Po pierwsze — żywienie

Żywienie zwierzat odgrywa zasadniczą rolę w trakcie doświadczeń. Według wszelkich przyjętych norm, każde zwierzę musi mieć zapewniony stały dostęp do świeżej, czystej wody oraz karmy.  Karma powinna zaspokajać wszystkie potrzeby życiowe zwierzęcia — dostarczać niezbędnej ilości aminokwasów, białek, witamin czy tłuszczy. Wyjątkiem jest sytuacja badania wpływu składnika odżywczego na organizm (zwłaszcza w modelowych badaniach nad otyłością).  W zależności od gatunku zwierzęcia z jakim mamy do czynienia, zapotrzebowanie na karmę waha się od 5-7g/doba dla dorosłej myszy do 300g/dzień dla dorosłego królika. Ilość dostarczanego pożywienia zależy nie tylko od wieku zwierzęcia, ale również od tego, czy mamy do czynienia ze zwierzętami ciężarnymi lub karmiącymi. Karma otrzymywana przez zwierzęta dzielona jest zwyczajowo na bytową (którą otrzymują wyłącznie samce) oraz hodowlaną ( otrzymywana przez ciężarne lub karmiące samice). Dietę zwierząt laboratotryjnych można podzielić na naturalną, syntetyczną lub specjalną. Niedobory składników żywieniowych mogą prowadzić do poważnych zaburzeń, jak ślepnięcie (niedobór witaminy A), bezwład tylnich łap (świnki morskie, niedobór witaminy C) czy zatrzymanie wzrostu (niedobór cynku).

Po drugie —  przestrzeń życiowa

Przestrzeń życiowa zwierząt również odgrywa istotną rolę. Zbyt mała przestrzeń może prowadzić do wystąpienia zaburzeń emocjonalnych i psychoz. W klatce może przebywać maksymalnie sześć dorosłych myszy. W przypadku szczurów, w jednej klatce mogą przebywać maksymalnie dwa osobniki.  W przypadku samic karmiących młode, nie uwzględnia się tej reguły.

Po trzecie — zdrowie

Dobrostan zwierząt laboratoryjnych i ich zdrowie powinno odgrywać istotną rolę dla eksperymentatora. Zachowywanie odpowiedniego sposobu kontaktu ze zwierzętami uchroni przed ewentualnymi problemami z zakażeniami wirusowymi czy bakteryjnymi. Szczególnie dużą ostrożność należy zachować w przypadku zwierząt gnotobiotycznych — zarówno germ free jak i SPF. Najmniejsze zakażenie może zdziesiątkować zwierzęta wykorzystane w doświadczeniu. Szczególnie groźne dla doświadczeń są przypadki rozwoju pasożytów jelitowych, które poprzez swoją obecność oddziaływują na organizm zwierząt biorących udział w  doświadczeniu a  tym samym — zaburzając otrzymywane wyniki.

Edyta Bańcyr