Tłuszcze są składnikami każdej żywej komórki, odgrywają istotną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu ludzkiego organizmu, w tym także skóry. Znajdujący się na jej powierzchni płaszcz lipidowy chroni skórę przed wieloma szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi: wiatrem, chłodem, promieniowaniem słonecznym i detergentami. Coraz częściej rolę tłuszczów w kosmetykach pełnią takie egzotyczne surowce, jak masło shea, olej cedrowy, czy łój borneo.
Niepodważalne jest również to, iż coraz więcej osób decyduje się na zabiegi wyszczuplające z użyciem różnych metod.
Podstawowym warunkiem zachowania dobrej kondycji skóry jest zapewnienie jej odpowiedniego stopnia nawilżenia, tłuszcze i ich pochodne stanowią podstawową grupę surowców stosowanych w preparatach kosmetycznych.
Współczesnym wyrobom kosmetycznym stawiane są coraz wyższe wymagania. Kosmetyk powinien być efektywny w działaniu, przyjazny dla skóry oraz bezpieczny. Ważną jego cechę stanowi także biozgodność, wiążąca się z wykorzystywaniem w recepturze naturalnych surowców, które w maksymalny sposób zbliżone są budową i funkcją do substancji zawartych w ludzkim naskórku i skórze.
Badania naukowe potwierdzają, że składniki naturalne są lepiej tolerowane przez skórę niż związki syntetyczne. Z tego też powodu zainteresowanie wyrobami naturalnymi w Europie systematycznie rośnie. Przyjmuje się, że ok. 25 proc. użytkowników wybiera preparaty oparte na surowcach naturalnych. Wszystko to przekłada się na to, że przemysł kosmetyczny nieustannie poszukuje nowych źródeł ich pozyskiwania. Do coraz chętniej wykorzystywanych surowców preparatów kosmetycznych należą oleje roślinne. Ich oferta jest coraz szersza.
Masło z Afryki
Od jakiegoś czasu w produktach kosmetycznych stosuje się masło karite, znane również jako masło shea. Pozyskiwane jest ono w wyniku wielostopniowego procesu tłoczenia zawierających około 60 proc. tłuszczu nasion tzw. masłosza, drzewa rosnącego w suchych sawannach Afryki, głównie w Sudanie.
Drzewo to pod koniec XVIII wieku odkrył i rozpropagował zalety jego owoców szkocki podróżnik Mungo Park, nadając mu nazwę she-butter tree, wywodzącą się najprawdopodobniej od słowa „si” oznaczającego (święty) w narzeczu plemienia Bambara. Nazwa ta ściśle wiąże się z szerokimi możliwościami, jakie zapewnia ten olej. Od wieków znajdował on zastosowanie jako tłuszcz jadalny, używano go do oświetlania pomieszczeń, wytwarzano z niego mydło. Był on także nieodzowną substancją do pielęgnacji i ochrony skóry tubylców.
Masło shea wykazuje wiele działań w tym m.in. kojące, regenerujące, uelastyczniające. Tłuszcz ten zaliczany jest do naturalnych filtrów promieniochronnych, dzięki czemu zabezpiecza skórę przed działaniem promieni UV, jak również opóźnia procesy jej starzenia się. Masło shea znalazło szerokie zastosowanie w pielęgnacji skóry suchej, starzejącej się, skłonnej do podrażnień.
Masło shea to stała, plastyczna, nieco ziarnista substancja, która w stanie surowym ma barwę od ciemnobrązowej po zieloną. Tłuszcz ten wykazuje silne działanie antybakteryjne, co umożliwia jego długotrwałe przechowywanie bez środków konserwujących. W jej skład wchodzą: witamina E, węglowodór kariten, alkohole triterpenowe: lupeol, ß-amaryna, basseol, parkeol i inne sterole. Tłuszcz ten ze względu na specyficzny skład trudno jest wymyć wodą czy też alkalicznymi mydłami, co powoduje, że długo pozostaje w warstwach skóry, nie powodując przy tym uczucia jej lepkości.
Olej jojoba i olej arganowy
Powszechnie stosowany w recepturach preparatów kosmetycznych jest olej jojoba. Pomimo pojawiającej się nazwy tłuszcz, olej ten, ze względu na skład, to faktycznie ciekły wosk o zabarwieniu od złotożółtego do zielonego, który w niskiej temperaturze może krzepnąć. Pozyskuje się go z nasion, zawierających około 50 proc. tłuszczu, rośliny Simondsia Chinensis, lub Simmondsia Californica wywodzących się z pogranicza Meksyku i Arizony Południowej. Głównym składnikiem tego układu jest palmitynian cetylu o silnych właściwościach natłuszczających.
