Żółta gorączka, nazywana częściej żółtą febrą to kolejna choroba o etiologii wirusowym. Przebieg  jej może być łagodny lub bardzo ciężki (krwawienie, wysoka gorączka, dreszcze, żółtaczka, niewydolność wielonarządowa, wstrząs), a czasami zakończyć się nawet zgonem. Przymiotnik “żółta” wziął się zapewne od towarzyszącej zakażeniu żółtaczki. Wektorem wirusa są komary, a gorączka szerzy się w pasie okołorównikowym – tylko w Afryce i Ameryce Południowej – zagrożonych jest blisko 900 milionów ludzi tam żyjących. Właśnie na tych terenach żyje najwięcej osób niezaszczepionych, stąd też tam choroba zbiera największe żniwo. Początkowo infekcja przebiega łagodnie, stąd ciężko ją trafnie i szybko zdiagnozować. Przed wyjazdem w tamtejsze strony należy się obowiązkowo zaszczepić w Poradniach Medycyny Tropikalnej przy Wojewódzkich Stacjach Epidemiologicznych (szczepionka Stamaril). Samo leczenie polega na nawadnianiu i obniżaniu wysokiej gorączki. Środki zapobiegawcze, oprócz najważniejszego szczepienia, to stosowanie po zachodzie słońca preparatów odstraszających komary i moskitier oraz właściwy ubiór.

Tyfus, lub inaczej dur brzuszny jest ogólnoustrojową chorobą wywoływaną przez infekcję bakterią Gram-ujemną Salmonella enterica serotyp Typhi. Najłatwiej zarazić się poprzez spożycie skażonej wody lub pokarmu (np. niemyte owoce). Objawy duru to gorączka, biegunka, silne bóle brzucha, wysypka. Towarzyszy temu znaczne powiększenie narządów wewnętrznych – śledziony, wątroby oraz węzłów chłonnych, splątanie (odurzenie). Profilaktyka obejmuje naturalnie przestrzeganie zasad higieny osobistej – picie tylko uzdatnionej wody, obieranie warzyw i owoców przed spożyciem, unikanie surówek, picie soków z zamkniętych pojemników, unikania stosowania kostek lodu. Istnieje również szczepionka na pałeczkę duru, która swoje działanie utrzymuje przez okres 3 lat. Terapia polega na szybkiej administracji antybiotyku oraz umiejętne nawadnianie. Tyfus najpowszechniej występuje w krajach  Azji i Ameryki Łacińskiej, czyli tam gdzie jest utrudniony dostęp do uzdatnionej wody pitnej i występuje duża ilość owadów przenoszących zarazki na swoich odnóżach. Rocznie odnotowuje się  22 miliony przypadków zachorowań, z czego 220 tysięcy kończy się śmiercią chorego.

Będąc turystą podróżującym do odległych, tropikalnych krajów należy zdawać sobie sprawę, że tamtejsze warunki sanitarne mogą znacznie odbiegać do naszych standardów. Również egzotyczne zwierzęta i owady są wektorem chorób niewystępujących w naszej szerokości geograficznej. Zachowanie zasad higieny, niekorzystanie z wody niewiadomego pochodzenia (w tym z kostek lodu dodawanych do napojów), dokładne mycie spożywanych owoców, stosowanie środków odstraszających owady i moskitier po zachodzie słońca, unikanie chodzenia bez obuwia (wiele patogenów przenika do ustroju przez skórę!) to niezbędne profilaktyczne minimum. Warto pomyśleć o zaopatrzeniu się we własną, butelkowana wodę. Na niektóre z chorób istnieją skuteczne szczepionki. Szczepienia ochronne należy wykonać na 6–8 tygodni przed planowaną podróżą, tak, aby mieć czas na przyjęcie wszystkich niezbędnych dawek, a tym samym uzyskanie wymaganego efektu ochronnego. Niektóre z nich są obowiązkowe, inne nie, ale należy rozważyć opcję dodatkowego zabezpieczenia.

