Jak podkreśla Patrick Seale, kierownik badań, kluczowe w określeniu ścieżki rozwoju tkanki tłuszczowej jest białko Ebf2. Decyduje o powstaniu białej bądź brunatnej tkanki tłuszczowej. Badacz podkreśla również, że brunatna tkanka tłuszczowa to profesjonalista w wytwarzaniu ciepła, co pośrednio stanowi  dowód na jej udział w zwalczaniu otyłości i cukrzycy.

Paradoks polega na tym, że przeciwdziała też powstawaniu otyłości poprzez spalanie nadmiaru energii zgromadzonej w lipidach, ale mimo wszystko to biała tkanka tłuszczowa jest głównym magazynem energetyczny organizmu. Ponadto brunatny typ tkanki zawiera większą liczbę mitochondriów i mniejsze krople lipidów.

Biała i brunatna tkanka tłuszczowa w ludzkim organizmie występuje w zupełnie innych miejscach. Brunatna tkanka tłuszczowa znajduje się z tyłu, wokół górnej części kręgosłupa i ramion. Nadmiar białej tkanki tłuszczowej gromadzony jest natomiast w okolicach brzucha. To z kolei prowadzi do zaburzeń przemiany materii, insulinooporności i chorób serca.

Badania wykazały, że Ebf2 reguluje aktywność wiązania z receptorem PPAR-gamma, który odpowiada za różnicowanie tkanki tłuszczowej i jest celem leków przeciwcukrzycowych. Ebf2, co potwierdzają badania, była również wymagana do rozwoju komórek brunatnej tkanki tłuszczowej u zwierząt.

Hipotezę naukowców potwierdzają ponadto ostatnie badania PET sprawdzające wychwyt glukozy prze różne tkanki. Potwierdziło to przypuszczenia, jakoby ilość brunatnej tkanki była odwrotnie skorelowana z indeksem masy ciała i wiekiem. Być może ten typ komórek to niedoceniony element ludzkiego metabolizmu. Co więcej, badacze są przekonani, że pobudzenie działania tej tkanki u człowieka może pomóc w walce z otyłością.

Krzysztof Bulenger

Źródło:

http://www.sciencedaily.com/releases/2013/03/130314124611.htm