Wbrew powszechnej opinii początki telemedycyny nie datują się na drugą połowę XX wieku i nie łączą z powstaniem Internetu. Najprostsza definicja tej formy świadczenia usług medycznych brzmi - przesyłanie danych dotyczących zdrowia pacjenta na odległość. A to możliwe było już dużo wcześniej, za pośrednictwem innych kanałów komunikacji. Można właściwie zaryzykować stwierdzenie, że telemedycyna, w bardzo pierwotnej formie, towarzyszyła człowiekowi od zarania dziejów. Już bowiem korespondencyjne porady lekarskie czy przepisywanie leków na podstawie otrzymanego listu z opisem problemów zdrowotnych były jej początkowym stadium. Pierwszy udokumentowany przypadek zdalnych zaleceń kupna odpowiednich medykamentów pochodzi z roku 1726. Wraz z rozwojem techniki rozwijała się również forma komunikacji pomiędzy lekarzem a pacjentem. W XIX wieku telegraf umożliwił przesyłanie obrazów rentgenowskich, a telefon - natychmiastową wymianę informacji. Wynalezienie radia ułatwiło natomiast ratowanie życia lotników oraz marynarzy. Niewątpliwie jednak to właśnie Internet i jego powszechna dostępność we współczesnym świecie spowodowała prawdziwy rozkwit usług telemedycznych oraz ich komercjalizację. Jak to więc wygląda teraz?

Przyzwyczajani jesteśmy, że coraz więcej spraw możemy załatwić nie wychodząc z domu, ba, nie ruszając się nawet z wygodnego fotela. Dostęp do sieci umożliwia nam zapłacenie rachunków, zrobienie zakupów, często nawet rozwiązanie spraw urzędowych. Naturalnym więc jest, że takich samych usług oczekujemy też od służby zdrowia. Wydaje się to wręcz czymś bardziej oczywistym niż inne serwisy online - przecież osobami, które najczęściej wybierają się do lekarza są osoby chore, dla których dużym ułatwieniem byłaby możliwość konsultacji na odległość, bez konieczności dojazdu do placówki. Środowisko medyczne zdaje sobie z tego sprawę i stara się wychodzić naprzeciw oczekiwaniom pacjentów. W Polsce niejakim utrudnieniem we wprowadzaniu powszechnych usług telemedycznych jest brak regulacji prawnych w zakresie ich finansowania, jednak i to się zmienia. Latem tego roku NFZ wprowadził możliwość bezpłatnej opieki kardiologicznej i geriatrycznej za pomocą sprzętu telemedycznego. Dzięki temu oficjalnie powstało telekonsylium kardiologiczne oraz telekonsylium geriatryczne.

Rozwijająca się telemedycyna ma za zadanie przede wszystkim ułatwić codzienne życie osobom przewlekle chorym oraz poddającym się rehabilitacji. Docelowo nowe technologie mają za zadanie ograniczenie bezpośredniego kontaktu lekarza z pacjentem do minimum, umożliwiając chorym spokojne przebywanie w domu bez konieczności wizyt kontrolnych w szpitalu, który niejednokrotnie oddalony jest od miejsca zamieszkania pacjenta o wiele kilometrów. Rehabilitacja prowadzona w zaciszu domowym jest dodatkowo dużo bardziej efektywna i chętniej wykonywana,  ponieważ pacjent ma możliwość dowolnego wybierania sobie godziny ćwiczeń, dostosowanej do jego osobistego harmonogramu dnia. Na terenie naszego kraju prowadzone już były pierwsze badania mające na celu sprawdzenie skuteczności telerehabilitacji. Program pilotażowy zakończył się pełnym sukcesem.

W ciągu najbliższych lat telemedycyna ma szansę znacząco ułatwić życie zarówno lekarzom, jak i (przede wszystkim) pacjentom. Jeśli organy ustawodawcze w Polsce staną na wysokości zadania i zadbają o odpowiednie uregulowania prawne, komfort naszego życia może ulec poprawie. Technologię bowiem już mamy. Jedyne, co nam pozostaje, to przystosować ją do naszych celów.