DZIENNIK URZĘDOWY WSPÓLNOT EUROPEJSKICH Nr L 6 Bruksela, 11 stycznia 2000 ROZPORZĄDZENIE KOMISJI (WE) nr 49/2000 z dnia 10 stycznia 2000 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1139/98 w sprawie obowiązkowego umieszczania na etykietach niektórych artykułów spożywczych wyprodukowanych z genetycznie zmodyfikowanych organizmów innych danych niż te, o których jest mowa w dyrektywie 79/112/EWG KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH, uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, uwzględniając dyrektywę Rady 79/112/EWG z dnia 18 grudnia 1978 r. w sprawie zbliżania przepisów prawnych państw członkowskich w zakresie etykietowania, prezentacji i reklamowania artykułów spożywczych1, z ostatnią poprawką dyrektywy Rady i Parlamentu Europejskiego97/4/WE2, a w szczególności art. 4 ust. 2 tej dyrektywy, a także mając na uwadze, co następuje: 1) rozporządzenie Rady (WE) nr 1139/98 z dnia 26 maja 1998 r.3 wprowadziło obowiązkowe wskazywanie na etykietach żywności i składników żywności wyprodukowanych z genetycznie zmodyfikowanej soi objętej decyzją 96/281/WE4 (Glycine max L.) i genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy (Zea mays L.) objętej decyzją 97/98/WE5, innych danych niż te, objęte dyrektywą 79/112/EWG. 2) W rozporządzeniu Rady (WE) nr 1139/98 uznano, iż nie można wykluczyć przypadkowego zanieczyszczenia żywności DNA lub białkami będącymi wynikiem genetycznych modyfikacji. 3) W konsekwencji powyższego, Rada, w momencie przyjęcia rozporządzenia Rady (WE) nr 1139/98 zwróciła się do Komisji z prośbą o przeanalizowanie sensu ustanawiania minimalnych progów zawartości DNA lub białek będących wynikiem genetycznych modyfikacji, mając na względzie kwestię przypadkowego zanieczyszczenia. 4) Pomimo faktu, że niektóre podmioty gospodarcze unikają stosowania genetycznie zmodyfikowanej soi (Glycine max L.) lub kukurydzy (Zea mays L.) lub wykorzystywania ich jako surowców dla składników tych produktów, uzyskany materiał z tak zwanych genetycznie zmodyfikowanych organizmów może w nich występować w konsekwencji przypadkowego zanieczyszczenia, które zaszło np. podczas hodowli, zbiorów, transportu, przechowywania i przetwarzania. 5) W przypadkach, gdy obecność takiego materiału jest przypadkowa i stanowi jedynie niewielką proporcję danego składnika żywności, składnik ten nie powinien podlegać wymaganiom etykietowania w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1139/98. 6) Aby osiągnąć ten cel, konieczne jest ustalenie minimalnych progów przypadkowej obecności w składnikach żywności materiałów pochodzących z wyżej wspomnianych genetycznie zmodyfikowanej soi i kukurydzy. 7) Dla celów jasności, należy ustalić próg o jednej wartości procentowej. 8) Wartość 1% najlepiej służy do ustalenia poziomu tolerancji, który jednocześnie pozostaje niski i uwzględnia niezbędną wykonalność w łańcuchu produkcyjnym. Metody wykrywania dostarczają już lub wkrótce będą dostarczać koniecznych narzędzi do wdrożenia tej wartości. Tym nie mniej, wartość 1% powinna być uznawana za maksymalną, a podmioty powinny zatem dążyć w praktyce do uzyskania możliwie najniższej przypadkowej zawartości wspomnianych substancji. 9) Należy wyjaśnić, że jednoprocentowa wartość powinna być poziomem tolerancji nie tylko dla przypadkowej obecności substancji pochodzących ze wspomnianych genetycznie zmodyfikowanych organizmów, ale także w przypadku środków o połączonej przypadkowej zawartości takich substancji i innych substancji wprowadzonych na rynek na mocy rozporządzenia (WE) nr 258/976 uzyskanych z innych genetycznie modyfikowanych organizmów. 10) Pojęcie materiału pochodzącego z organizmów genetycznie modyfikowanych odnosi się do części każdego składnika, pochodzącego z organizmów genetycznie modyfikowanych. 11) W celu ustalenia, czy obecność tego materiału jest przypadkowa, podmioty muszą być w stanie dostarczyć dowód, aby zapewnić właściwe władze, że unikali oni stosowania jako surowca lub produkowania z genetycznie zmodyfikowanej soi (Glycine max L.) lub kukurydzy (Zea mays L.), lub jakichkolwiek innych genetycznie zmodyfikowanych organizmów, z których pochodzący materiał został wprowadzony na rynek na mocy rozporządzenia (WE) nr 258/97. 