Zgodnie z projektem rozporządzenia Ministerstwa Gospodarki, na cele energetyczne będą przeznaczone ziarna zboża nie spełniające wymagań na zakup inwestycyjny oraz nie objęte tym zakupem. Są to mieszanki zbożowe, pszenżyto, żyto, owies, zboża o niskiej wartości, nawet paszowej, w dużym stopniu porażone przez grzyby, czyli nie nadające się nawet w żywieniu trzody chlewnej lub drobiu.

Ze względu na specyfikę produkcji rolnej, podatnej na warunki pogodowe, nawet do 10 proc. produkcji roślinnej w Polsce nie nadaje się do wykorzystania na cele konsumpcyjne. Na przykład, według danych Krajowej Federacji Producentów Zbóż, zbiory w tym roku wyniosły niecałe 26 milionów ton, przy czym konsumpcyjnych jest 6-7 milionów, a paszowych –12-14 milionów ton. Nadwyżka to około 4-6 milionów ton.

W związku z tym istnieje problem ich zagospodarowania. Wykorzystanie słabych jakościowo zbóż na cele energetyczne wydaje się więc w pełni uzasadnione. Pozwoli to na zmniejszenie kosztów wytwarzania energii oraz rozwiąże problem magazynowania i skupu tego surowca.

Dodatkowo ułatwi to realizację strategicznego celu Polskiej polityki energetycznej, którym jest zwiększenie wykorzystania odnawialnych zasobów energii i uzyskanie 7,5 proc. udziału energii elektrycznej wytworzonej w odnawialnych źródłach energii (OZE) w krajowym zużyciu energii elektrycznej brutto w 2010 r. i dalsze jego zwiększanie do 2020 r.

Jednak wykorzystanie ziaren zboża w postaci biomasy do produkcji energii „zielonej” może mieć negatywny wpływ na środowisko i zdrowie człowieka. Potwierdzają to badania naukowe przeprowadzone przez Maria Isebala Blanco i Diego Azqueta w pólnocnej Hiszpanii.

Przy założeniu, że koszt emisji 1 tony CO2 będzie miał wartość 20 Euro, to spalanie ziaren zboża do produkcji energii „zielonej” miałoby wartość 5 Euro centów za 1 megawatogodzinę( MWh), podczas gdy analogiczne koszty dla węgla wynoszą 9 Euro centów/MWh, dla energii jądrowej 2 Euro centy/MWh, a dla energetyki wiatrowej 1,6 Euro centów/MWh.


Źródło: Ministerstwo Gospodarki, www.ieo.pl