Badania opublikowane przez zespół badaczy z Kalifornii dowodzą, że niektóre pestycydy hamujące aktywność dehydrogenazy aldehydowej (ALDH) mogą też zwiększać ryzyko zachorowania na chorobę Parkinsona. Enzym ten katalizuje reakcje utleniania aldehydów, których źródłem jest metabolizm alkoholi, amin biogennych, jak również biotransformacja wielu leków i ksenobiotyków. Zidentyfikowano 12 izoenzymów ALDH, które wykazują szerokie zróżnicowanie specyficzności substratowej. „Wyniki badań pokazują, że zahamowanie aktywności ALDH to ważny mechanizm, poprzez który pestycydy mogą zwiększać ryzyko rozwoju choroby Parkinsona” mówi autor badania doktor Jeff Bronstein. „Zrozumienie tego mechanizmu może pomóc w określeniu szeregu potencjalnych celów terapeutycznych, tak aby skutecznie zapobiegać i cofać rozwój choroby”.
W badaniu wzięło udział 360 osób z chorobą Parkinsona oraz 816 zdrowych ochotników. Naukowcy analizowali, jaki wpływ wywierają pestycydy obecne w miejscu pracy czy zamieszkania na uczestników badania. Opracowano test, dzięki któremu zidentyfikowano pestycydy hamujące aktywność ALDH. Wyróżniono 11 takich związków o strukturze ditiokarbaminianów, imidazoli, a także cząsteczki chloroorganiczne. Przykładowo benomyl (środek grzybobójczy) zwiększał ryzyko rozwoju choroby Parkinsona o 65%, natomiast dieldryna (owadobójczy) aż sześciokrotnie. Osoby narażone na działanie co najmniej trzech różnych pestycydów były trzy i pół raza bardziej podatne na rozwój parkinsonizmu, niż osoby nie wystawione na ich działanie.
Ponadto dr Bronstein zauważył, że osoby z polimorfizmem genu ALDH były od dwóch do pięciu razy bardziej narażone na rozwój parkinsonizmu po ekspozycji na pestycydy w porównaniu z osobami bez polimorfizmu tego genu. Trzeba zauważyć, że współzależność występowania polimorficznej wersji genu i choroby można zaobserwować wówczas, gdy dana osoba była dodatkowo wystawiona na działanie pestycydów. „Innymi słowy, posiadanie odmiennego wariantu genu nie zwiększa ryzyka rozwoju choroby Parkinsona” komentuje dr Bronstein. „Choroba ta wymaga współistnienia zarówno czynników genetycznych i środowiskowych” dodaje.