Okulary 3D na stole operacyjnym

- Tworząc całkowicie obcy i nieznany pacjentowi świat, byliśmy w stanie monitorować sygnały oraz zmiany zachodzące w mózgu, które do tej pory nie były możliwe do analizy na stole operacyjnym. Dzięki całkowitej kontroli tego co pacjent widzi oraz słyszy, możliwe stało się określenie pewnych kluczowych połączeń neuronalnych oraz uniknięcie uszkodzenia kory mózgowej oraz nerwów wzrokowych. Operacja została wykonana 27 stycznia i pacjent wraca do zdrowia - mówi Philippe Menei, neurochirurg w szpitalu Angers w zachodniej Francji.

W tym przypadku kluczowe było zachowanie wyjątkowej ostrożności wobec nerwów wzrokowych, ponieważ chory nie widział już na jedno oko. Trzy tygodnie po usunięciu złośliwego nowotworu mózgu, wzrok chorego działa bez zarzutu i pacjent jest przygotowywany do chemioterapii.

Wykonywanie operacji neurochirurgicznych podczas zachowania świadomości pacjenta stanowi powszechnie stosowaną praktykę już od dekady, jednak wykorzystanie wirtualnej rzeczywistości 3D otwiera całkowicie nowe, szerokie spektrum możliwości w tym zakresie.

Zespół dr Menei planuje ponowne wykorzystanie tej techniki u pacjentów z guzami mózgu zlokalizowanymi w pobliżu obszarów kontrolujących układ wzrokowy. Ponadto zastosowanie okularów wirtualnej rzeczywistości może być także pomocne w usuwaniu guzów mózgu u dzieci i wydaje się mieć to ogromne znaczenie, ponieważ nowotwór ten jest we Francji drugim najczęściej występującym nowotworem u dzieci.

Za twórcę pojęcia „Wirtualnej Rzeczywistości” (Virtual Reality – VR) uważa się amerykańskiego informatyka, kompozytora oraz futurologa - Jarona Laniera. Steve Bryson na podstawie swoich prac w NASA razem z Jaronem Lanier zdefiniował rzeczywistość wirtualną w następujących słowach: "Rzeczywistość wirtualna jest sposobem użycia technologii komputerowej w tworzeniu efektu interaktywnego, trójwymiarowego świata, w którym obiekty dają wrażenie przestrzennej (fizycznej?) obecności". Obecnie technologia rzeczywistości wirtualnej znajduje coraz częstsze zastosowanie w medycynie – wykorzystuje się ją już do interaktywnego szkolenia chirurgów, leczenia oparzeń, leczenia fobii oraz zespołu stresu pourazowego.