Zjawisko to zwane jest marszem alergicznym. W określeniu klinicznym polega na dokonującej się wraz z wiekiem zmienności narządowej reakcji organizmu na działanie alegrenów. Pierwsze obawy alegii pojawiają się już w wieku niemowlęcym jako manifestacja układu pokarmowego (kolki, zaparcia, wymioty) oraz/i skóry. Następnie wraz z wiekiem chorego alergia może przekształcić się w alergiczny nieżyt nosa czy też astmę.
Do wystąpienia choroby alergicznej i marszu alergicznego predysponują głównie czynniki genetyczne. Nie bez znaczenia jest też wpływ środowiska, w tym sposób żywienia, infekcje itp.
Działaniami prewencyjnymi powinny być objęte dzieci należące do grup podwyższonego ryzyka (obciążenie chorobami alergicznymi w rodzinie, niedobry immunologiczne, kontakt z alergenami środowiskowymi).
Ostatnie badania wskazują na brak znaczącego wpływu długotrwałego karmienia piersią na ryzyko wystąpienia u dziecka AZS (atopowe zapalenie skóry) i innych chorób o podłożu alergicznym. Podobne watpliwości dotyczą stosowania prewencyjnej diety eliminacyjnej u dzieci. Badania wprawdzie wskazują na skuteczność stosowania mieszanek mlekozastępczych (o wysokim stopniu hydrolizy białka) w prewencji AZS, nie dowiedziono jednak widocznej różnicy w występowaniu IgE-zależnej nadwrażliwości na białka mleka, jaja oraz alergeny wziewne w zależności od rodzaju stosowanego hydrolizatu.
W rozważaniach na temat oceny skuteczności danych zaleceń dietetycznych w celu zahamowania marszu alergicznego, ważne jest określenie czy działania odnosimy do alergii pokarmowej IgE-zależnej czy alergii pokarmowej w szeroko rozumianym pojęciu (nie-IgE-zależnej). Ze względu na genetyczne podłoże nadwrażliwości typu i całkowite zahamowanie marszu alergicznego jest procesem bardzo trudnym. Nie mniej jednak przestrzeganie zaleceń dietetycznych daje szansę na złogodzenie objawów chorobowych, podnosi komfort życia oraz opóźnia wystąpienie objawów chorobowych ze strony innych narządów i układów.
Pomocne wydają się również probiotyki. Wykazano, że przyjmowanie probiotyków przez kobiety ciężarne oraz przez niemowlęta do szóstego miesiąca życia, zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia AZS.
Mimo, iż najwłasciwszą drogą leczenia nadwrażliwości przewodu pokarmowego jest stosowanie diety eliminacyjnej, ważną rolę również odgrywa leczenie farmakologiczne. Szczególnie istotne wydaje się stosowanie środków farmakologicznych u tych dzieci, u których wraz z wiekiem zmienia się narządowa (układowa) reakcja organizmu na dany pokarm, a także u tych, które reagują na alergeny kontaktowe, wziewne i inne. Dzieci te są szczególnie narażone na wystąpienie u nich marszu alergicznego. Leki przeciwhistaminowe hamują powstanie tego zjawiska. Kromony ponadto okazują się skuteczne zarówno w stanach zapalnych miejscowych jak i ogólnych.
Kontrowersyjność powyższych metod w odniesieniu do skuteczności zahamowania marszu alergicznego znajduje potwierdzenie w najnowyszych badaniach werfikująch teorię marszu alergicznego. Według badań przeprowadzonych przez German Mulicenter Atopy Study na grupie dzieci alergicznych, AZS oraz astma rozwijają się spontanicznie i niezależnie od siebie i są częścią jednego procesu chorobowego.
Badania eksperymantalne mające dać odpowiedź na wyjaśnienie zjawiska marszu alergicznego wskazują na znaczący udział miejscowych interakcji od limfocytów T. Występują one nawet przy baraku przeciwciał IgE. Główną rolę odgrywają tu komórki prezętujące antygen i stymulujące limfocyty Th2, promujące marsz alergiczny.
Jeżeli zatem choroby na tle alergicznym są genetycznie uwarunkowaną predyspozycją do reagowania syntezą przeciwciał IgE w kontakcie z alergenami, a u podłoża zjawiska leżą mechanizmy immunologiczne zależne od limfocytów T, to możliwość zatrzymania tego zjawiska wydaje się wątpliwa. Najnowsze badania molekularne dają jednak nadzieję w tym zakresie. Mają one na celu ocenę poziomu ekspresji genów odpowiedzialnych za uczulenie organizmu lub objawy kliniczne w wyłonieniem genów typowych dla danego rodzaju alergii. Znajomość zmian w ekspresji tych genów pozwoliłaby na skuteczne leczenie choroby. Z kolei skuteczna prewencja pierwotna umożliwiłaby  wykluczenie pewnych genów atopii, co jest równoznaczne z brakiem uczulenia. Bez uczulenia nie może nastąpić dalszy rozwój zjawisk patogennych w efekcie prowadzących do ujawnienia się chorób alergicznych. 

Źródło: Nature Medicine