Problemy z układem oddechowym, zaburzenia pracy serca oraz anemia  są  powszechnie występującymi objawami chorobowymi ostrej postaci infekcji malarycznej. Choroba jest wywołana przez pierwotniaka Plasmodium falciparium,  którego cykl życiowy odbywa się min. w erytrocytach. Te z kolei akumulując się w dużej ilości blokują przepływ krwi w naczyniach włosowatych mózgu a także innych organów. Powodem zlepiania się czerwonych krwinek i zalegania ich w naczyniach krwionośnych jest produkowanie przez  pasożyta białek, które są w stanie rozpoznawać i wiązać się z receptorami w ścianie naczyń krwionośnych, powodując w ten sposób efekt  zlepienia. Wyzwaniem dla naukowców było zrozumienie dlaczego niektóre produkowane białka adhezyjne są w stanie silniej wiązać się do receptorów komórkowych , powodując w ten sposób bardziej ostra postać malarii.

Grupa naukowców z Karolinska Institutet oraz Institute for Infectious Disease Control  w Szwecji kierowana przez prof.  Matsa Wahlgrenaza  przeprowadzała badania dotyczące białka adhezyjnego  PfEMP1 u dzieci z  ostrym przebiegiem  choroby. Grupa badaczy zidentyfikowała specyficzne regiony  PfEMP1, które najprawdopodobniej wiążą się mocniej do receptorów w naczyniach krwionośnych , wywołując w ten sposób silniejszy efekt adhezyjny. Naukowcy wykazali w swoich badaniach, że regiony te białka adhezyjnego częściej występują w przypadku ostrej postaci  malarii. Jeśli zostanie  zidentyfikowana większa  liczba białek adhezyjnych wywołujących malarię,  wówczas będzie możliwe opracowanie szczepionki przygotowującej układ immunologiczny do obrony przed choroba.

Na chwilę obecną nie ma szczepionki, która zapobiega rozwojowi malarii. Odkrycie dotyczące biochemicznego mechanizmu związanego z malarią stwarza jednak nadzieje na opracowanie w niedalekiej przyszłości szczepionki a tym samym  na uratowanie życia tysiącom pacjentów na całym świecie.

Źródło: www.medicalnewstoday.com