Wiroporyny są obecne w niewielkiej liczbie wirionów. Przykład dotyczy m.in. białka 6K wirusa Sindbis (u ludzi powoduje lekkie objawy grypopodobne), białka M2 wirusa grypy typu A, białek 2B i 3A poliowirusa, białka E mysiego wirusowego zapalenia wątroby. Te niewielkie (buduje je około 100 aminokwasów), hydrofobowe proteiny przybierają formy, które umożliwią im przeniknięcie przez komórki gospodarza. Wiroporyny przyczyniają się do patologii choroby przez modyfikację przenikalności błony i zaburzenia homeostazy jonowej w komórkach.
Kontrola cech strukturalnych i profilów hydrofobowych małych białek kodowanych przez HCV ujawniła dwie kandydujące wiroporyny, NS4A i p7. Używając systemu ekspresji, bazującego na wirusie Sindbis do naśladowania ekspresji wiroporyn podczas infekcji, porównane efekty wybranych wiroporyn- białka 6K wirusa Sindbis, białka M2 wirusa grypy typu A, białek 2B i 3A poliowirusa, białka E mysiego wirusowego zapalenia wątroby oraz białek NS4A i p7 wirusa HCV- na komórkach nerek chomika (BHK) zostały ocenione.
Białka E mysiego wirusowego zapalenia wątroby i HIV Vpu zostały wcześniej „oskarżone” o wywoływanie apopotozy, więc dopatrywano się charakterystycznych symptomów apoptozy w komórkach BHK o ekspresji wiroporyn. Wszystkie wiroporyny wzbudzały kondensacje chromatyny, fragmentacje DNA i aktywację enzymu kluczowego dla apopotzy- kaspazy 3, ale najsilniejsza proapoptyczna odpowiedź została zaindukowana przez NS4A wirusa HCV i proteinę 2B poliowirusa.
Kolejnym intrygującym powiązaniem między wiroporynami a apoptozą jest zależne połączenie frakcji białek p7 i NS4A wirusa HCV z mitochondriami. Wykazano, że wiroporyny zmieniają morfologie i funkcjonalność tych organelli, a zwłaszcza ich ekspresja przyczynia się do uwalniania z mitochondriom cytochromu c. Doprowadziło to do wysnucia teorii, iż wiroporyny aktywują apoptozę działając na ścieżki procesów zachodzących w mitochondriach. To odkrycie jest tym bardziej zaskakujące, iż proteiny 2B i 3A poliowirusa tłumią apoptozę w komórka Hela na niskim poziomie. Jest więc możliwe, że wiroporyny maja różne działanie w zależności od poziomu ekspresji i typu komórki gospodarza.
Indukcja apoptozy w komórkach gospodarza jest powszechna i może przyczyniać się do rozprzestrzeniania się wirusa. Następnym krokiem w poznaniu zależności między wiroporynami a apoptozą będzie rozwikłanie mechanizmu dzięki któremu wiroporyny rozpoczynają szlak apoptyczny i udowodnienie, że to odkrycie jest znaczące podczas infekcji.
Źródło: Nature Reviews Microbiology ,Susan Jones
Kontrola cech strukturalnych i profilów hydrofobowych małych białek kodowanych przez HCV ujawniła dwie kandydujące wiroporyny, NS4A i p7. Używając systemu ekspresji, bazującego na wirusie Sindbis do naśladowania ekspresji wiroporyn podczas infekcji, porównane efekty wybranych wiroporyn- białka 6K wirusa Sindbis, białka M2 wirusa grypy typu A, białek 2B i 3A poliowirusa, białka E mysiego wirusowego zapalenia wątroby oraz białek NS4A i p7 wirusa HCV- na komórkach nerek chomika (BHK) zostały ocenione.
Białka E mysiego wirusowego zapalenia wątroby i HIV Vpu zostały wcześniej „oskarżone” o wywoływanie apopotozy, więc dopatrywano się charakterystycznych symptomów apoptozy w komórkach BHK o ekspresji wiroporyn. Wszystkie wiroporyny wzbudzały kondensacje chromatyny, fragmentacje DNA i aktywację enzymu kluczowego dla apopotzy- kaspazy 3, ale najsilniejsza proapoptyczna odpowiedź została zaindukowana przez NS4A wirusa HCV i proteinę 2B poliowirusa.
Kolejnym intrygującym powiązaniem między wiroporynami a apoptozą jest zależne połączenie frakcji białek p7 i NS4A wirusa HCV z mitochondriami. Wykazano, że wiroporyny zmieniają morfologie i funkcjonalność tych organelli, a zwłaszcza ich ekspresja przyczynia się do uwalniania z mitochondriom cytochromu c. Doprowadziło to do wysnucia teorii, iż wiroporyny aktywują apoptozę działając na ścieżki procesów zachodzących w mitochondriach. To odkrycie jest tym bardziej zaskakujące, iż proteiny 2B i 3A poliowirusa tłumią apoptozę w komórka Hela na niskim poziomie. Jest więc możliwe, że wiroporyny maja różne działanie w zależności od poziomu ekspresji i typu komórki gospodarza.
Indukcja apoptozy w komórkach gospodarza jest powszechna i może przyczyniać się do rozprzestrzeniania się wirusa. Następnym krokiem w poznaniu zależności między wiroporynami a apoptozą będzie rozwikłanie mechanizmu dzięki któremu wiroporyny rozpoczynają szlak apoptyczny i udowodnienie, że to odkrycie jest znaczące podczas infekcji.
Źródło: Nature Reviews Microbiology ,Susan Jones
KOMENTARZE