Fot. Artur Gabrysiak, źródło: American Heart of Poland

Do głównych źródeł pokarmowych witaminy D należą: tłuste ryby, wątróbka, żółtka jaj, mleko i jego przetwory oraz grzyby. Synteza tego ważnego składnika w większości zależy jednak od naszej ekspozycji na słońce, stąd też coraz częściej suplementacja witaminy D jest wskazana przez cały rok, ponieważ nierzadko nawet latem nie jesteśmy w stanie zażywać wystarczająco częstych kąpieli słonecznych. – Niestety, rozwój cywilizacyjny w bardzo szybkim tempie odsunął człowieka od słońca. Całymi dniami przebywamy w zamkniętych pomieszczeniach, nie wychodzimy na zewnątrz w celu zapewnienia podstawowych potrzeb życiowych. Współcześnie żywność możemy zdobyć już bez wychodzenia z domu. Jadąc do pracy, część osób może wsiąść do auta w domu na parkingu podziemnym i w pracy wysiąść w taki sam sposób. W skali tysięcy lat istnienia gatunku ludzkiego nagle drastycznie ograniczyliśmy wpływ słońca na naszą skórę, a nasze organizmy nie zdążyły się dostosować do tak nagłej zmiany. Efektem tego jest ciągły niedobór syntetyzowanej w naszej skórze pod wpływem promieni słonecznych witaminy D – tłumaczy Artur Gabrysiak.

Dlatego też wytyczne dla polskiej populacji zalecają całoroczną suplementację witaminy D w grupach wiekowych do 18. i od 65. roku życia. W grupie wiekowej 18-65 lat dopuszczają wstrzymanie suplementacji od maja do września pod warunkiem przybywania minimum 15 minut na słońcu w godzinach od 10 do 15, bez filtrów przeciwsłonecznych, przy czym przyjmowanie suplementacji nawet w tej grupie wiekowej, niezależnie od ekspozycji na słońce, jest ciągle bezpieczne i wskazane. Zanim jednak sięgniemy po suplementy tego cenna składnika, warto sprawdzić jego poziom w naszym organizmie. – W sprzedaży są dostępne różne preparaty, ale muszą być one dostosowane do wieku, stylu życia i innych istotnych czynników. Dlatego też zanim wybierzemy się do apteki po suplementy, zbadajmy poziom witaminy D w naszym organizmie. To proste i szybkie badanie na podstawie próbki krwi pozwoli nam odpowiednio dopasować dawkę i uniknąć zarówno zbyt niskiego poziomu suplementacji, jak i nadmiernych stężeń witaminy D – te bowiem również są szkodliwe – przestrzega Artur Gabrysiak.

Optymalne stężenie witaminy D określane jest na 30-50 ng/ml – wówczas należy utrzymać dotychczasowe postępowanie. W zależności od stopnia odchylenia od powyższego zakresu referencyjnego warto, odpowiednio według wytycznych, skorygować dawki suplementacji, najlepiej pod kontrolą lekarza. W przypadku wartości powyżej 100 ng/ml mówimy o stężeniu toksycznym, od 50 do 100 – wysokim. Znaczny niedobór zaczyna się poniżej 20 ng/ml, natomiast przy wartości poniżej 10 ng/ml – mowa jest już o ciężkim niedobrze. – Zachęcam osoby, które jeszcze nie uzupełniają witaminy D, do weryfikacji jej stężenia, a suplementujące według wytycznych – do weryfikacji poprawności dopasowania obecnej dawki. Zwłaszcza kieruję tę sugestię do pacjentów, którzy stosują modną ostatnio terapię wysokimi dawkami witaminy D. Niestety, coraz częściej widzimy ludzi z objawami zatrucia właśnie z powodu przyjmowania „końskich” dawek witaminy D – podsumowuje specjalista diagnostyki laboratoryjnej.