Oba oleje zaliczamy do niepolarnych emolietów, efektywnie obniżających współczynnik TEWL (Trans Epidermal Water Loss), czyli naskórkowy ubytek wody. Powoduje on widoczny wzrost sprężystości, spłycenie powierzchniowych bruzd i zmarszczek. Przedstawia działanie antyoksydacyjne w stosunku do lipidów skóry, zapobiega jej starzeniu się, skutecznie chroni przed działaniem czynników zewnętrznych, w tym także słońca. Po zastosowaniu preparatów zawierających go w składzie recepturalnym skóra staje się bardziej miękka, gładka, wygląda młodziej. Szczególnie polecany jest do cery wrażliwej. Stosuje się go również w przypadku egzem, poparzeń słonecznych, trądziku oraz jako skuteczny środek natłuszczający w szamponach, odżywkach do włosów i paznokci. Może być stosowany w preparatach praktycznie bez ograniczeń. Jest on doskonale wchłaniany przez skórę, wzmacnia warstwę cementu międzykomórkowego, co w efekcie zapobiega jej wysuszaniu.
Cennym tłuszczem, który coraz częściej można spotkać w recepturach preparatów kosmetycznych, jest także olej arganowy. Jego źródło stanowią owoce dziko rosnącego drzewa arganu (Argania spinosa), które można spotkać jedynie na niewielkim obszarze Maroka.
Od nazwy rejonu, w którym rośnie, czasami bywa określane drzewem Souss. Roślina pojawiła się 80 milionów lat temu, i jako jedna z nielicznych przetrwała w tym kamienistym, suchym rejonie świata. Nosi nazwę drzewa życia. Jego drewno wykorzystywane jest jako cenny materiał budowlany, znajduje także zastosowanie jako opał. Liście i miąższ stanowią paszę dla kóz i dromaderów. Z owoców uzyskuje się jeden z najcenniejszych olejów znany jako „ardjan”. Do dnia dzisiejszego pozyskiwany jest tradycyjnie przez kobiety w procesie ręcznego tłoczenia. Ma charakterystyczny delikatny, orzechowy zapach. Tłuszcz ten ceniony jest nie tylko ze względu na walory smakowe, lecznicze jak i kosmetyczne ale dlatego, że łagodzi podrażnienia i lekkie poparzenia skóry i może być także wykorzystany w produktach po opalaniu. Stanowi on także cenny środek do bezpośredniego masażu skóry.
Skład glicerynowych estrów oleju arganowego zbliżony jest do składu ludzkiego łoju. Tłuszcz ten zawiera 80 proc. nienasyconych kwasów tłuszczowych, w tym około 37 proc. kwasu linolowego, zaliczanego do grupy NNKT. Olej ten jest również bogaty w witaminę E, której zawartość wynosi około 600 miligramów w jednym kilogramie tłuszczu. Ze względu na obecność tokoferoli, a także polifenoli o działaniu antyoksydacyjnym stymuluje on proces oddychania wewnątrzkomórkowego, neutralizuje wolne rodniki, chroni tkankę łączną. Jest bardzo dobrze wchłaniany. Chętnie wykorzystywany jest w preparatach do skóry suchej, wrażliwej, skłonnej do podrażnień i uczuleń. Cennymi składnikami oleju arganowego są także schotenol i spinasterol, dzięki którym wykazuje on swoiste działanie bakteriostatyczne i bywa stosowany w przypadku trądziku młodzieńczego. Tłuszcz ten znajduje także zastosowanie w preparatach do opalania a oprócz kosmetyków przeznaczonych do jej pielęgnacji. Zdarza się, iż jest wykorzystywany także w preparatach wzmacniających włosy i paznokcie.
Oleje z orzechów
Bardzo często pojawiającym się ostatnio w preparatach kosmetycznych tłuszczem jest olej makadamia. Otrzymywany poprzez tłoczenie na zimno orzechów rośliny Macadamia Integrifolia pochodzącej z rejonów Australii i Nowej Zelandii. Jest to jasnożółty olej zawierający 57 proc. kwasu oleinowego, 25 proc. kwasu palmitynowego, bogaty w witaminy: A, B, E oraz składniki mineralne. Znalazł także swoje miejsce w preparatach przeznaczonych do wysuszonych, łamliwych, kruchych włosów.
