Podstawą klasycznej homeopatii są cztery zasady:

1. Zasada podobieństwa (simila similibus curentur – oznacza ona, że dana choroba powinna być zwalczana związkiem czy surowcem, który u zdrowej osoby wywołałby objawy podobne do objawów choroby, którą mamy leczyć.
2. Zasada potencjalizacji – dokonuje się kolejnych rozcieńczeń i dynamizacji (wytrząsanie odpowiednią ilość razy). Co ciekawe, ostatnio zaczęto prowadzić badania, w których eksperymetatorzy próbują wykazać, iż lek jedynie rozcieńczany, a nie potencjalizowany nie działa.
3. Homeopatyczne badanie leku – aby wykazać działanie leku homeopatycznego przeprowadza się badania na zdrowych ochotnikach.
4. Unitas remedi – zasada ta wskazuje na konieczność używania tylko jednego leku, jednak nie zawsze jest stosowana.

Oprócz przepisów farmakopealnych dla osób zajmujących się homeopatią różne są dwie pozycje: Materia Medica oraz Repertorium. Materia Medica to tzw. „zbiór obrazów leków”, czyli surowców stosowanych w homeopatii. Z kolei Repertorium to swoiste kompendium wiedzy dla osób przepisujących preparaty homeopatyczne zawierające opis objawów i przyporządkowywanych im leków.

Na recepcie możemy spotkać różne oznaczenia skal potencji m.in. D „dece”, czyli rozcieńczenia dziesiętne (1:10) czy chociażby C „centum” – rozcieńczenia setne (1:100). Przykładowo C15 oznacza rozcieńczenie 10^-15. Co bardzo interesujące (przy przeliczeniu z zastosowaniem liczby Avogardo, gdzie 1 mol to 6.023*10^23), powyżej rozcieńczeń D24 (odpowiadającego także C12) w podawanym leku homeopatycznym nie ma już ani jednej cząsteczki substancji.

Samo wykonanie recepty opiera się zazwyczaj o metodę Hahnemanna, gdzie dokonuje się kolejnych rozcieńczeń zgodnie z przepisami i rozcieńczeniem podanym przez osobę zlecającą wykonanie leku. Wśród postaci leków homeopatycznych można wyróżnić granulaty, tabletki, kapsułki, czopki, syropy, krople doustne, do oka, do ucha oraz nalewki i roztwory. Sam sposób podawania leków homeopatycznych zgodnie z wytycznymi homeopatów też jest bardzo ciekawy. Lek początkowo, przy dużych schorzeniach, jest podawany nawet co 15 minut. Tabletek nie powinno się połykać, lecz ssać.

Warto także wspomnieć o bardzo ciekawej teorii ustępowania objawów po zastosowaniu preparatu homeopatycznego, gdzie „choroba ustępuje z góry do dołu”, „ od środka na zewnątrz”, „od organów ważnych życiowo do mniej ważnych”. Zagłębiając się w lekturę tej teorii można dowiedzieć się, że jeśli pacjent cierpi na ból głowy to po zastosowaniu preparatu homeopatycznego jego choroba zakończy się wysypką stóp lub dłoni.

Do dziś jednak nie ma naukowych dowodów na działanie lub brak działania leków homeopatycznych. Ponadto zarówno lekarze, jak i farmaceuci mają często bardzo różne stanowiska w kwestii stosowania tego typu terapii. Nie chcąc więc wchodzić w sferę bioetyczną, przedstawiamy Państwu jedynie główne założenia i trendy w homeopatii.