Preparat jest oparty na kombinacji mikrosrebra i nanolipidów, które zostały wprowadzone do podłoża maściowego i tworzą w ten sposób krem lub balsam typu olej-woda. Osoby chore na atopowe zapalenie skóry, po zastosowaniu kremu zauważały znaczne ustąpienie objawów i unormowanie płaszcza lipidowego skóry. Teraz dopiero wytłumaczono mechanizm działania tego leku. Wyniki badań zostały opublikowane na łamach International Journal of Pharmaceutics. W skład zespołu badawczego wchodzili pracownicy ośrodków naukowych z Niemiec, Indii, a także Tajlandii. Została potwierdzona hipoteza, że jony srebra zaadsorbowane na powierzchni nośnika nanolipidowego mają większe działanie bakteriobójcze niż bez dodatkowych połączeń.

Jony srebra bardzo łatwo adsorbują na powierzchni ujemnie naładowanych nanocząsteczek lipidowych (z ang. nanolipids carriers, NLC). Natomiast nanolipidy wykazują wysoką adhezję do powierzchni skórnych, a także otoczki bakteryjnej. Oznacza to, że NLC łatwo przylegają do skóry uzupełniając jej niedobory lipidowe i jednocześnie „wiążą” bakterie. Należy pamiętać, że z NLC jest związane srebro, które ma właściwości bakteriobójcze. Dochodzi więc do miejscowego, wysokiego stężenia jonów srebra, które działają destrukcyjnie na uprzednio przyłączone komórki bakteryjne. To dwukierunkowe podejście do problemu atopowej skóry okazało się bardzo skuteczne. Nanolipidowe nośniki przywracają prawidłową równowagę skóry, a dodatkowo synergistyczne działanie srebra niszczy niekorzystną florę bakteryjną. Opracowanie innych połączeń (leków stosowanych w atopowym zapaleniu skóry) z nanolipidami będzie zwiększało skuteczność danego preparatu. Kolejnymi kandydatami do takich połączeń są prednikarbat (nowy kortykosteroid o sile działania zbliżonej do hydrokortyzonu) i takrolimus (makrolit o działaniu immunosupresyjnym).

Atopowe zapalenie skóry (AZS) jest chorobą o podłożu autoimmunologicznym, w której dochodzi do nieprawidłowej reakcji układu odpornościowego na małe dawki antygenów. W wyniku tej odpowiedzi wytwarzane są w nadmiernej ilości przeciwciała skierowane na alergeny. AZS to choroba przewlekła, której skutkiem jest zaburzenie funkcjonowania bariery skórnej. Wówczas staje się ona zbyt cienka, zniszczeniu ulega paszcz lipidowy i do tego jeszcze dochodzi często obecność bakterii Pesudomonas aeruginosa czy Staphylococcus aureuas, które nie należą do naturalnej flory bakteryjnej skóry. Przyczyny, które mogą mieć podłoże genetyczne, ani mechanizm działania czynników uczulających nie został w pełni zrozumiany.

Leczenie polega na eliminacji alergenów, czynników uczulających z otoczenia chorego, o ile udaje się je zidentyfikować. Czasami podejmuje się próby odczulania. Najczęściej jednak stosuje się leczenie objawowe. Lekami pierwszego rzutu są preparaty przeciwhistaminowe i kortykosteroidy. Te drugie podaje się albo ogólnoustrojowo w zaostrzeniach choroby lub miejscowo w postaci maści, kremów czy balsamów; dodatkowo leki immunosupresyjne, czyli upośledzające układ odpornościowy. Także skuteczna jest fototerapia w postaci naświetlań UVA i UVB. Natomiast podstawą jest odpowiednia pielęgnacja i natłuszczanie skóry. Na rynku aptecznym dostępnych jest obecnie wiele linii kosmetyków skierowanych właśnie na łagodzenie i leczenie objawów AZS.

Nie podlega wątpliwości, że leczenie jest długotrwałe, stąd nie jest możliwe uniknięcie skutków ubocznych ze strony stosowanych leków. Wciąż więc istnieje potrzeba opracowania nowych koncepcji leczenia AZS, które byłoby wolne lub tylko w niewielkim stopniu związane z działaniami niepożądanymi. Z pewnością to nowe, dwutorowe podejście pozwoli na poprawę leczenia atopowego zapalenia skóry. Oznacza to zwiększenie efektywności przy jednoczesnym zmniejszeniu ekspozycji na lek i zmniejszeniu skutków ubocznych.