Nanosfery, mają średnicę kilku, kilkudziesięciu miliardowych części metra. W badaniach prowadzonych przez zespół naukowców współpracujących z prof. dr hab. Janiną Lulek w przestrzeni wewnątrz nanocząstek zamknięte zostały dwa związki chemiczne  -  NDA  aldehyd naftaleno-2,3- diformylowy (przedstawiciel związków trwałych o małej masie cząsteczkowej, rozpuszczalnych w rozpuszczalnikach organicznych) oraz sCT - kalcytonina łososia (hydrofilowy, obdarzony ładunkiem elektrycznym, wrażliwy na czynniki zewnętrzne, o dużej masie cząsteczkowej, polipeptyd czyli białko). W zależności od typu związku chemicznego, jaki miał zostać zamknięty wewnątrz nanocząstek, naukowcy wykorzystali odmienne, choć spokrewnione ze sobą techniki enkapsulacji (czyli zamykania w nanocząsteczkowych kapsułkach) pojedynczej (dla NDA) lub wielokrotnej emulsji (dla sCT). Mieszanina zawierająca zamykany w nanocząstkach związek chemiczny, różnego rodzaju chemiczne dodatki ułatwiające proces tworzenia nanocząstek, oraz prekursor nanocząstek, czyli związek chemiczny, z którego powstają nanocząstekczkowe kapsułki, poddana została działaniu ultradźwięków. Tak wytworzona emulsja zawiera gotowe nanocząstki z wewnętrznym ładunkiem. Zsyntetyzowane przez naukowców nanocząstki z ładunkiem aldehydu naftaleno-2,3-diformylowego zostały dokładnie przeanalizowane za pomocą różnych technik pomiarowych. Następnie wykorzystano je w zastosowaniach medycznych, jako czynnik pozwalający na bardziej wydajne oznaczanie zredukowanej formy glutationu. polscy naukowcy twierdzą, iż nanosfery wmagają dalszych intensywnych badań, gdyż z dużym prawdopodobieństwem będą one mogły być wykorzystane w farmakoterapii, między innymi przy leczeniu osteoporozy.

Źródło: PAP - Nauka w Polsce