Martin Kagnoff , profesor emerytowany medycyny i pediatrii na UC San Diego School of Medicine (UCSD), który prowadził te badania, twierdzi, że uzyskane przez jego zespół wyniki dowodzą, iż zmniejszenie poziomu czynników pobudzających kolonie granulocytów i makrofagów (granulocyte-macrophage colony-stimulating factor (GM-CSF) ) jest przyczyną powstawania ciężkich chorób wywołanych przez patogenne szczepy bakterii Eschirichia coli oraz takiej dolegliwości, jak choroba Leśniowskiego-Crohna. Jest to przewlekły, nieswoisty proces zapalny ściany przewodu pokarmowego, najczęściej dotyczy on jelita cienkiego lub grubego.

Większość naukowców uważa, że czynnikiem chorobotwórczym tej choroby są patogenne drobnoustroje układu trawiennego, np. Mycobacterium avium subsp. paratuberculosis lub enteroadhezyjne szczepy E. Coli. Ponadto wysunięta w 2003 roku hipoteza "zimnego łańcucha" (ang. "cold-chain" hypothesis) sugeruje, że psychrofilne bakterie takie jak Yersinia spp i Listeria spp przyczyniają się do rozwoju choroby Leśniowskiego-Crohna. Przeprowadzone badania pozwoliły na odkrycie znaczących korzyści czynników GM-CSF u pacjentów z tym niedomaganiem . Są to ważne czynniki uczestniczące w przetrwaniu oraz prawidłowym funkcjonowaniu komórek dendrytycznych, czyli takich komórek, które prezentują antygen i biorą udział w odpowiedzi immunologicznej na infekcje oraz w odpowiedzi przeciwnowotworowej. Podczas stanu zapalnego w organizmie poziom tych komórek zwykle jest podwyższony. Natomiast białka GM-CFS szybko reagują na takie zmiany, gdy ustrój jest narażony na atak antygenów. Wtedy włącza się system aktywacji komórek dendrytycznych, a zatem następuje ich gwałtowny wzrost. Kolejnym etapem jest otrzymanie przez te komórki sygnału wskazującego miejsce docelowego zakażenia. Odpowiedź ta ustępuje dopiero po całkowitej likwidacji czynników zapalnych.

Według profesora Kargoffa, jelito zazwyczaj znajduje się stale w lekkim stanie zapalnym, co jest korzystne dla organizmu. Naukowiec dodał, że badania te wykazują, że białka GM-CFS mają znaczny wpływ na regulację komórek determinujących, czy jelita będą normalnie reagować na czynniki wywołujące stan zapalny czy też powstaną ciężkie objawy tego zakażenia.

Do swoich doświadczeń naukowcy wykorzystywali myszy. Gryzoni z brakiem czynników GM-CFS poddano działaniu bakterii chorobotwórczych z rodzaju Citrobacter rodentium. Drobnoustrój ten wywołuje ciężką biegunkę u myszy, lecz podobny efekt jest odnotowany również u ludzi podczas zakażenia przez szczep patogenny E. coli.

Porównując zwykłe myszy do gryzoni z niedoborem GM-CFS badacze stwierdzili, że te ostanie były szczególnie narażeni na przewlekłe zapalenie jelit. Jednocześnie przebieg choroby trwał znacznie dłużej i w dużo cięższej formie.

Według uzyskanych wyników, zakażone myszy z obniżonym poziomem GM-CFS miały małą ilość komórek dendrytycznych w swoich jelitach. Natomiast wprowadzenie czynników pobudzających kolonie granulocytów i makrofagów do gryzoni znacznie podwyższył poziom tych komórek immunologicznych, a tym samym poprawiał odpowiedź immunologiczną i obniżał stan zapalny organizmu zwierząt.

Zespół badaczy z UCSM uważają, że niedobór czynników GM-CFS prowadzi do zahamowania odpowiedzi immunologicznej oraz powoduje spadek liczby i żywotności komórek dendrytycznych w błonach śluzowych jelit. W przypadku braku tych faktorów bakterie patogenne rozmnażają się, rozwijają się, a tym samym powodują ciężkie stany zapalne naruszając równowagę w organizmie.

Kargoff twierdzi, że niedobór GM-CFS może być przyczyną choroby Crohna. Podanie tych czynników pacjentom z tą dolegliwością znacznie poprawiło ich stan zdrowotny.

Jednak użycie GM-CFS w celu zwiększenia odporności u osób z jego znacznie obniżonym poziomem (np. u pacjentów, którzy przeszli leczenie związane ze zwalczaniem chorób nowotworowych) nie jest skuteczne. Powodem ku temu może być nadmierna stymulacja odpowiedzi immunologicznej prowadząca do pogorszenia stanu zdrowia pacjentów, np. reumatoidalne zapalenie stawów.

Kargoff sugeruje, że lepsze zrozumienie roli czynników GM-CFS w jelitach ludzkich pozwoli znaleźć odpowiedź na pytanie, czy obniżony poziom tych białek u osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna jest przyczyną jej powstawania. Dodał, że jest to znaczący krok w rozwoju odpowiednich oraz efektywnych metod leczenia opartych na to białko.