12) Dla celów zgodności z dyrektywą 79/112/EWG, należy stosować wartość progu na poziomie oddzielnie rozpatrywanych składników żywności. 13) Należy wyjaśnić, że takie samo podejście stosuje się dla celów ustalenia listy składników żywności nie objętych wymaganiami etykietowania określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1139/98 z powodu nieobecności w nich białka i DNA będących wynikiem genetycznych modyfikacji, w rozumieniu art. 1 ust. 1 wspomnianego rozporządzenia. 14) W każdym wypadku, składniki żywności nie są objęte wymaganiami etykietowania określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1139/98 w przypadku, gdy nie występuje ani białko ani DNA będące wynikiem modyfikacji genetycznych w rozumieniu art. 1 ust. 1. W świetle powyższego należy wyjaśnić, że taka lista nie jest wyczerpująca. 15) W niektórych przypadkach, żywność zawiera tylko jeden składnik. Jest zatem konieczne, aby wyjaśnić, w jaki sposób powinny być traktowane te artykuły spożywcze, do celów ustalenia wspomnianej listy i zastosowania wartości progu. 16) Dyrektywa 79/112/EWG stosuje się do produktów, które są dostarczane jako takie do konsumenta końcowego, ale także do masowych dostawców żywności. 17) Środki ustanowione w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Artykułów Spożywczych. PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE: Artykuł 1 W rozporządzeniu (WE) nr 1139/98 wprowadza się następujące zmiany: 1. W art. 1 ust. 1, wyrażenie „do konsumenta końcowego” zastępuje się wyrażeniem „do konsumenta końcowego lub masowych dostawców żywności”. 2. W art. 2 wprowadza się następujące zmiany: a) ust. 2 otrzymuje następujące brzmienie: „2. Określone artykuły spożywcze nie będą objęte dodatkowymi szczególnymi wymaganiami etykietowania w przypadku, gdy: a) poszczególne składniki żywności, ani żywność jednoskładnikowa, nie zawierają białek ani DNA będących wynikiem modyfikacji genetycznych rozumieniu art. 1 ust. 1; lub b) materiał uzyskany z organizmów genetycznie zmodyfikowanych, o których mowa w art. 1 ust. 1, wraz z materiałem wprowadzonym na rynek na mocy rozporządzenia (WE) nr 258/97 uzyskanym z organizmów genetycznie zmodyfikowanych, znajduje się w składnikach żywności lub w żywności jednoskładnikowej w proporcji nie większej niż 1% poszczególnych składników żywności lub żywności jednoskładnikowej, pod warunkiem, że obecność ich jest przypadkowa. W celu ustalenia, że obecność materiału jest przypadkowa, podmioty muszą mieć możliwość przedstawienia dowodów, aby przekonać właściwe władze, że unikali stosowania organizmów genetycznie zmodyfikowanych (lub w oparciu o nie produkowali), określonych w poprzednim ustępie jako źródło.” b) Wprowadza się ustęp 2a i otrzymuje on następujące brzmienie: „2a. W celu ułatwienia stosowania ust. 2 lit. a), zostanie sporządzona nie wyczerpująca lista składników żywności lub żywności jednoskładnikowej, w której nie występuje ani białko ani DNA pochodzące z genetycznie zmodyfikowanych organizmów, w rozumieniu art. 1 ust. 1. Lista ta zostanie sporządzona z zastosowaniem procedury określonej w art. 17 dyrektywy 79/112/EWG, z uwzględnieniem rozwoju technicznego, opinii Naukowego Komitetu ds. Żywności i innych stosownych porad naukowych.” Artykuł 2 Wymogi etykietowania, wynikające z Rozporządzenia (EC) Nr 1139/98 nie odnoszą się do określonych produktów spożywczych, które jako takie mają być dostarczane masowym dostawcom żywności, które zostały wytworzone i oznakowane zgodnie z prawem lub które zostały importowane i włączone do wolnego obrotu przed wejściem w życie niniejszego Rozporządzenia. Artykuł 3 Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dziewiętnastego dnia po jego publikacji w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich. Niniejsze rozporządzenie obowiązuje i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Sporządzono w Brukseli, dnia 10 stycznia 2000 W imieniu Komisji Erkki LIIKANEN, Członek Komisji 1 Dz.U. WE z 8,02,1979, str. 1, 2 Dz.U. WE nr L 43, z 14.02.1997, str. 21. 3 Dz.U. WE nr L 159, z 3.06.1998, str. 4 4 Dz.U. WE nr L 107, z 30.04.1996, str. 10. 5 Dz.U. WE nr L 31, z 1.02.1997, str. 69. 6 Dz.U. WE nr L 43, z 14.02.1997, str. 1.