Fot. Prof. dr hab. n. med. Rafał Suwiński, źródło: Narodowy Instytut Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie – Państwowy Instytut Badawczy Oddział w Gliwicach

Immunoterapia dla chorych na raka płuca

Wprowadzenie immunoterapii do leczenia chorych na raka płuca jest uważane za istotny przełom. W przypadku tego nowotworu w Polsce jest ona stosowana jednak głównie u pacjentów z chorobą uogólnioną. W chorobie zaawansowanej miejscowo, nie kwalifikującej się do leczenia chirurgicznego, immunoterapia może być stosowana tylko u stosunkowo nielicznych chorych, w dobrym stanie sprawności ogólnej, u których możliwe jest przeprowadzenie jednoczasowej radykalnej radiochemioterapii. Praktyka kliniczna pokazuje zarazem, że duża liczebnie grupa chorych ze znacznym miejscowym zaawansowaniem choroby, ze schorzeniami współistniejącymi, upośledzonym stanem sprawności ogólnej nie może być zakwalifikowana ani do jednoczasowej radiochemioterapii, ani immunoterapii. Jednocześnie istnieją liczne przesłanki wskazujące na to, że w takich przypadkach zasadne mogą być próby skojarzenia skróconych schematów radioterapii i chemioterapii z immunoterapią. Stanowi to ważną okoliczność dla proponowanego badania.

Celem projektu finansowanego przez Agencję Badań Medycznych „Konformalna hipofrakcjonowana radioterapia w skojarzeniu z immunoterapią atezolizumabem u wcześniej nieleczonych chorych na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca” jest porównanie tolerancji i skuteczności nowoczesnej precyzyjnej skróconej radioterapii skojarzonej z chemioterapią (ramię kontrolne) z taką samą radioterapią i chemioterapią podawaną w skojarzeniu z immunoterapią (ramię badawcze). W immunoterapii wykorzystywany będzie atezolizumab – lek o dobrze poznanym działaniu przeciwnowotworowym i dobrze zbadanym bezpieczeństwie, szeroko stosowany w leczeniu choroby uogólnionej. – Do badania planujemy włączyć 96 uprzednio nieleczonych chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca w III stopniu zaawansowania, u których brak jest możliwości zastosowania jednoczasowej radykalnej radiochemioterapii z podtrzymującą immunoterapią. Zwykle wynika to ze znacznego miejscowego zaawansowania choroby, schorzeń współistniejących lub upośledzonego stanu sprawności pacjenta. Chorzy biorący udział w badaniu zostaną przydzieleni losowo do jednej z dwóch grup. Oczekujemy poprawy odsetka 3-letnich przeżyć chorych w ramieniu eksperymentalnym o ok. 15-20%, w porównaniu z leczeniem standardowym. Ponadto, w oparciu o badania nowoczesnych markerów predykcyjnych, spodziewamy się, że uda się wyodrębnić podgrupy chorych, u których oczekiwany zysk w przeżyciach będzie większy niż wśród ogółu chorych – wyjaśnia prof. dr hab. n. med. Rafał Suwiński, główny badacz.

Głównym celem projektu jest porównanie przeżyć całkowitych uzyskanych w obu ramionach badania. Drugorzędowymi celami jest porównanie czasów do progresji miejscowej choroby, czasu do wystąpienia przerzutów odległych, częstości występowania zdarzeń niepożądanych, jakości życia i parametrów spirometrycznych (przed i po leczeniu) w obu ramionach badania. Jakość życia badana będzie z wykorzystaniem powszechnie stosowanych kwestionariuszy. – Ze strony pacjenta udział w badaniu nie różni się znacząco od leczenia poza badaniem. Po wykonaniu badań diagnostycznych niezbędnych do ustalenia typu mikroskopowego guza i zaawansowania schorzenia chorym, którzy spełniają kryteria włączenia do badania, zostanie zaproponowany udział w tym projekcie. Osoby, które wyrażą dobrowolną świadomą zgodę na udział w badaniu, odbędą leczenie zgodnie z protokołem. Po ukończeniu terapii prowadzone będą okresowe kontrole. W przypadku progresji choroby po zakończeniu leczenia w badaniu chory otrzyma dalsze leczenie zgodne z rekomendacjami klinicznymi odpowiadającymi aktualnemu stanowi wiedzy medycznej. Rekrutacja pacjentów rozpocznie się w 2023 r. – zapowiada prof. Rafał Suwiński.