Przewlekłe zakażenie HCV wywołuje marskość wątroby lub nowotwór tego narządu. Około 80% osób zakażonych tym wirusem nie może pozbyć się go samodzielnie i narażone jest na przewlekłe zakażenie WZW typu C. W dalszej kolejności, u 5% spośród tych osób rozwija się rak wątroby. W dodatku, jak stwierdzono, osoby pochodzenia afrykańskiego nie reagują tak dobrze na obecne metody leczenia, jak pacjenci z pochodzeniem europejskim lub azjatyckim.
Już wcześniej w badaniach asocjacyjnych całego genomu (GWAS) zidentyfikowano wspólne, dziedziczone markery genetyczne, związane z odpowiedzią na leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu C i spontanicznym pozbywaniem się tej infekcji. Markery są zlokalizowane na chromosomie 19 blisko znanego genu interferonu IFNL3. Jednak IFNL3 okazał się złym celem w poszukiwaniu źródła spontanicznego pozbywania się wirusa, czy przewidywania reakcji na leczenie.
Konieczne było odnalezienie nowego genu, do czego naukowcy wykorzystali sekwencjonowanie RNA ludzkich komórek wątroby, potraktowanych w taki sposób, by przypominały infekcję wirusem HCV.
Zdaniem dr Ludmily Prokunina-Olsson, współautorki badania z Laboratory of Translational Genomics in NCI’s Division of Cancer Epidemiology and Genetics (DCEG) zastosowanie nieszablonowego podejścia poszukiwań w znanym regionie doprowadziło do odkrycia nowego genu.
Odnaleziony gen koliduje ze spontanicznym usuwaniem infekcjiHCV. Badacze odkryli, że region IFNL4 skrywa wariant, który występuje w dwóch alternatywnych formach. Jedna z nich, zwana deltaG, powoduje delecję jednej pary nukleotydów. Zmiana tworzy modyfikację, która produkuje białko IFNL4; druga – bez delecji nie produkuje tego białka.
W tym samym genie naukowcy zidentyfikowali dziedziczony wariant IFNL4, który pozwala przewidzieć, jak ludzie zareagują na leczenie wirusowego zapalenia wątroby typu C. Wyniki badania przeprowadzonego przez naukowców z National Cancer Institute (NCI) i NIH opublikowano w wydaniu online Nature Genetics z 6.01.2013 r.
Po przebadaniu zainfekowanych wirusem WZW typu C Amerykanów pochodzenia afrykańskiego i europejskiego naukowcy odkryli, że obecność białka IFNL4 jest związana z gorszym usuwaniem wirusa i słabszą odpowiedzią na leczenie niż ma to miejsce w przypadku formy, która nie produkuje tego białka. W dodatku, wariant z delecją częściej występuje u osób pochodzenia afrykańskiego, co częściowo tłumaczy, dlaczego Afroamerykanie mają gorszą odpowiedź na obecne metody leczenia WZW C niż pacjenci z pochodzeniem azjatyckim i europejskim.
Nowy gen należy do rodziny genów kodujących 4 białka interferon-lambda. 3 spośród nich odkryto ponad 10 lat temu (IFNL1, IFNL2 i IFNL3). Na razie nie jest znany mechanizm, w jaki białko IFNL4 osłabia proces pozbywania się wirusa HCV. Kolejne badania molekularne mają szansę to wyjaśnić.
„Zidentyfikowaliśmy nowy gen, który może nam pomóc lepiej zrozumieć odpowiedź na infekcję wirusową, a nowy marker genetyczny może zostać przeniesiony do praktyki klinicznej, gdyż prognozuje wynik leczenia u pacjentów amerykańskich pochodzenia afrykańskiego lepiej niż obecne testy genetyczne” – mówi Thomas R. O’Brien z Infections and Immunoepidemiology Branch, DCEG i dodaje – „Białko INFL4 może być użyte jako nowy cel terapeutyczny przy infekcji wirusem HCV.”
Badanie prowadzono razem z National Institute of Diabetes i Digestive and Kidney Diseases przy NIH, U.S. Food and Drug Administration, wieloma uniwersytetami i instytucjami badawczymi.
Przeczytaj również:
Wariant genu Lp (a) odpowiedzialny jest za zwapnienie zastawki aortalnej
Małgorzata Nowak
KOMENTARZE