Kilka słów na temat naszej skóry

Skóra to największy narząd naszego ciała. Jej powierzchnia (u dorosłego człowieka) wynosi 1,8 m²! Stanowi zewnętrzną osłonę organizmu, jest narządem zmysłu kontaktującym organizm ze środowiskiem. Codziennie odbiera i analizuje tysiące bodźców, odpowiada za równowagę energetyczną wewnątrz organizmu, chroni go przed zanieczyszczeniami, drobnoustrojami, skutkami dziur ozonowych oraz promieniowania słonecznego. – Skóra jest jak półprzepuszczająca membrana, która pewne substancje wpuszcza do środka, a pewnych nie. Czasami, patrząc na substancję, od razu widać, że ona nie jest w stanie przeniknąć przez skórę, ze względu na różne właściwości fizyko-chemiczne – mówi Anna Oborska, chemik, kosmetolog i dyrektor generalny Polskiego Stowarzyszenia Przemysłu Kosmetycznego i Detergentowego.

Kiedy skórę można nazwać „dojrzałą”?

Skóra zaczyna się starzeć ok. 30. roku życia. Wówczas zaczynają pękać włókna elastynowe, rozpoczyna się wolniejsza synteza kolagenu. Pękanie włókien elastynowych to proces bezpowrotny – nie da się na nowo ich skleić czy scalić. Po rozerwaniu nie przybiorą z powrotem tej samej struktury. Proces starzenia się może nastąpić wcześniej, jeśli w tym mu pomożemy. Wówczas nasza skóra staje się cieńsza, bardziej wiotka, delikatna. Zaczyna tracić sprężystość i elastyczność. Pojawiają się pierwsze zmarszczki (na początku mimiczne). Wraz z upływającym czasem staje się coraz bardziej sucha (co ma związek z mniejszą liczną gruczołów łojowych) i traci gładkość. Mogą zacząć występować pierwsze przebarwienia, rogowacenie, naczyniaki, a nawet nadmierne owłosienie. 

Oznakami starzenia się skóry są: 

* cieńszy naskórek,

* skóra cienka, wiotka, delikatna,

* utrata sprężystości i elastyczności,

* pierwsze zmarszczki,

* przesuszenie,

* utrata gładkości,

* przebarwienia,

* nadmierne występowanie naczyniaków, rogowacenie,

* nadmierne owłosienie.

Wraz z wiekiem w skórze dochodzi do spowolnienia procesów proliferacji w warstwie podstawnej naskórka i coraz gorszego funkcjonowania mechanizmów regulacyjnych. Maleje odporność skóry i jej zdolność do regeneracji uszkodzeń, przeciwstawiania się szkodliwym czynnikom zewnętrznym, wychwytywania wolnych rodników itp.

Czynniki przyspieszające proces starzenia

Procesy starzenia się skóry są zakodowane genetycznie, ale to zaledwie 20% całego procesu. Na to, w jaki sposób starzeje się nasza skóra wpływają przede wszystkim czynniki zewnętrzne, w tym styl życia, stres i emocje. Wraz z wiekiem nasza skóra staje się mniej tolerancyjna i nie wybacza tak łatwo imprez do białego rana, dużej dawki alkoholu, braku odpowiedniej pielęgnacji oraz dużej ekspozycji na słońce.

Do najczęstszych grzechów należą:

* opalanie – promieniowanie UVA i UVB,

* nieprawidłowa pielęgnacja,

* brak demakijażu,

* papierosy,

* alkohol,

* odwodnienie,

* gwałtowny spadek wagi,

* stres,

* częste przebywanie w klimatyzowanych pomieszczeniach,

* zanieczyszczenia,

* wahania poziomu niektórych hormonów.

– Na część czynników nie mamy niestety do końca wpływu, np.: przebywanie w klimatyzowanych pomieszczeniach, stres czy zanieczyszczenia, bez względu na to, jak bardzo jesteśmy tego świadomi i jak bardzo chcemy to zmienić. Tego nie da się zawsze uniknąć bądź wyeliminować. Są jednak rzeczy, na które mamy wpływ – opalanie, styl życia, dieta i na to trzeba zwracać szczególną uwagę – dodaje Anna Oborska.

Fotostarzenie się skóry

Opalanie i ekspozycja na słońce jest jednym z czynników, które najbardziej przyspieszają proces starzenia się skóry. Wychodząc na słońce, zawsze stosujmy kremy z filtrem, nawet przebywając w mieście. Tam też codziennie nasza skóra ma kontakt ze słońcem, chociaż nie zawsze aż tak to odczuwamy. – Niestosowanie filtrów przeciwsłonecznych to największy błąd. Szkód raz wyrządzonych przez słońce nie da się naprawić żadnym kremem, nawet tym najdroższym. Jest to często proces nieodwracalny – ostrzega Anna Oborska. Najlepsze kosmetyki to takie, które chronią przed promieniowaniem UVA i UVB. Zarówno jedno, jak i drugie promieniowanie mają szkodliwy wpływ na naszą skórę.

Promieniowanie UVA  – charakterystyka:

* niskoenergetyczne,

* mała zależność od położenia geograficznego, pory roku, dnia,

* duże dawki pochłaniane przez użytkowników solarium,

* przenika przez szybę i bawełnę,

* wnika do głębokich warstw skóry właściwej,

* uszkadza białka,

* uszkadza DNA,

* uszkadza tkankę łączną,

* wywołuje reakcje fototoksyczne, fotoalergiczne,

* uszkadza ścianki naczyń krwionośnych,

* przyczyna fotostarzenia się skóry, pojawienia się bruzd i zmarszczek.

Promieniowanie UVB – charakterystyka:

* wysokoenergetyczne, 

* nie wnika do skóry właściwej, ale działa negatywnie na naskórek, 

* przyczyna fotostarzenia, 

* przyczyna nowotworów, 

* powoduje stany zapalne skóry, rumień, 

* przesusza skórę,

* przyczyna poważnych zmian w strukturze DNA,

* uszkadza lipidy i białka,

* przyczyna nadmiernej keratynizacji.

– Mocno i wyraźnie należy powiedzieć: opalanie bez należytej ochrony bardzo przyspiesza proces starzenia się skóry. Spędzając więcej czasu na słońcu, nigdy nie pomijajmy ważnej kwestii ochrony przeciwsłonecznej. Pamiętajmy, że promienie UVA wnikają do skóry właściwej i powodują liczne uszkodzenia. Są one odpowiedzialne za fotostarzenie się skóry, powstawanie bruzd i zmarszczek. Promieniowanie UVB jest z kolei przyczyną stanów zapalnych i rumienia. Długofalowo słońce, które tak lubimy, może być przyczyną fotostarzenia i nowotworów, a więc stawką jest nie tylko uroda, ale i zdrowie – kończy Anna Oborska.

Tekst powstał na podstawie wykładu wygłoszonego przez Annę Oborską.

Źródło: