Przegląd literatury pokazuje, że tatuaż może być stosowany w:

• chirurgii tradycyjnej i endoskopowej, np. przy rekonstrukcjach twarzoszaczki oraz piersi;
• radioterapii;
• okulistyce;
• chorobach dermatologicznych, np. bielactwie, łysieniu, naczyniakach.

Tatuowanie do celów kosmetycznych i leczniczych, znane jako mikropigmentacja i dermatografia, może zapewnić stały kamuflaż w szerokim zakresie chorób dermatologicznych. Mikropigmentacja daje szerokie możliwości w aplikacjach medyczno-estetycznych, szczególnie przy rekonstrukcji brodawki sutkowej. Istnieje możliwość zastosowania tego typu tatuażu zarówno po zabiegach zmniejszenia, powiększenia piersi lub po częściowej mastektomii. W zabiegu rekonstrukcji piersi ważnym elementem jest stworzenie ze skóry brodawki sutkowej, a jej kolor nadaje się w zabiegu mikropigmentacji. Zastosowanie tatuażu do rekonstrukcji otoczek piersi po mastektomii polega na wytatuowaniu odpowiednich obszarów skóry za pomocą pigmentu o odpowiednio dobranym odcieniu.

Tatuaże mogą być stosowane do leczenia blizn, kamuflażu lub imitacji niektórych struktur, gdy konwencjonalne metody nie są wskazane. Przykładem może być tatuowanie naczyniaków, które są widoczne jako czerwone plamy. Zamiast ich usuwania, które może wiązać się z powstawaniem rozległych blizn, można je zakamuflować za pomocą wprowadzenia barwnika zbliżonego swym odcieniem do koloru skóry. W taki sposób postępuje się także w kamuflowaniu bielactwa czy blizn poparzeniowych.

Bielactwo wargowe jest powszechnym problemem o wielkiej psychologicznej konsekwencji. Terapie medyczne są często nieskuteczne, głównie ze względu na brak mieszków włosowych. Dobre rezultaty uzyskuje się przez tatuowanie. W leczeniu bielactwa, tatuowanie działa najlepiej w okolicy ust szczególnie w ciemnej skórze. Dodatkowym atutem w tym przypadku jest brak reakcji alergicznych na pigment.

Badania kliniczne przeprowadzone na trzydziestu pacjentach z bielactwem, u których zastosowano tatuaż medyczny udowodniły, że po zakończeniu oceny klinicznej trwającej 6 miesięcy, na skórze pacjentów pigment był nie do odróżnienia ze skórą bez obszaru bielactwa. Co przyniosło doskonałe rezultaty we wszystkich przypadkach. 

Ciekawym zastosowaniem tatuażu jest jego wykorzystanie przy łysieniu plackowatym u pacjentów, którzy nie mogą mieć wykonanego zabiegu przeszczepu włosów. Kolejnym zastosowaniem tatuażu jest przekazywanie wiadomości lekarskich, np. u pacjentów chorych na hipoglikemię. Podsumowując tatuowanie ma wiele zastosowań i może być stosunkowo łatwym, bezpiecznym i skutecznym rozwiązaniem w leczeniu wielu przypadłości.

Literatura:

Chadwick S., Shah M.: Tattoos: ancient body art may assist in medical emergencies. Eur J Pediatr. 2013 Feb 15.

Garg G., Thami G.P.: Micropigmentation: tattooing for medical purposes. Dermatol Surg. 2005, 31: 928-31.

Kim E.K., Chang T.J., Hong J.P., Koh K.S.: Use of tattooing to camouflage various scars. Aesthetic Plast Surg. 2011, 35 (3): 392-5.

Høgsberg T., O'Goshi K., Serup J.:Tattoos in a dermatological perspective. Ugeskr Laeger. 2011, 173(1): 34-9.

Mahajan B.B., Garg G., Gupta R.R.:  Evaluation of cosmetic tattooing in localised stable vitiligo. J Dermatol. 2002, 29 (11): 726-30.

Singh A.K., Karki D.: Micropigmentation: tattooing for the treatment of lip vitiligo. J Plast Reconstr Aesthet Surg. 2010, 63(6): 988-91.

Spyropoulou G.A., Fatah F.: Decorative tattooing for scar camouflage: patient innovation. JPlast Reconstr Aesthet Surg. 2009, 62 (10): 353-355.

Vassileva S., Hristakieva E.: Medical applications of tattooing. Clin Dermatol. 2007, 25 (4): 367-74.

Opracowała: mgr inż. Michalina Adaszyńska