Olej makadamia w produktach może być praktycznie stosowany bez żadnych ograniczeń. Dobrze się wmasowuje, szybko wchłania, poprawia wygląd skóry. Działa regenerująco, odżywczo, wygładzająco. Może być także stosowany do bezpośredniego masażu ciała. Szczególnie polecany jest w przypadku pielęgnacji skóry suchej, łuszczącej się, wrażliwej. Znane jest działanie wygładzające i oczyszczające skórę ekstraktu oleju cedrowego. Olej cedrowy stosowany jest jako składnik produktów zarówno do skóry suchej, jak i tłustej, preparatów przeciwłupieżowych i ograniczających łojotok. Hamuje on wypadanie włosów, przyspiesza gojenie ran i ich prawidłowe zabliźnianie.
Nowością na rynku kosmetycznym jest olej cedrowy pozyskiwany z cedru syberyjskiego Pinus sibirica, którego największe zasoby można spotkać na Syberii. Terytoria lasów cedrowych skupione są głównie w rejonie Krasnojarska, Tuły, Okręgu Irkuckiego, Górnego Ałtaju
Pozyskiwany z orzeszków cedrowych tłuszcz ma jasnożółty lub złocistobursztynowy kolor i przyjemny, orzechowy aromat. W skład jego frakcji kwasowej wchodzi ponad 50 proc. kwasu linolowego. Zawiera ona także około 15 proc. kwasu pinolenowego. Masaż z użyciem oleju cedrowego poprawia krążenie krwi, ujędrnia skórę.
Olej z rokitnika i łój borneo
Z wschodnich rejonów pochodzi także kolejny, coraz częściej wykorzystywany w kosmetyce tłuszcz, jakim jest olej rokitnikowy. Pozyskiwany on jest z owoców rokitnika (Hippophaë rhamnoides L.) bardzo popularnego krzewu rosnącego w Rosji. Surowiec ten stosowano już w medycynie starożytnej w przypadku chorób żołądka, wątroby, dróg oddechowych, jak również w stanach ropnych skóry. W starożytnej Grecji rokitnikiem karmiono także konie, aby miały błyszczącą sierść.
Tłuszcz ten charakteryzuje silne działanie regenerujące, antyoksydacyjne. Stosowany jest on głównie jako dodatek do kremów na dzień i balsamów do ciała. Zawarty w preparacie nadaje skórze ładny, brzoskwiniowy kolor, tuszuje bielactwo.
W skład oleju rokitnikowego oprócz nienasyconych kwasów tłuszczowych wchodzą bardzo cenne i ważne dla kosmetyki fosfolipidy. Zawiera on garbniki, cukry, kwasy organiczne, między innymi cytrynowy, jabłkowy, nikotynowy. Pośród jego składników na uwagę zasługuje stosunkowo duża zawartość witaminy C. Na jej efektywniejsze wykorzystanie w znaczący sposób wpływa nieobecność w owocach rokitnika askorbinazy– enzymu niszczącego ten związek. Fakt ten powoduje, że znajdujący się w owocach rokitnika kwas askorbinowy wolniej ulega rozkładowi podczas ich przechowywania czy przetwarzania. Spośród obecnych w surowcu innych związków aktywnych można wymienić witaminy z grupy B, witaminę E, K, P. Olej rokitnikowy zawiera też dużą ilości karotenów, które nadają mu intensywną pomarańczowo-czerwoną barwę. Nie poleca się go jednak osobom mającym ciemne przebarwienia na skórze, gdyż preparaty na jego bazie mogą powodować ich natężenie.
Swoje miejsce w kosmetyce znalazł również łój borneo. Pozyskiwany jest on z zawierających od 40 do 70 procent tłuszczu owoców drzewa Shorea stenoptera rosnącego w lasach Indonezji i innych częściach południowo-wschodniej Azji. Tłuszcz ten ma konsystencję twardą i kruchą, przypominającą masło kakaowe. Ma on słaby tłuszczowy smak i przyjemny zapach. Głównymi składnikami frakcji kwasowej łoju są kwasy palmitynowy, stearynowy i oleinowy.
Kolejnym nowym tłuszczem jest masło cupuacu. Pozyskiwane jest ono z owoców drzewa Theobroma grandiflorum rosnącego w Peru i Brazylii. Tłuszcz ten może być traktowany jako substytut lanoliny. Wykazuje on szeroki zakres działania kosmetycznego. Masło to stosowane zewnętrznie absorbuje promienie UV. Redukuje ono ponadto zaczerwienienia, łagodzi podrażnienia, zmniejsza rumień słoneczny. Wszystko to powoduje, że bardzo często można je znaleźć pośród składników preparatów promieniochronnych i wyrobów po opalaniu.
