DYREKTYWA RADY z dnia 7 czerwca 1988 r. w sprawie kontroli i weryfikacji dobrej praktyki laboratoryjnej (DPL) (88/320/EWG) RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH, uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Gospodarczą, w szczególności jego art. 100a, uwzględniając wniosek Komisji¹, we współpracy z Parlamentem Europejskim², uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno - Społecznego³, a także mając na uwadze, co następuje: stosowanie unormowanych procesów organizacyjnych i warunków, zgodnie z którymi badania laboratoryjne są planowane, prowadzone, zapisywane i przedstawiane do celów nieklinicznego testowania środków chemicznych w celu ochrony człowieka, zwierząt i środowiska, zwanych dalej „dobrą praktyką laboratoryjną”(DPL), przyczyniają się do gwarancji Państw Członkowskich co do jakości otrzymanych wyników testów; w załączniku 2 do decyzji z dnia 12 maja 1981 r. w sprawie wzajemnego uznawania danych przy ocenianiu środków chemicznych, Rada Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) przyjęła zasady dobrej praktyki laboratoryjnej, uznane we Wspólnocie i określone w dyrektywie Rady 87/18/EWG z dnia 18 grudnia 1986 r. w sprawie harmonizacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do stosowania zasad dobrej praktyki laboratoryjnej i weryfikacji jej stosowania na potrzeby badań substancji chemicznych⁴; przy prowadzeniu testów środków chemicznych pożądanym jest, by nie stracić specjalistycznej siły roboczej i laboratoryjnych środków przeznaczonych do testowania z powodu konieczności powtórzenia testów wynikających z różnic w praktykach laboratoryjnych występujących w poszczególnych Państwach Członkowskich; znajduje to zastosowanie szczególnie w stosunku do ochrony zwierząt, która, zgodnie z dyrektywą Rady 86/609/EWG z 24 listopada 1986 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych Państw Członkowskich dotyczących ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów doświadczalnych i innych celów naukowych⁵;wzajemne uznanie wyników testów uzyskanych przy zastosowaniu standardowych i uznanych metod stanowi podstawowy warunek dla ograniczenia liczby doświadczeń w tej dziedzinie; jednakże, aby zagwarantować uznanie wyników testów przeprowadzonych w laboratoriach jednego Państwa Członkowskiego przez inne Państwa Członkowskie, należy zapewnić ujednolicony system kontroli badań i laboratoriów, który ma na celu zagwarantowanie, że są one wykonywane zgodnie z warunkami dobrej praktyki laboratoryjnej; Państwa Członkowskie wyznaczają organy odpowiedzialne za przeprowadzanie kontroli zgodności z dobrą praktyką laboratoryjną; Komitet, którego członkowie wyznaczani są przez Państwa Członkowskie, będzie pomagał Komisji w technicznym stosowaniu niniejszej dyrektywy i będzie z nią współpracował w dążeniu do pobudzenia swobodnego przepływu towarów, poprzez wzajemne uznawanie przez Państwa Członkowskie procedur dotyczących kontroli zgodności z dobrą praktyką laboratoryjną; Komitet powołany dyrektywą Rady 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych⁶, ostatnio zmienioną przez dyrektywę 87/432/EWG⁷, może być wykorzystany w tym celu; Komitet ten może wspomagać Komisję nie tylko w stosowaniu niniejszej dyrektywy, ale również w przyczynianiu się do wymiany informacji i doświadczeń w tej dziedzinie, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ: Artykuł 1 1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do kontroli i weryfikacji procesów organizacyjnych i warunków, zgodnie, z którymi badania laboratoryjne są planowane, prowadzone, zapisywane i przedstawiane do celów badań nieklinicznych wszystkich środków chemicznych (np. kosmetyków, chemikaliów przemysłowych, produktów medycznych, dodatków do artykułów spożywczych, dodatków do żywności dla zwierząt, pestycydów), przeprowadzanych zgodnie z zasadami i przepisami w celu oszacowania wpływów, jakie te produkty wywierają na człowieka, zwierzęta i środowisko. 2. Do celów niniejszej dyrektywy dobra praktyka laboratoryjna opisana jest w dyrektywie 87/18/EWG. 3. Niniejsza dyrektywa nie dotyczy interpretacji i oceny wyników testu. Artykuł 2 1. Wykorzystując procedurę ustaloną w art. 3, Państwa Członkowskie sprawdzają zgodność z dobrą praktyką laboratoryjną dowolnego laboratorium przeprowadzającego testy na terytorium ich państwa, które zapewnia o stosowaniu dobrej praktyki laboratoryjnej w prowadzonych testach chemikaliów. 2. Tam, gdzie spełnione są przepisy ust. 1, a wyniki kontroli oraz weryfikacji są zadowalające, dane Państwo Członkowskie może potwierdzić, że laboratorium i testy przez nie przeprowadzone spełniają zasady dobrej praktyki laboratoryjnej, według formuły „Ocena zgodności z dobrą praktyką laboratoryjną zgodnie z dyrektywą 88/320/EWG w sprawie... (data)”. Artykuł 3 1. Państwa Członkowskie wyznaczają władze odpowiedzialne za przeprowadzanie na swoim terytorium kontroli laboratoriów i badań w nich prowadzonych, w celu oceny zgodności z dobrą praktyką laboratoryjną. 2. Władze określone w ust. 1 przeprowadzają kontrolę laboratorium i badań zgodnie z przepisami ustanowionymi w Załączniku. Artykuł 4 1. Każdego roku Państwa Członkowskie sporządzają sprawozdanie odnoszące się do zastosowania dobrej praktyki laboratoryjnej na swoim terytorium. Sprawozdanie to zawiera listę laboratoriów, w których przeprowadzono kontrolę, datę przeprowadzenia kontroli oraz krótkie podsumowanie wniosków z kontroli. 2. Sprawozdania są co roku przekazywane Komisji, najpóźniej w dniu 31 marca. Komisja przekazuje je Komitetowi, o którym mowa w art. 7. Komitet może zażądać dodatkowych informacji w stosunku do tych wymienionych w ust. 1. 3. Państwa Członkowskie gwarantują, że informacje istotne ze względów handlowych i informacje poufne, do których uzyskują dostęp w wyniku działań kontrolujących zgodność z dobrą praktyką laboratoryjną, są dostępne jedynie Komisji, krajowym organom nadzorczym i wyznaczonym władzom krajowym oraz laboratoriom lub sponsorom badań bezpośrednio związanym z poszczególną kontrolą badań. 4. Nazw laboratoriów podlegających kontroli przeprowadzanych przez wyznaczone władze, ich zgodność z dobrą praktyką laboratoryjną i dane, na podstawie, których przeprowadzane są kontrole laboratorium lub badań, nie uznaje się za poufne. Artykuł 5 1. Bez uszczerbku dla art. 6, wyniki przeprowadzonych przez Państwo Członkowskie kontroli zgodności laboratoriów i badań z dobrą praktyką laboratoryjną, są wiążące dla innych Państw Członkowskich. 2. W przypadku gdy Państwo Członkowskie stwierdzi, że laboratorium na jego terytorium, zapewniające o zgodności z dobrą praktyką laboratoryjną, faktycznie nie stosuje się do dobrej praktyki laboratoryjnej w takim stopniu, że wiarygodność lub autentyczność tych badań, które przeprowadza jest zagrożona, niezwłocznie informuje o tym Komisję. Komisja informuje inne Państwa Członkowskie. Artykuł 6 1. W przypadku gdy Państwo Członkowskie posiada wystarczający powód by uważać, że laboratorium w innym Państwie Członkowskim, które twierdzi, że stosuje zasady zgodne z dobrą praktyką laboratoryjną nie przeprowadziło testu zgodnie z dobrą praktyką laboratoryjną, może ono zażądać dalszych informacji od tego Państwa Członkowskiego, w szczególności może zażądać oceny badań, jeśli to możliwe w połączeniu z nową kontrolą. Jeżeli zainteresowane Państwa Członkowskie nie mogą osiągnąć porozumienia, dane Państwa Członkowskie niezwłocznie informują pozostałe Państwa Członkowskie i Komisję, podając powody swoich decyzji. 