KSR2 (Kinase Suppressor of Ras 2) jest wewnątrzkomórkowym białkiem szkieletowym zaangażowanym w wiele szlaków przekazywania sygnałów, w tym szlaki regulujące metabolizm i wzrost komórek. Mówi się, że KRS2 jest „energentycznym nosem”, moniturującym status energetyczny komórek.

W pierwszym etapie badań, przeprowadzono testy na myszach, które doprowadziły do wniosku, że celowana delecja genu Ksr2 powoduje szybszy przyrost wagi myszy, podwyższony poziom insuliny i osłabioną tolerancję glukozy. Kolejnym etapem badań było sekwencjonowanie genu Ksr2 u pacjentów z patologiczną otyłością zaczynającą się w dzieciństwie i u pacjentów kontrolnych. Nosiciele mutacji Ksr2 mieli wilczy apetyt w dzieciństwie, a dodatkowo wolniejszy metabolizm, wolniejszy rytm serca i wykazywali oporność na insulinę. Prawdopodobnie objawy te wynikały z nieprawidłowego działania białka KSR2 (a dokładniej — zaburzonego przekazywania sygnałów przez KSR2), a to z kolei przekłada się na mniejsze możliwości konsumowania energii zgromadzonej przez organizm. Wolny metabolizm jest często objawem niedoczynności tarczycy, ale pacjenci ci zostali przebadani także i pod tym kątem – ich tarczyce działały prawidłowo, zatem jedynym wytłumaczeniem problemów ze spalaniem kalorii była mutacja KSR2.

Wyniki badań dostarczają danych niezbędnych do stworzenia nowego leku zmieniającego aktywność białka kodowanego przed gen Ksr2, który mogłby być wykorzystywany w leczeniu otyłości i cukrzycy typu II. Uzyskane wyniki nasuwają jeszcze jeden wniosek — otóż badania in vitro wykazały, że mutacje w genie Ksr2 osłabiają oksydację kwasów tłuszczowych i glukozy. Wiadomo z kolei, że te procesy są regulowane przez powszechnie stosowaną w leczeniu cukrzycy metforminę. Zatem  metformina może znaleźć nowe zastosowanie jako lek na patologiczną otyłość uwarunkowaną mutacją genu Ksr2.

Otyłość zwiększa ryzyko chorób serca, cukrzycy, udaru, wywołuje problemy ze stawami, a także ma niekorzystny wpływ na rozwój niektórych nowotworów (np. raka piersi). Aż do teraz, „geny otyłości”, które zostały zidentyfikowane, kontrolowały proces głównie na poziomie hamowania apetytu. Natomiast Ksr2 różni się tym od znanych już genów, że potrafi wpływać na wagę na poziomie wykorzystywania energii przez nasze organizmy.

red. Emilia Wojtera