Kolejnym układem, na który warto zwrócić uwagę, jest olej tamanu znany również jako kamani. Otrzymuje się go poprzez tłoczenie owoców drzewa Calophyllum inophyllum rosnącego w Indiach i Malezji. Jest to tłuszcz o charakterystycznym zielonym kolorze i ciężkim tłuszczowym zapachu. W skład frakcji tłuszczowej tego surowca wchodzą: kwas oleinowy (49 proc.), kwas linolowy (21 proc), kwas kalofillowy. Zawiera on ponadto kumaryny i sterole, których najważniejszym przedstawicielem jest stigmasterol. Ze względu na skład wykazuje działanie pobudzające regenerację tkanek, uelastycznia i odpręża skórę. Cechuje go także duża aktywność przeciwbakteryjna, przeciwgrzybicza i przeciwwirusowa, dzięki której zapobiega powstawaniu zaskórników. Stosuje się go we wszelkiego rodzaju preparatach pielęgnacyjnych.
Oprócz wymienionych składników coraz częściej w ofercie surowcowej można znaleźć jeszcze inne, określane mianem tłuszczów przyszłości, oleje. Pozyskiwane są one między innymi z nasion: marakui, granatu, lotosu, liczi, magnolii, arbuza. Układy te w znaczący sposób poszerzają ofertę tak poszukiwanych surowców naturalnych.
Oleje roślinne w kosmetykach
W przemyśle spożywczym powszechna staje się wymiana artykułów pochodzenia zwierzęcego na artykuły roślinne. Ma to związek z propagowanym modelem żywienia, który oparty jest na surowcach roślinnych. Najnowsze badania z dziedziny biologii i medycyny wskazują, że organizm ludzki przystosowany jest najlepiej do trawienia pożywienia roślinnego dotyczy to również leków i kosmetyków.
Współczesne zastosowanie olei roślinnych
Obecnie oleje mają duże znaczenie w leczeniu wielu dermatoz (np. olej z wiesiołka i ogórecznika w leczeniu atopowego zapalenia skóry) oraz innych chorób (m.in. miażdżycy tętnic), a także w pielęgnacji, stosowane są w kosmetykach (kremach, mleczkach, emulsjach do ciała, jako dodatek do mydeł leczniczych, szamponów, odżywek do włosów) i kosmeceutykach.
Znanych jest około 100 różnych rodzajów olejów roślinnych stosowanych w kosmetyce, nie wszystkie (głównie te egzotyczne) są dokładnie poznane. Wymagania, co do jakości olejów, ich wartości biologicznej, metod otrzymywania i przechowywania, zastosowania w recepturze kosmetyków, też nie zawsze są precyzyjnie określone. Niektóre biooleje cechują się specjalnymi właściwościami, które warto podkreślić, aby nie szufladkować olejów tylko do tłuszczów roślinnych np. olej z ostropestu plamistego zawiera silimarynę - chroniącą wątrobę.
Chemiczny punkt widzenia
Tłuszcze roślinne w postaci płynnej charakteryzujące się dużą zawartością nienasyconych kwasów tłuszczowych (w skrócie NKT) nazywane są olejami. Nieliczne o stałej konsystencji zawierające wiele nienasyconych kwasów tłuszczowych i żywic nazywane są masłami.
Pierwszą z nich tzw. fazę zmydlaną tworzą połączenia estrów gliceryny i wyższych kwasów tłuszczowych, czyli glicerydy (trój-, dwu- i jednoglicerydy), wolne kwasy tłuszczowe, alkohole tłuszczowe oraz występujące w mniejszych ilościach węglowodory, sterole, ketony i inne.
Frakcję niezmydlanąstanowią: woski, alkohole tłuszczowe, fosfolipidy, cerebrozydy, sterole, witaminy rozpuszczalne w tłuszczach, barwniki naturalne oraz produkty rozpadu i polimeryzacji lipidów i inne związki. Substancje niezmydlające się to te, które po zmydleniu tłuszczu i rozpuszczeniu uzyskanego produktu w wodzie, dają się wyekstrahować z tego roztworu za pomocą rozpuszczalnika organicznego (eter naftowy, eter etylowy).
