Istotną sprawa jest uniezależnienie od rynku paliw kopalnych, jednak wprowadzanie odmiennych strategii dla różnych regionów komplikuje sytuację na rynku biopaliw, które mogłyby stać się alternatywa dla węgla.

Pojawia się też wiele niedogodności w relacji ceny biopaliwa do kosztów jego produkcji. Do 2015 r. sytuacja nie ulegnie zmianie, gdyż rynek biopaliw jest hamowany m.in. przez brak odpowiednich certyfikatów, co wynika z nieuregulowanych standardów ich wystawiania. Producenci nie są w stanie zagwarantować zabezpieczeń związanych z wykorzystaniem biopaliwa.

Co więcej, różnice w certyfikacji w regionach prowadzą do różnic w jakości biopaliwa, Doprowadziło to, do spadku zainteresowania producentów surowcami pochodzącymi z Azji  Południowo-Wschodniej. Niezbędne jest wprowadzenie jednolitych standardów jakości, które zunifikują certyfikaty dla biopaliw.

Producenci silników nie są do końca przekonani o słuszności wprowadzania do paliwa obowiązkowej ilości biokomponentów. Wprowadzenie zamiennika ilościowego zwiększy ilość etanolu nawet do 50 %, co spowoduje obniżenie mocy wyjściowej. Opracowywane są metody czujnikowego zarządzania silnikiem w celu minimalizacji negatywnego wpływu na specyfikę jazdy.


Unijne programy nie są wystarczające dla rozwoju rynku biopaliw, dlatego ważny jest udział firm  prywatnych, instytucji badawczych i uczelni wyższych, dzięki czemu możliwe będą prace nad udoskonaleniem paliw drugiej generacji. Pozwoli to na rezygnację z upraw wykorzystywanych do produkcji biopaliw, co obniży ceny żywności.

Raport pt. „Ocena globalnego rynku biopaliw oraz implikacji dla Europy” jest częścią Programu na Rzecz Wzrostu, a komentarze na temat przyszłości biopaliw zostały przedstawione przez analityka Frost & Sullivan, Kaushika Madhavana.

Źródło: cire.pl