W aktualnym numerze Canadian Medical Association Journal opublikowano wyniki badania naukowego prowadzonego przez doktor Dianę van Heemst z Departamentu Gerontologii i Geriatrii Centrum Medycznego Uniwersytetu w Leiden (Holandia). Przeprowadzone na 380 rodzinach z przynajmniej dwójką rodzeństwa powyżej dziewięćdziesiątego roku życia, ich potomków oraz partnerów zarówno osób starszych, jak i ich dzieci, wskazują na to, że istnieje relację pomiędzy niskim poziomem witaminy D w organizmie, małą częstotliwością wariantów alleli genu CYP2R1 (związanego z wysokim poziomem tej witaminy) a długowiecznością.

Wcześniejsze eksperymenty wykazały powiązanie między niskim poziomem witaminy D a alergiami, problemami z sercem, przypadłościami natury psychicznej i rakiem. Jednak do dziś nie ustalono, czy mała ilość witaminy D jest efektem tych chorób, czy też ich przyczyną.

Odkrycie dr van Heemst mówi "STOP" wciąż trwającej modzie na dostarczanie jak największych daweki witaminy D do organizmu, wywołanej przez badania opublikowane w 2008 roku w „Archives of Internal Medicine”. Wówczasi uznano witaminę D za przeciwdziałającą depresji, bezsenności oraz rakowi piersi i prostaty. W związku z tym m.in. w USA i Wielkiej Brytanii zwiększono wymagania co do dziennej dawki witaminy D w żywieniu publicznym, a niektórzy dietetycy podnosili ją dla swoich pacjentów nawet dziesięciokrotnie i zalecali codzienne kąpiele słoneczne.

Teraz zaś konieczne jest ponowne przemyślenie tego typu zaleceń, biorąc przy tym pod uwagę ryzyko raka skóry.

Martyna Łogin

Za http://articles.timesofindia.indiatimes.com, http://www.isciencetimes.com , www.sciencedaily.com