Zawartość poszczególnych składników zależy od rodzaju i pochodzenia tłuszczu, od jego świeżości i zabiegów, jakim był poddawany przed wydzieleniem i po wydzieleniu z surowca. Ich jakość i wartość biologiczna zależy głównie od tego, jakiego typu kwasy tłuszczowe w nich występują.
Oto pod jakimi nazwami INCI ukrywają się w kosmetykach oleje i parafiny mineralne, czyli wredne szkodliwe pochodne petrochemiczne:
- Mineral Oil,
- Petrolatum,
- Paraffinum-Liquidum,
- Cera Microcristalline,
- Microcrystalline Wax,
- Ozokerit,
- Ceresi,
- Silikon,
- Parafin
Naturalne oleje roślinne czyli to co lubimy (produkty z których są tłoczone):
Andiroba
Argan
Awokado
Brzoskwinia
Calophyllum
Czaulmugra
Czarnuszka siewna / Czarny kminek
Dynia
Dzika róża
Jojoba
Kokos
Konopia siewna
Krokosz barwierski / Oset
Kukurydza
Makadamia
Migdały
Miodla
Neem
Morela
Neutralny
Ogórecznik lekarski
Oliwka
Orzech laskowy
Orzech włoski
Orzech ziemny
Palma olejowa / Olejowiec gwinejski
Pszenica
Rokitnik
Rycyna
Rzepak
Sezam
Siemie lniane
Słonecznik
Soja
Wiesiołek
Winogrono
Podział ze względu na typ skóry:
Cera wrażliwa:
- olej z kminku
- z jojoby
- z dzikiej róży
- migdalowy
- morelowy
- olej andiroba
- arganowy
Cera normalna:
- z jojoby
- makademia
- sezamowy
- z orzechów laskowych
- z dzikiej róży
Cera sucha:
- z avocado
- z jojoby
- makademia
- z kminku
- migdałowy
- morelowy
- z oliwek
- z kiełków pszenicy
- z dzikiej róży
Cera mieszana i tlusta:
- z jojoby
- z orzechów laskowych
- makademia
- z kukurydzy
- arganowy
Cera dojrzala:
- z kiełków pszenicy
- z dzikiej róży
- morelowy- arganowy
Dla dzieci:
- makademia
- z migdałów
- morelowy
- słonecznikowy
- z oliwek
- sezamowy
Wyszczuplanie czyli nowoczesne zabiegi medycyny estetycznej i chirurgii plastycznej
Zabiegi, które pomogą w odchudzaniu i w pozbyciu się zbędnego tłuszczu to laserowe rozbijanie komórek, ultradźwięki, lipoliza iniekcyjna oraz nowość: zamrażanie. Jaka jest skuteczność zabiegów wyszczuplających, na czym polegają i ile kosztują?
Tkanka tłuszczowa ma tendencje do gromadzenia się w niektórych miejscach i nawet po odchudzaniu nadal pozostają oporne „bryczesy” albo „boczki”. W tych przypadkach z pomocą przychodzą nowoczesne zabiegi medycyny estetycznej i chirurgii plastycznej. Umożliwiają pozbycie się opornego tłuszczu, kiedy tradycyjne metody odchudzania nie pomagają lub zawodzą.
Liposukcja (odsysanie tłuszczu)
Do niedawna dostępna była jedynie liposukcja, czyli odsysanie tłuszczu. To zabieg chirurgiczny, z dziedziny chirurgii plastycznej. Polega na wprowadzeniu przez nacięcie (3–4 mm) na skórze specjalnej kaniuli, która jest połączona z urządzeniem ssącym, wytwarzającym podciśnienie.
Podczas jednego zabiegu zwykle odsysa się od 2 do 3 litrów tłuszczu. Niestety zabieg ten wiąże się z ryzykiem dla zdrowia oraz długą rekonwalescencją. Możliwych skutków ubocznych jest bardzo dożo m. in.: powstanie zatoru tłuszczowego, który razem z krwią przemieści się do płuc i spowoduje zator płucny, wstrząs hipowolemiczny w przypadku usunięcia zbyt dużej ilości tkanki, uszkodzenia skóry, nerwów, naczyń krwionośnych, stany zapalne. Pamiątką po zabiegu może być też przerośnięta blizna albo obwisła skóra.
Po zabiegu odsysania tłuszczu trzeba nosić specjalne ubranie uciskowe (nawet do 2 miesięcy), rekonwalescencja trwa ok. miesiąca, a obrzęk może się utrzymywać do 6 miesięcy. Dla uzyskania pożądanego efektu zaleca się serię masaży. Zatem koszt całego zabiegu nie jest mały.
