Sai T Reddy i wsp. z Institute of Bioengineering, École Polytechnique Fédérale de Lausanne w Lozannie zbadali czy nanocząstki mogą być użyte jako nośnik szczepionki docierającej do węzłów chłonnych i do rezydujących w nich komórek dendrytycznych poprzez transport śródmiąższowy. Zbadali także czy  istnieje możliwość aktywacji tych komórek in situ poprzez aktywację dopełniacza (kaskada białek surowicy, w mechanizmie działania których aktywacja jednego z czynników powoduję enzymatyczną lizę kolejnego składnika z uwolnieniem cząsteczek efektorowych. Efektem jest zabicie komórki bakteryjnej lub np. niewłaściwie rozwijającej się komórki organizmu). W ich badaniach, po doskórnym podaniu śródmiąższowy transport ultra-małych nanocząsteczek (25 nm) powodował wysokiej efektywności dystrybucję ich do kapilar limfatycznych oraz drenujących węzłów chłonnych, osiągając przy tym połowę osiadłych w węźle komórek dendrytycznych. 100 nm nanocząsteczki wykazywały jedynie 10% efektywności. Powierzchniowa struktura tych cząsteczek aktywowała kaskadę dopełniacza, generując in situ sygnał aktywujący komórki tuczne. Przy użyciu nanocząsteczek w konjugatach z owoalbuminą, grupa wykazała generowanie humoralnej i komórkowej odpowiedzi u myszy, w zależności od wielkości cząstek oraz aktywacji dopełniacza

Źródło: Nature Biotechnology