Biotechnologia.pl
łączymy wszystkie strony biobiznesu
Leczenie skojarzone cz. II
29.05.2013

Terapia z wykorzystaniem metody leczenia skojarzonego znajduje coraz szersze zastosowanie w leczeniu chorych. Lekarze częściej sięgają właśnie po tę metodę. Monoterapia staje się niewystarczająca, zbyt długa i uciążliwa dla pacjentów. Zastosowanie leczenia skojarzonego niejednokrotnie osiąga dużo lepsze efekty, dużą skuteczność i skraca czas rekonwalescencji pacjenta.


Przeczytaj również:

Leczenie skojarzone cz. I


W tej części artykułu przybliżone zostanie zastosowanie metody leczenia skojarzonego w różnych jednostkach chorobowych w oparciu o przeprowadzone badania w porównaniu z użyciem w leczeniu monoterapii, opublikowane raporty czy nowe metody leczenia.

Pierwszym przykładem zastosowania metody leczenia skojarzonego może być terapia dermatofitowej grzybicy paznokci. W tych badaniach chorych podzielono na trzy grupy. U każdej z grup zastosowano inny sposób leczenia, oparty na innych lekach. Pierwszą z nich stanowiła grupa chorych, którym podawano metodą pulsową (podawanie leku w dawce 2 razy po 200mg na dobę przez kolejne 7 dni każdego miesiąca) przez 3 miesiące intrakonazol, lek imidazolowy trzeciej generacji. Skuteczność leczenia wyniosła 55%. Chorym z drugiej grupy podawano leki z zastosowaniem metody leczenia skojarzonego. Stosowano u nich intrakonazol i pentoxyfiline w dawce 2 razy dziennie po 400 mg przez 3 miesiące. W tej grupie skuteczność leczenia wyniosła ok. 72%. Trzecia grupa pacjentów dostawała przez 3 miesiące metodą pulsową intrakonazol w połączeniu z amorolfiną w postaci lakieru aplikowanego jeden raz w tygodniu przez 6 miesięcy na zajęte płytki paznokciowe. Skuteczność takiego leczenie wyniosła 75%. Z przedstawionych dany wynika jeden najważniejszy wniosek zastosowanie leczenia skojarzonego w przypadku dermatofitowej grzybicy paznokci poprawia skuteczność leczenia z 50 do 75%, co daje bardzo duży postęp.

Drugim przykładem zastosowania leczenia skojarzonego może być używanie nowych metod leczenia trądziku pospolitego. Bardzo często w praktyce klinicznej w terapii trądziku stosuje się dwa preparaty działające miejscowo, ale różniące się mechanizmem działania. Przykładów skojarzonego stosowania leków w tym przypadku jest wiele. Jednym z nich może być zastosowanie Differinu (żel 0,1%) w połączeniu z nadtlenkiem benzoilu 5% lub 10%. Innym przykładem jest użycie także 0,1% żelu Diffterin razem z klindamycyną lub z  erytromycyną. Zestawienia te minimalizują ryzyko antybiotykoodporności i zapewniają kompleksowe zwalczenie choroby.

Trzecim przykładem jest stosowanie metody leczenia skojarzonego w terapii nadciśnienia tętniczego. W ostatnim czasie ukazały się dwa odrębne raporty na temat zastosowania tego rodzaju leczenia. Pierwszy ogłoszony przez American Society of Hypertension (ASH), drugi przez European Society of Hypertension. Amerykańscy eksperci zwracają w nim uwagę, że stosowanie metody leczenia skojarzonego jest konieczne u 75% chorych na nadciśnienie tętnicze. Europejscy specjaliści natomiast zalecają stosowanie więcej niż jednego leku hipotensyjnego w znaczącej większości chorych. Z obu tych raportów wynika jasno monoterapia jest skuteczna, ale u znacznie mniejszego odsetku chorych i to, że aktualnie główny nacisk należy kłaść na właściwy dobór i jak najczęstsze stosowanie leczenia skojarzonego. Według europejskich badaczy z zastosowania takiego rodzaj leczenia wynikają następujące korzyści:

  • Osiąga się bardziej wyraźne obniżenie ciśnienia tętniczego oraz szybciej uzyskuje się wartości docelowe.
  • U chorych z dużym ryzykiem sercowo-naczyniowym, zdarzenie sercowo-naczyniowe może nastąpić nagle, w krótkim czasie, dlatego działania zapobiegawcze należy podjąć niezwłocznie.
  • Rozpoczynanie leczenia więcej niż jednym lekiem może się wiązać ze zmniejszoną częstością zaprzestawania leczenia przez chorych, ponieważ pozwala uniknąć rozczarowania nieskutecznością terapii i powstawania przeświadczenie u pacjenta, że osiągnięcie niższego ciśnienia jest u niego niemożliwe.

Z przedstawiony powyżej przykładów wynika jednoznacznie, że istnieje wiele możliwości zastosowania metody leczenia skojarzonego w różnego rodzaju jednostkach chorobowych dotyczących odrębnych układów naszego organizmu. Wykorzystanie tego rodzaju terapii znacznie skraca czas rekonwalescencji chorego i wykazuje wyższą skuteczność, co przenosi się na poprawę komfortu chorego, co także przyczynia się do szybszego powrotu do zrdowia. Uniwersalność tego sposobu leczenia zależy od doboru leków i metod skojarzonych w danej w terapii. Dodatkowym atutem tego rodzaju leczenia jest mnogość stosowanych form w pojedynczej chorobie. Co pozwala na lepszy i indywidualny dobór stosowanej terapii u chorych.

Leczenie skojarzone to praktyczna konieczność w leczeniu.

 

Adrian Gajewski

 

Źródła

KOMENTARZE
Newsletter