Wyszczuplanie laserem, który rozbija komórki
Rozwiązanie mniej inwazyjne. Pod skórę też wprowadza się przez maleńkie nacięcia kaniulę ze światłowodem, który emituje promienie laserowe rozbijające komórki tłuszczowe, uwalniając tłuszcz do przestrzeni międzykomórkowej. Różnica między liposukcją a lipolizą laserową polega na tym, że uwolnionego tłuszczu nie trzeba odsysać gdyż zostaje on usunięty z organizmu przez wątrobę i nerki. Poza tym po zabiegowy ból i krwawienie są mniejsze, bo laser dodatkowo zamyka naczynia krwionośne pękające podczas zabiegu. Ból i opuchlizna utrzymują się kilka dni. Również przez kilka dni lub tygodni trzeba nosić opatrunek uciskowy i unikać aktywności fizycznej przez 2 tygodnie. Tą metodą można pozbyć się nadprogramowego tłuszczu z nóg, pośladków, brzucha, ramion, piersi (to u mężczyzn) czy podbródka. Podczas zabiegu da się usunąć ok. 500 ml tkanki.
Wyszczuplanie metodą ultradźwięków
Metody ultradźwiękowe (np. Med Contour Medical, Ultracontour, Ultrashape, Ultrasonic Liposuction), dzięki urządzenią, niszczą tkankę tłuszczową, nie uszkadzając tkanek ją otaczających, naczyń krwionośnych ani nerwów. Nie ma też ryzyka poparzenia. Błony komórek tłuszczowych zostają rozerwane. Uwolniony tłuszcz dostaje się do przestrzeni międzykomórkowych, następnie zostaje przetransportowany przez układ limfatyczny i naczyniowy do wątroby, a tam metabolizowany (np. w metodach Ultracontour i Ultrashape). Zabiegi te są całkowicie bezbolesne, nie wymagają nacięć skóry, znieczulenia ani rekonwalescencji. Od razu po nich można wrócić do codziennych zajęć.
W zabiegu Ultracontour drugą częścią jest drenaż limfatyczny. Jest to masaż wykonywany za pomocą głowic ultradźwiękowych, który pomaga odprowadzić płyny z przestrzeni międzykomórkowych do układu limfatycznego. Zaleca się serię 3 zabiegów co kilka tygodni, których efektem ma być zmniejszenie obwodów ciała o kilka centymetrów. W metodzie Vaser Lipo tłuszcz jest usuwany od razu za pomocą tępych kaniul wprowadzonych pod skórę. Przed zabiegiem stosuje się znieczulenie miejscowe lub anestezjologiczne a jest to w zależności od rozległości obszaru poddawanego zabiegowi. Metoda ta pozwala usunąć nawet kilka litrów tłuszczu. Skutki uboczne to siniaki, obrzęk i ból. Rekonwalescencja trwa kilka tygodni, ale do codziennych zajęć można wrócić po 2–3 dniach. Po zabiegu warto poddać się serii endermologii. Najczęściej ultradźwiękami redukuje się tkankę tłuszczową w okolicach ud, kolan, łydek, brzucha, pośladków, twarzy, podbródka, szyi.
Wyszczuplanie metodą lipolizy iniekcyjnej
Lipoliza iniekcyjna (czyli adipocytoza) to kolejna z metod nieinwazyjnych. Stosuje się ją do usuwania tłuszczu z podbródka, bioder, brzucha, ramion i kolan. Jest skuteczna przy niewielkich obszarach tłuszczu. Polega na wstrzykiwaniu w wybrane części ciała fosfatydylocholiny. Substancja ta podawana jest w formie zastrzyku do tkanki tłuszczowej. Powoduje rozpuszczenie błony komórek tłuszczowych, dzięki czemu tłuszcz staje się płynny, a potem zostaje usunięty z organizmu przez układ limfatyczny. Zabieg, dzięki znieczuleniu maścią i zastosowaniu cienkich igieł, nie jest zbyt bolesny. Po nim pojawić się może zaczerwienienie, obrzęk, drobne siniaki. Zwykle potrzeba 3–4 zabiegów w odstępach 2–3 tygodni. Pełny efekt widoczny jest po miesiącu od ostatniego z nich.
Źródło:
„Science”
‘Nature”
„Uroda”
beautymed.com.pl
skinclinic.pl
Oprac. Madalena Jóźwicka
KOMENTARZE