Historia
Tusz do rzęs jest kosmetykiem nakładanym na rzęsy, aby były one grubsze, dłuższe i ciemniejsze. To jeden z najbardziej starożytnych znanych kosmetyków – był używany w Egipcie najprawdopodobniej już w 4000 p.n.e. Egipcjanie używali substancji zwanej proszkiem antymonowym , aby przyciemnić swoje rzęsy, brwi i powieki. Egipski proszek był prawdopodobnie zrobiony z galenitu/błyszczu ołowiu lub siarczan ołowiu , malachitu i węgla drzewnego lub sadzy . Babilończycy i starożytni Grecy również używali czarnych kosmetyków do oka, tak jak później Rzymianie. Kosmetyki wszelkiego rodzaju wypadły z użycia po upadku Rzymu, chociaż kosmetyki do oczu pozostały popularne w arabskim świecie. Używanie kosmetyków stało się na nowo popularne w epoce renesansu.
Pierwsze współczesne tusze do rzęs miały zazwyczaj formę „ściśniętego ciastka”. Nakładało się je na rzęsy przy pomocy mokrego pędzelka. Składniki stanowiły 50% mydła i 50% czarnego pigmentu. Pigment był przesiewany i mieszany z płatkami mydlanymi, następni przepuszczany przez młyn kilka razy i w końcu prasowany. Innym tuszem była maskara w kremie, podobna do lotionu substancja pakowana do tubki. Aby go nałożyć, trzeba było wycisnąć małą ilość tuszu na pędzel. To był „brudny” proces, który został znacznie usprawniony poprzez wynalezienie w latach 60 aplikatora do maskary. To opatentowane urządzenie miało formę wyżłobionego pręcika, za pomocą którego nabierano odpowiednia ilość tuszu tym samym wyciągając go z pojemnika. Wyżłobiony pręcik został wkrótce zastąpiony szczoteczką/pędzelkiem. To ułatwienie w nakładaniu miało bezpośredni związek ze wzrostem popularności maskary w późnych latach 60.
Materiały
Istnieje wiele różnych formuł do produkcji maskary. Wszystkie zawierają pigment. W Stanach Zjednoczonych, prawo federalne zabrania używania pigmentów pochodzących od węgla lub smoły do produkcji kosmetyków do oczu, więc maskary mają naturalne kolory i nieorganiczne pigmenty. CARBON BLACK - jest czarnym pigmentem używanym do produkcji większości tuszy, a tlenki węgla dają brązowe kolory. Inne kolory, takie jak ultramaryna są używane w innych formułach. Jeden popularny typ maskary zawiera emulsję składającą się z olejów, wosków i wody.
Do tego rodzaju formuł używa się często wosku pszczelego tak i jak wosku karnauba i parafiny. Oleje mogą być mineralne, lanolinowe, lniane, rycynowe, z terpentyny, eukaliptusowe, a nawet sezamowe. Niektóre receptury zawierają alkohol. Kwas stearynowy jest częstym składnikiem receptur tuszy płynnych, jak również utwardzacze takie jak cerezyna i gumy – guma tragakantowa i metyloceluloza. Niektóre maskary zawierają cienkie włókna sztucznego jedwabiu, które sprawiają, że produkt jest bardziej lepki.
Proces produkcji
Obecnie produkuje się dwa typy tuszu do rzęs. Pierwszy z nich to typ bezwodny, co oznacza, że nie zawiera wody. Drugi typ robi się na bazie lotionu/płynu metodą emulsji.
- 1 typ
Maskara może być produkowana na dwa sposoby. W metodzie bezwodnej wszystkie komponenty są mieszane, podgrzewane i potrząsane. W metodzie emulsyjnej woda i zagęszczacze są mieszane, podczas gdy woski i emulgatory są mieszane i podgrzewane osobno. Pigmenty są dodawane przed tym jak obie mikstury są łączone w szybkoobrotowym mieszadle zwanym homogenizatorem. Wynikiem każdej z metod jest półtwarda substancja gotowa do opakowania.
- 2 typ – metoda EMULSJI/EMULSYJNA
Następujące kroki są powszechne przy produkcji obu typów tuszu
Po tym jak roztwór maskary się schłodzi lub osiągnie pożądany stan, pracownicy transportują go do zasobnika przerzutowego, a stamtąd opróżniają jego zawartość do leja samowyładowczego na maszynie napełniającej. Maszyna ta pompuje odmierzoną ilość (zazwyczaj 5 g) roztworu do pojemników na tusz. Pojemniki są zazwyczaj zamykane ręcznie. Próbki są brane do inspekcji a reszta jest przygotowywana do dystrybucji.
Kontrola jakości
Jakość i czystość są badana na różnych etapach produkcji. Chemikalia/ środki chemiczne/ substancje są sprawdzane zanim odbędzie się mieszanie, aby upewnić się, że odpowiednie substancje w odpowiedniej ilości znajdują się w zbiorniku. Po wymieszaniu porcji następuje kolejne sprawdzenie. Po zapakowaniu porcji, pobiera się próbki z początku, środka i końca partii. Bada się ich skład chemiczny oraz w kierunku zanieczyszczeń mikrobiologicznych.
Przyszłość
Niektóre maskary dostępne na rynku, „chwalą się” tym, że zostały wyprodukowane tylko z naturalnych składników, a ich receptury mało różnią się od produktów, które mogły zostać zrobione w domu 100 lat temu. Wpływ na rozwój technologii tuszy może mieć rozwój/wynalezienie nowych pigmentów. Badacze w przemyśle plastikowym wynaleźli krzykliwe, żywe pigmenty, których użyto przy produkcji pomadek do ust. Pigmenty pochodzące od plastiku mogą być także interesujące dla producentów maskar.
Marta Kłopotowska
KOMENTARZE