Rdza żółta jest chorobą porażającą wszystkie zboża i gatunki traw. Najsilniejsze objawy wywołuje jednak u pszenicy, którą też najczęściej atakuje spośród wszystkich rodzajów zbóż. Wywołana jest przez grzyba Puccinia striiformis, który jest pasożytem bezwzględnym, należącym do gromady Basidiomycota – podstawczaki. Występowanie rdzy żółtej powoduje zdrobnienie ziarna i obniżenie jego wartości odżywczej. W świetle tych faktów naturalnym wydaje się być poszukiwanie i badanie metod zwalczania infekcji roślin spowodowanej przez tego szkodliwego i uciążliwego pasożyta.

Do tej pory większość badań laboratoryjnych, poruszających zagadnienie odporności roślin na choroby, przeprowadzano przy stałej w ciągu dnia temperaturze, w warunkach nieustannie kontrolowanych. Jednak w polu, na świeżym powietrzu, temperatura otoczenia cały czas się zmienia i bardzo rzadko brano to pod uwagę, gdy przygotowywano się do kolejnego eksperymentu z udziałem zbóż. Zespół z JIC uznał, że właściwym posunięciem będzie zbadanie czynnika – zmiennej temperatury - w zakresie regulowania odporności zbóż.

W trakcie badań doktorantka Ruth Bryant zauważyła, że nie ma znaczącej różnicy w odporności na rdzę żółtą u pszenicy rosnącej w temperaturze 18º C lub 25º C. Jednak, gdy  zainfekowane rośliny odczuły wzrost temperatury z 18º C do 25º C, ich odporność wzrosła. Z kolei zmiana temperatury w odwrotnym kierunku obniżyła ich zdolności obronne.

Co więcej, wynik obserwacji nie zależał od badanego przez nią genu odporności, co dało podstawy do myślenia, iż efekt ten jest kontrolowany przez inny czynnik genetyczny. Na dodatek, inna odmiana pszenicy nie dała takich samych rezultatów, a więc w rozpatrywaniu całego zagadnienia należy też wziąć pod uwagę różnorodność genetyczną warunkującą cechę, jaką jest odporność.

Autorzy badania mają nadzieję, że ich obserwacje i wyniki, w dobie prognozowanych, ekstremalnych zjawisk pogodowych, pomogą w przyszłości w wyhodowaniu bardziej odpornych na klimat odmian pszenicy   

Dawid Wojtowicz