AOTM - nie dla Avastin
Rada Konsultacyjna AOTM zarekomendowała niefinansowanie ze środków publicznych bewacyzumabu (Avastin®) w leczeniu raka nerkowokomórkowego, w ramach terapeutycznego programu zdrowotnego.
Nowotwory nerki stanowią około 3% wszystkich nowotworów złośliwych u dorosłych w Polsce. Według Krajowego Rejestru Nowotworów w 2005 roku zanotowano około 3900 zachorowań i ok. 2400 zgonów z powodu raka nerki. Rozpoznanie raka nerki ustalane jest w oparciu o histologiczne badanie usuniętego nowotworu. Ponad 80% nowotworów nerki stanowią raki nerkowokomórkowe. Rzadziej rozpoznawane są raki przejściowokomórkowe miedniczki nerkowej. W związku z rozwojem nieinwazyjnych metod obrazowania u około 25-40% chorych raki nerki rozpoznawane są obecnie w okresie bezobjawowym, na podstawie przypadkowo wykonanego badania obrazowego. Klasyczna triada objawów (krwiomocz, ból i wyczuwalny guz w okolicy lędźwiowej) występuje obecnie tylko u 10% chorych. Niemal 1/3 chorych ma w chwili rozpoznania objawowe przerzuty, a u niemal połowy chorych dochodzi do rozsiewu w ciągu roku od rozpoznania. Mediana czasu przeżycia chorych nieleczonych z przerzutowym rakiem nerki wynosi 6-12 miesięcy.
Bewacyzumab jest rekombinowanym, humanizowanym przeciwciałem monoklonalnym produkowanym z użyciem technologii DNA. Ulega ekspresji w komórkach jajnika chomika chińskiego (CHO - chinese hamster ovary cells ) .Avastin (bewacyzumab) w skojarzeniu z chemioterapią opartą na fluoropirymidynie jest wskazany w leczeniu pacjentów z rakiem okrężnicy lub odbytnicy z przerzutami. Terapia skojarzona produktem Avastin i paklitakselem jest wskazana jako leczenie pierwszego rzutu u chorych z rozsianym rakiem piersi. Avastin w skojarzeniu ze chemioterapią opartą na pochodnych platyny jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu u pacjentów z nieoperacyjnym zaawansowanym, z przerzutami lub nawrotowym, niedrobnokomórkowym rakiem płuca, o histologii innej niż w przeważającym stopniu płaskonabłonkowa. Avastin w skojarzeniu z interferonem alfa-2a jest wskazany w leczeniu pierwszego rzutu pacjentów z zaawansowanym i (lub) rozsianym rakiem nerki.
Mechanizm działania: Bewacyzumab łączy się wybiórczo z ludzkim naczyniowo-śródbłonkowym czynnikiem wzrostu (VEGF), który jest obecne w wyściółce naczyń krwionośnych i limfatycznych w organizmie. VEGF powoduje wzrost naczyń krwionośnych w obrębie guza, co umożliwia zaopatrzenie go w tlen i substancje odżywcze. W momencie połączenia się bewacyzumabu z VEGF, powoduje on zatrzymanie prawidłowego działania VEGF. Ma to wpływ na wzrost guza nowotworowego poprzez zablokowanie namnażania się naczyń krwionośnych zaopatrujących guz w tlen i substancje odżywcze (za: EMEA).
KOMENTARZE