Interesującą możliwością jest wykorzystywanie nanostruktur w leczeniu raka, aby zwiększyć precyzyjność terapii przeciwnowotworowej. Tropem tym podążyli naukowcy z uniwersytetu Duke – wykorzystali oni zdolność bakterii Escherichia coli do syntezy chimerycznego polipeptydu, który posiada zdolność wiązania się z cząsteczką leku (w tym przypadku doksorubicyny). Związanie się cząsteczki leku i polipeptydu prowadzi do powstania kompleksu rozpuszczalnego w wodzie, podczas gdy większość substancji wykorzystywanych w terapii raka nie ma właściwości rozpuszczalnych.

Eksperyment na myszach wykazał, że lek podawany w takiej formie działa bardziej efektywnie – guzy zmniejszały się kilkadziesiąt razy więcej niż przy tradycyjnej terapii, a długość życia zwierząt wydłużyła się dwukrotnie.

Zastosowanie nanostruktur w chemioterapii jest uzasadnione faktem, że naczynia krwionośne otaczające guzy często cechują się przerwaną ciągłością ścian, swego rodzaju porowatością - dzięki temu cząsteczki leków niesione przez nanostruktury mogą łatwiej docierać do ogniska nowotworu minimalizując przy tym negatywny wpływ na zdrowe komórki. Po dostarczeniu cząsteczki leku na miejsce przeznaczenia kompleks transportujący rozpada się uwalniając nieszkodliwy produkt uboczny. Ponadto system opracowany przez zespół z Duke University wykorzystuje tani i efektywny system ekspresyjny białek, jakim są komórki E.coli. Naukowcy w dalszych badaniach planują testowanie nowych kombinacji polipeptydów i leków przeciwnowotworowych.


Źródło: serwis EurekAlert!, na podstawie materiałów Duke University