Studiujesz, studiowałeś biotechnologię w Polsce, a może zastanawiałeś się nad wyjazdem za granicę? Przeczytaj poniższy tekst. Bohaterem tekstu jest Jan. Studiował on biotechnologię na jednej z polskich uczelni.

Piotr: Jak wyglądały Twoje studia w Polsce?

Jan: Przez cztery lata studiów nie nauczyłem się nic! Mało interesujące zagadnienia, przestarzałe techniki i stare pracownie. Zajęcia, gdzie kazano rysować kredkami fragmenty tkanek. Nauka obsługi starych programów na niedziałających komputerach. A to co mnie najbardziej przygnębiało to brak pasji u prowadzących ćwiczenia oraz brak uczestnictwa w zajęciach profesorów. Nie rozumiem, dlaczego tak trudno jest skontaktować się z polskim docentem, a co dopiero z profesorem? Żałuję, że po pierwszym roku nie wyjechałem za granicę. Po czwartym roku postanowiłem wyjechać w ramach programu Erasmus do Danii.

P: Jakie były Twoje początki? Co Cię najbardziej zaskoczyło?

J: Na zajęciach wszystko czeka na studenta, od rękawiczek po fartuch. Zajęcia trwają dwa miesiące w tworzą spójny blok tematyczny. Kładzie się tutaj nacisk na szczegółowe poznanie danej metody od a do z. A wszystko oparte jest o najnowsze publikacje. Co mnie bardzo zaskoczyłoto zaproszenie do robienia projektów. Mówienie na Ty do prowadzących, bardzo luźny kontakt z naukowcami, którzy naprawdę maja ogromny dorobek naukowy, z wieloma publikacjami ocierającymi się nawet o Scince czy Nature. Filozofia, ze studentowi
trzeba pomoc, wytłumaczyć, zadbać o niego.

P: Wow, całkowicie niepolskie realia.

J: Dokładnie, zajęcia często prowadzą profesorzy. Przed każdymilekcjami mamy dostęp do prezentacji w języku angielskim. Czym będziemy zajmować się na zajęciach. Prezentacje są fachowo przygotowane z odnośnikami do artykułów. Bardzo często padają pytania: czy wszystko rozumiecie? Jeżeli macie jakieś pytanie proszę, przyjdzie podyskutujemy, jeżeli chcecie cos porobić wlaboratorium przyjdźcie znajdziemy dla was projekt. Nie ma znanych z polskich szkół tzw. wejściówek czy kartkówek. Pisze się prace wformie artykułów, robi się prezentacje, streszcza artykuły i następnie prezentuje i za to zdobywa sięocenę. Samemu wybieramyprzedmioty, którenas interesują. Prace magisterska robi się rok w laboratorium, dodatkowowiększość magistra możnarównieżspędzić w różnych labach(tylko 30 punktów ECTS) trzeba uzyskać z przedmiotów.Po 5 roku studiów masz minimalnie 1,5 roku doświadczenia laboratoryjnego.

P: Brzmi fantastycznie. Twój wyjazd miał trwał pół roku, ale postanowiłeś zostać dłużej.

J:Od początku trafiliśmy oboje do grupy zajmującej się rakiem piersi. Nasz opiekun był zadowolony z tego jak pracujemy, więc zaproponował nam możliwość dokończenia studiów w Danii. Teraz powoli kończymy nasza prace w laboratorium. Powoli bierzemy się za pisanie pracy magisterskiej. Co do dalszych perspektyw to najprawdopodobniej robienie doktoratu w Dani.

Red. Piotr Borowiec