Dowodem na to jest projekt Unii Europejskiej „Lycocard” zainicjowany w 2006 roku. „Lycocard” to 5 lat badań, które mają na celu wyjaśnić to czego jeszcze nie wiemy na temat likopenu z punktu widzenia naukowego i przemysłowego. Powodem tego zainteresowania jest fakt, że choroby układu krążenia oraz rak są głównymi przyczynami umieralności w Unii Europejskiej i we wszystkich krajach rozwiniętych. Celem tego projektu jest zatem zrozumienie metabolizmu i mechanizmów komórkowych likopenu w przeciwdziałaniu wyżej wymienionym chorobom (więcej informacji na stronie www. lycocard.com).


Likopen jest węglowodorem nienasyconym o budowie podobnej do kauczuku naturalnego. Jest on roślinnym pigmentem (karotenoidem), obecnym w pomidorach, arbuzach czerwonych, owocach grejpfrutach, papai, dzikiej róży. Pomidor jest drugim uprawianym w Europie warzywem i dlatego jest on, a przede wszystkim jego formy przetworzone (ketchup, przeciery, sosy, zupy) głównym źródłem likopenu w naszym pożywieniu. 

Likopen jest silnym antyutleniaczem, bardzo skutecznym zmiataczem wolnych rodników. Prawdopodobnie skuteczniejszym niż te najbardziej znane: witaminy C i E, beta-karoten oraz selen. Zapobiega także utlenianiu tzw. złego cholesterolu (LDL), dzięki czemu przeciwdziała rozwojowi miażdżycy. Przypuszcza się również, że likopen łagodzi skutki działania promieniowania ultrafioletowego i korzystnie wpływa na cały układ odpornościowy. Wspomaga także powstawanie kolagenu oraz chroni kwas hialuronowy.

Pomidory są także bogate w witaminy i sole mineralne. Wyciągi z pomidorów są używane w kosmetyce do tonizowania cery tłustej oraz do rewitalizowania cery szarej, zmęczonej. Likopen znajdziemy również w kosmetykach regenerująco-ujędrniających. Jednak likopen w kosmetykach ma przede wszystkim działanie przeciwutleniające.