Dzień Dzieci, Rodziców i ich bliskich
15 października to data nieprzypadkowa. Dziecko poczęte 1 stycznia urodziłoby się po ok. 40 tygodniach, czyli w połowie października.
Dzień Dziecka Utraconego to szczególny czas dla rodziców oraz osób z ich najbliższego otoczenia, aby móc przeżyć żałobę, pochować swoje dzieci, uczcić ich pamięć, zatęsknić, zapłakać…
W wielu miejscach w Polsce odbędą się w tym dniu msze święte, ze specjalną intencją – za dzieci, które odeszły wieku prenatalnym lub po narodzeniu. Śmiercią naturalną, poprzez aborcję, samobójstwo lub w inny, tragiczny sposób.
źródło: dlaczego.org.pl
Śmierć dziecka w świetle polskiego prawa
Przypomnijmy jakie prawa mają rodzice Dziecka Utraconego
Zgodnie z zapisem ustawy o Rzeczniku Praw Dziecka z dnia 6 stycznia 2000 r. (Dz. U. z 2000 r., Nr 6, poz. 69) art. 2 ust. 1 – „dzieckiem” jest każda istota ludzka od poczęcia do osiągnięcia pełnoletności.
Szpital ma obowiązek wydania dokumentu potwierdzające zgon dziecka oraz wydanie ciała dziecka, co reguluje rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2006 r., zmieniającego rozporządzenie w sprawie postępowania ze zwłokami i szczątkami ludzkimi (Dz. U. z dn. 05.01.2007).
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA1) z dnia 21 grudnia 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie postępowania ze zwłokami i szczątkami ludzkimi
Na podstawie art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz. U. z 2000 r. Nr 23, poz. 295, z późn. zm.2)) zarządza się, co następuje:
§ 1. W rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 7 grudnia 2001 r. w sprawie postępowania ze zwłokami i szczątkami ludzkimi (Dz. U. Nr 153, poz. 1783) § 2 otrzymuje brzmienie:
"§ 2. Za zwłoki uważa się ciała osób zmarłych i dzieci martwo urodzonych, bez względu na czas trwania ciąży".
§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Minister Zdrowia: Z. Religa
1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 131, poz. 924).
2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2000 r. Nr 120, poz. 1268, z 2002 r. Nr 113, poz. 984, z 2003 r. Nr 80, poz. 717 i Nr 162, poz. 1568 oraz z 2006 r. Nr 220, poz. 1600.
Komplet dokumentów, koniecznych do pogrzebu zgodnie z prawem polskim, należy udać się do kancelarii parafialnej. Jak czytamy na stronie diecezji krakowskiej: „Jedynym kryterium rozróżnienia formy pogrzebu jest przyjęty chrzest. Jeśli rodzice o to poproszą, to podczas pogrzebu powinna być odprawiona Msza św., a ksiądz powinien być ubrany w szaty białego koloru. Msza św. Nie ma charakteru przebłagania za grzechy dziecka, ale jest prośbą o pociechę dla rodziców”. Do pochówku potrzebne są następujące dokumenty: akt zgonu wydany przez USC oraz zezwolenie proboszcza, jeśli osoba zmarłą należała do innej parafii. Ostatni krok, to złożenie wniosku o zasiłek pogrzebowy. Wszelkie potrzebne informacje, można znaleźć na stronie internetowej ZUSu.
Wiele kontrowersji wzbudza pochówek dzieci bez sakramentu chrztu świętego. Warto zatem zapoznać się z „Opinią teologiczną o losie dzieci zmarłych bez Chrztu” z dnia 20 marca 2002 r., wydaną przez Radę Naukową KEP w oparciu o pismo Kongregacji Nauki Wiary w sprawie losu dzieci zmarłych bez Chrztu. Na końcu opinii wydanej przez RN KEP, czytamy: „Skoro zbawcza łaska Chrystusa obejmuje wszystkich, którzy "bez własnej winy nie znając Ewangelii Chrystusowej i Kościoła Chrystusowego, [...] mogą osiągnąć wieczne zbawienie i Opatrzność Boża nie odmawia koniecznej do zbawienia pomocy takim, którzy bez własnej winy w ogóle nie doszli jeszcze do wyraźnego poznania Boga, a usiłują, nie bez łaski Bożej, wieść uczciwe życie" (tamże), to tym bardziej weryfikuje się to w odniesieniu do niewinnego dziecka”.
Więcej o prawach osieroconych rodziców, można przeczytać oraz zasięgnąć informacji prawnej, na stronie diecezji krakowskiej.
Obejmijmy swoją pamięcią osieroconych Rodziców i ich zmarłe Dzieci.
Zofia Szafrańska-Czajka, redaktor prowadząca dział Bioetyka
KOMENTARZE