Implant opracowany przez naukowców zbudowany jest z biomateriału, zawiera szereg małych przedziałów. Każdy z kompartymentów ma pojemność kilku milimetrów sześciennych. Po wypełnieniu wszystkich przedziałów, cały układ jest wszczepiany pod skórę zwierzęcia laboratoryjnego.

Różne warianty eksperymentu mogą być badane w każdej z oddzielnych komór implantu (np. różne stężenia nowego leku) na jednym zwierzęciu, dzięki czemu implant może znacznie zmniejszyć liczbę zwierząt laboratoryjnych potrzebnych do badań.

Implant testowany w badaniach,  zawierał dziewięć komór i wszczepiono go myszy. Jednakże rozmiar można dopasować do konkretnego rozmiaru zwierzęcia wykorzystywanego w badaniu. Naukowcy planują zbadać przydatność tego implantu na większych zwierzętach laboratoryjnych.

Chodzi o to, że większe zwierzęta laboratoryjne to większa liczba przedziałów, czyli większa możliwości przetestowania różnych stężeń danej substancji na jednym zwierzęciu. Na przykład, system przeznaczony do stosowania u królików może zawierać około 500 komór. Systemy do zastosowania u kóz zawierałby około 1000 komór.

In Vivo 3d High Throughput Screening from University of Twente

Implanty te mogą być wykonane w różnych wymiarach i z różnych materiałów. Umożliwia to badaczom dostosowania materiału użytego do konkretnego typu badań. Warunkiem jest biokompatybilność użytego materiału.

Anita Kunikowska

Źródło:

http://www.utwente.nl/en/archive/2013/05/type_case_makes_sparing_use_of_laboratory_animals.docx/

 http://pubs.rsc.org/en/content/articlepdf/2013/ib/c3ib40023a