- Warto wiedzieć, że po powrocie z egzotycznych wakacji należy dla bezpieczeństwa swojego i najbliższych wykonać badanie wykluczające obecność chorobotwórczych patogenów w ustroju. Specjalistyczne testy, o których mowa, z zakresu parazytologii i mikrobiologii medycznej można wykonać w Wielkopolskim Centrum Medycyny Podróży, (WCMP) w Poznaniu (Plac Kolegiacki 12 C). Niektóre choroby mogą ujawnić się nawet w kilka miesięcy czy lat po zakończonym urlopie. Dobrym przykładem może być tu malaria czy leiszmanioza –dodaje profesor Jerzy Stefaniak .

Wszystkie informacje tego typu należy uzyskać w ramach porady lekarskiej w placówkach mających doświadczenie w zakresie medycyny podróży. Osoby wybierające się na wycieczki organizowane przez biura podróży powinny otrzymać od organizatora podstawowe informacje na temat zagrożeń dla zdrowia, do czego jest on zobligowany prawnie (ustawa z 1997 roku o ochronie klienta).

- Należy zwrócić uwagę iż w Polsce istnieje sieć Centrów Medyny Podróży, które w sposób profesjonalny i dostosowany do stanu zdrowia oraz wieku danego podróżnika, przygotowuje każdego nawet na najbardziej ekstrawaganckie wakacje w dalszym i najbardziej egzotycznym zakątku świata - podkreśla Stanisław Hapyn lekarz z Centrum Medycyny Podróży (Lecznice Citomed, Toruń).

Wybierając się na urlop w daleką , egzotyczną podróż należy ponad wszystko zaopatrzyć się w odpowiednią apteczkę. Powinna ona zawierać – repelent na owady, lek przeciwbiegunkowy, elektrolity, lek przeciwbólowy, przeciwgorączkowy, antybiotyk o szerokim spektrum działania, środki dezynfekcyjne, opatrunki, lek antyalergiczny, krem z wysokim filtrem słonecznym, okulary ochronne, nożyczki, termometr, rękawiczki lateksowe.

- WCMP korzystając z systemów informatycznych stworzyło ogólnokrajową sieć certyfikowanych Gabinetów Medycyny Podróży. Do placówki powinno zgłosić się co najmniej 6-8 tygodni przed planowanym wyjazdem. Na miejscu przyszły turysta zostanie poddany profesjonalnej konsultacji lekarskiej i uzyska niezbędne informacje dotyczące koniecznych i zalecanych szczepień, zasad higieny, profilaktyki antymalarycznej czy wyposażenia apteczki. Centrum przygotowało również Medyczny Raport Podróży, który dostarcza koniecznych informacji na temat profilaktyki chorób zakaźnych, które zostały szczegółowo opracowane przez lekarzy specjalistów medycyny podróży. Raport jest o tyle cenny i unikatowy, ponieważ stanowi zindywidualizowaną treść dla każdego podróżującego. Mówiąc inaczej nie traktuje ogólnikowo a wskazuje rozwiązania dla konkretnej osoby, miejsca pobytu, a nawet okresu w roku, którego wyjazd dotyczy. Ponadto zawiera dane gdzie na miejscu można uzyskać fachową pomoc medyczną i jest stale aktualizowany. To niezbędne uzupełnienie przygotowań przedwyjazdowych polskich turystów wybierających się do krajów strefy egzotycznej. Raport można pobrać za opłatą na stronie http://www.raport.medtrop.pl/accounts/login/  – podkreśla profesor Jerzy Stefaniak .

Więcej cennych informacji na temat chorób tropikalnych, możliwych szczepieniach i obszarów o podwyższonym stopniu ryzyka infekcji można uzyskać na specjalistycznych stronach takich jak http://www.medycynatropikalna.pl/info/25/szczepienia ; http://www.szczepieniadlapodrozujacych.pl/.