2. Komisja tak szybko jak to możliwe sprawdza powody przedstawione przez Państwa Członkowskie w ramach Komitetu; następnie podejmuje właściwe środki zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 8. W związku z tym może ona zażądać opinii eksperta od organów wyznaczonych w Państwach Członkowskich. 3. Jeżeli Komisja uzna, że dla rozwiązania problemów z ust. 1 konieczne są zmiany niniejszej dyrektywy, wszczyna ona procedurę ustanowioną w art. 8 mającą na celu przyjęcie tych zmian. Artykuł 7 1. Komitet powołany na mocy art. 20 dyrektywy 67/548/EWG, zwany dalej „Komitetem”, może sprawdzać wszystkie problemy przedstawione mu przez swojego przewodniczącego, czy to z jego inicjatywy, czy też na wniosek przedstawiciela Państwa Członkowskiego, dotyczące wprowadzenia w życie niniejszej dyrektywy, w szczególności: - współpracy między władzami wyznaczonymi przez Państwa Członkowskie w sprawach technicznych i administracyjnych powstałych przy wprowadzaniu Dobrej Praktyki Laboratoryjnej, oraz - wymiany informacji dotyczących szkolenia inspektorów. 2. Zmiany konieczne do dostosowania formuły wymienionej w art. 2 ust. 2 i w Załączniku do niniejszej dyrektywy dotyczące wzięcia pod uwagę postępu technicznego, są przyjmowane zgodnie z procedurą określoną w art. 8. Artykuł 8 1. Przedstawiciel Komisji składa Komitetowi projekt środków, które mają zostać podjęte. Komitet przyjmuje swoją opinię na temat tego projektu w terminie, który przewodniczący ustala stosownie do pilności sprawy. Opinia przyjmowana jest większością głosów ustaloną w art. 148 ust. 2 Traktatu w przypadku decyzji, które Rada ma przyjąć na wniosek Komisji. Głosy przedstawicieli Państw Członkowskich w Komitecie są ważone w sposób określony w tym artykule. Przewodniczący nie bierze udziału w głosowaniu. 2. Komisja przyjmuje przewidziane środki, jeżeli są one zgodne z opinią Komitetu. Jeżeli przewidziane środki nie są zgodne z opinią Komitetu lub w przypadku braku opinii, Komisja niezwłocznie przedłoży Radzie wniosek w sprawie środków, jakie powinny zostać podjęte. Rada podejmuje decyzję większością kwalifikowaną. 3 Jeśli Rada nie podejmie decyzji w ciągu trzech miesięcy po przekazaniu jej wniosku, Komisja przyjmie proponowane środki. Artykuł 9 Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawodawcze, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy najpóźniej w dniu 1 stycznia 1989 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję. Artykuł 10 Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich. Sporządzono w Luksemburgu, dnia 7 czerwca 1988 r. W imieniu Rady N. BANGEMANN Przewodniczący ZAŁĄCZNIK Program kontroli laboratoriów i badań Przepisy dotyczące kontroli laboratoriów i badań są zamieszczone w załączniku 4 (wytyczne dotyczące procedur kontroli zgodności z dobrą praktyką laboratoryjną (DPL) i w załączniku 6 (wytyczne dotyczące przeprowadzania kontroli laboratoriów i badań) do sprawozdania końcowego grupy roboczej Komitetu OECD ds. Środowiska w sprawie wzajemnego uznawania zgodności z dobrą praktyką laboratoryjną (OECD ENV/CHEM/CM/87.7). ¹ Dz.U. nr C 13 z 17.01.1987, str. 5. ² Dz.U. nr C 156 z 15.06.1987, str. 190 oraz Dz.U. nr C 122 z 9.05.1988. ³ Dz.U. nr C 232 z 31.08.1987, str. 1. ⁴ Dz.U. nr L 15 z 17.01.1987, str. 29. ⁵ Dz.U. nr L 358 z 18.12.1986, str. 1. ⁶ Dz.U. nr 196 z 16.08.1967, str. 1/67. ⁷ Dz.U. nr L 239 z 21.08.1987, str. 1. Polska wersja Dyrektywy dostępna jest także w pliku do ściągnięcia

---

Dyrektywa Rady z dnia 9 czerwca 1988 r. w sprawie kontroli i weryfikacji dobrej praktyki laboratoryjnej (DPL)