Stworzono dwa mysie modele do badania efektów zahamowania tych kinaz in vivo. Jednak w rozwoju płodowym tych myszy, pojawiają się defekty w ruchliwości komórek epitelialnych, co prowadzi do poważnych błędów rozwojowych. Planuje się stworzenie innych modeli, gdzie zahamowanie aktywności ROCK będzie tkankowo specyficzne, dzięki czemu rozród takich myszy będzie bardziej efektywny. Poznano wiele potencjalnych inhibitorów kinaz ROCK, jednak w praktyce klinicznej stosowany jest tylko jeden – fasudil. Został on wprowadzony w Japonii, pierwotnie jako lek hamujący aktywność innych kinaz – PKA i PKC. Późniejsze badania wykazały znaczne wyższe powinowactwo tego inhibitora do kinaz ROCK. Prowadzone są badania nad wykorzystaniem tego leku w wielu chorobach, między innymi w chorobie wieńcowej. Przy pomocy nowych modeli, będzie łatwiej określić skutki zahamowania kinaz ROCK w organizmie, co z pewnością przyspieszy badania nad zastosowaniem ich inhibitorów w praktyce klinicznej.

Źródło: Olson MF, Applications for ROCK kinase inhibition, Current Opinion in Cell Biology, 2008, 20:242-248