Naukowcy Uniwersytetu Cornell zauważyli że, dodatek usieciowanego DNA poprawia określone własciwości żeli umożliwiając kontrolowane uwalnianie leku. W miarę rozkładu DNA lek uwalniany jest do środowiska. Sposób usieciowania pozwala oznaczyć pożądana szybkość transportu.

Dotychczas żele tego typu konstruowane były na podstawie organicznych i nieorganicznych polimerów wielkoczasteczkowych, natomist zamknięcie substancji aktywnej w strukturze żelu wymagałao odpowiedniego środowiska np. temperatury, pH lub dodatku odpowiednich substancji chemicznych.

Nowoopracowany proces nie wymaga takich warunków, przez co lek może być zamknięty wewnatrz  żelu jeszcze przed jego uformowaniem. Podczas gdy struktura żelu ulega biodegradacji substancja czynna jest uwalniana. Syntetyczny DNA z którego powstaje żel jest sieciowany na zasadzie komplementarności zasad azotowych oraz obecnosci tzw. " lepkich końców". Przerwy w parujących się zasadach umożliwiają stworzenie struktur trójwymiarowych pomiedzy którymi zlokalizowane są pory - miejsce na związanie leku. Żele pozbawione są właściwości immunogennych i mogą przyjmować konsystencję płynną.

Badania obejmowały również uwalnianie konkretnych substancji w okreŚlonym czasie np insuliny i leków przeciwnowotworowych. Co więcej udowodniono że, komórki zamkniete w kapsulkach żelowych przeżywały ponad trzy dni bez dostarczania dodatkowych substancji z zewnatrz.

Naukowcy podkreślają możliwość zastosowania żeli DNA w procesie dostrczania leków oraz w  hodowlach komórkowcych.