Lek był dobrze tolerowany przez chorych, co daje obiecujące podstawy do zintensyfikowania dalszych badań nad działaniem eptifibatidu.
Podstawową cechą anemii sierpowatej jest deformacja czerwonych krwinek. Konsekwencją są nagłe epizody bólu w momencie, kiedy erytrocyty blokują małe naczynia krwionośne. Osoby cierpiące na anemię sierpowatą są dodatkowo narażone na pojawienie się różnorodnych komplikacji zdrowotnych tj. zawał serca, powikłania ze strony układu oddechowego czy nadciśnienie płucne. Najczęstszym jednak objawem jest anemia i nawracające epizody bólu. Obecnie jedynym zatwierdzonym lekiem w walce z aniemią sierpowatą jest hydroksymocznik, zmniejszający częstotliwość występowania epizodów bólu.
Aktualnie wiadomo, że jeśli funkcja wątroby, nerek czy innych organów pacjenta pozostaje blisko lini krytycznej, znaczna część wskaźników zapalenia ulega obniżeniu, włącznie z poziomem białka CD40L, związanego z procesem zapalnym i krzepnięciem krwi. Wcześniejsze badania pokazały, że pacjenci z anemią sierpowatą wykazują trzydziestokrotnie wyższy poziom CD40L w porównaniu z osobami bez niedokrwistości sierpowatokrwinkowej. Znana właściwość eptifibatidu do obniżania CD40L umożliwia naukowcom prowadzenie bardziej zaawansowanych badań w kierunku możliwości stosowania tego preparatu u chorych na anemię sierpowatą.

Źródło: British Journal of Haematology