Problem dotyczy wszystkich bankrutujących firm, które zatrudniają na umowę o pracę osoby twórcze, w tym wynalazców i projektantów. Z uzasadnienia uchwały SN z 1993 r. wynika, że umowa o prace. - bez wzglądu na to, jak szeroko pojmuje się zakres obowiązków pracownika - nie może być źródłem zobowiązania go do opracowania projektu wynalazczego.
Charakter wynagrodzenia za pracownicze projekty wynalazcze też nie pozwala uznać go za wynagrodzenie za pracę. Jest ono tymczasem istotnym składnikiem stosunku pracy i występuje w nim jako równoważnik pracy podporządkowanej. Podstawowym kryterium, jakie obowiązuje przy ustalaniu wynagrodzenia za pracownicze projekty wynalazcze, jest efekt ich stosowania. Tym samym ani praca nad projektem nie jest objęta zakresem obowiązków pracownika (nie można od niego wymagać, aby przygotował w ciągu roku określone projekty spełniające dane kryteria), ani w konsekwencji wynagrodzenie za ten projekt nie jest wynagrodzeniem za pracę.
Źródło: Rzeczpospolita:
KOMENTARZE