Stwierdził on również, że utworzenie nowego sektora agro-przemysłowego może zaowocować usunięciem nadmiernej radioaktywności z terenu 50 tysięcy kilometrów kwadratowych w ciągu 20 do 40 lat, co byłoby wyjątkowo szybkim procesem w porównaniu z setkami lat naturalnie zachodzącego rozpadu połowicznego. Białoruski rząd planuje ukończenie planowania inwestycji przed końcem przyszłego roku. Pierwsze prace mogłyby rozpocząć się w 2010 roku.
Tradycyjna produkcja rolna okazała się nieefektywna w dziedzinie usuwania pierwiastków promieniotwórczych ze skażonej gleby. Wprawdzie uprawy spożywcze również absorbują szkodliwe pierwiastki, takie jak cez 137 oraz stront 90, jednak powracają one z powrotem do gleby na skutek wyrzucania na skażone tereny słomy oraz innych odpadów rolnych.
Savinykh stwierdził, że ważną zaletą tego rozwiązania jest wyeliminowanie żywności z cyklu oczyszczania skażonego terenu i zastąpienie jej biopaliwami. Projekt wymaga zaangażowania technologii przetwarzania i magazynowania odpadów promieniotwórczych, które będą powstawały w procesie produkcji. Wówczas można oczekiwać, że cykliczne zbieranie biomasy absorbującej pierwiastki promieniotwórcze przyczyni się do trwałego usunięcia ich z ekosystemu.
Firma Greenfield Project Management Ltd planuje budowę biorafinerii wytwarzającej różne typy paliw w miejscowości Mozyr (Białoruś). Zakład mógłby produkować nawet 550 milionów litrów etanolu rocznie. W późniejszej fazie inwestycji planowane jest również uruchomienie produkcji biodiesla, biogazu oraz elektryczności. Początkowo zakład będzie stosował jednostki pochodzące z gruntów, które nie uległy radioaktywnemu skażeniu – głównie będą to buraki cukrowe oraz rośliny oleiste. Po fazie pozytywnie zakończonych testów związanych z bezpieczeństwem produkcji wszystkie linie produkcyjne rozpoczną wykorzystywanie skażonej biomasy.
Wyświetl większą mapę
Planowana lokalizacja biorafinerii
W czasie produkcji biopaliw zostanie zastosowany szereg technologii umożliwiających usunięcie wszystkich pierwiastków promieniotwórczych z końcowych produktów oraz wszelkich odpadów. Pozostałości radioaktywne mogą być następnie składowane w odpowiednio przystosowanych zakładach.
„Teren skażony radioaktywnie jest wręcz idealny pod uprawę roślin energetycznych” – stwierdził Savinykh. „Poprzez wykorzystanie tych gruntów nie będziemy wypływali w jakikolwiek sposób na istniejące rolnictwo oraz przemysł spożywczy”. Jako kolejne zalety tego rozwiązania, wymienił on wzrost zatrudnienia, stworzenie dodatkowego źródła dochodu dla gospodarki oraz nadzieję na rekultywację terenów zniszczonych w czasie katastrofy w 1986 roku.
W listopadzie bieżącego roku w Mińsku, stolicy Białorusi, odbędzie się seminarium, w czasie którego zostaną podane szczegóły dotyczące projektu. W spotkaniu będą uczestniczyły międzynarodowe organizacje, które obecnie zaangażowane są w działania związane z katastrofą w Czarnobylu – będą to między innymi WHO, IAEA, Bank Światowy oraz szereg organizacji Unii Europejskiej.
Katastrofa nuklearna w Czarnobylu (obecna Ukraina, w czasie awarii ZSRR) miała miejsce 26 kwietnia 1986. Doszło wtedy do awarii systemu chłodzenia reaktora, co doprowadziło do stopienia jego rdzenia. Konsekwencją awarii był wybuch wodoru, który spowodował zniszczenie obudowy reaktora i otaczającego go budynku, na skutek czego doszło do emisji do atmosfery i bezpośredniego otoczenia elektrowni materiałów radioaktywnych.
źródła: cleantechnica.com/Biofuel Review
Tradycyjna produkcja rolna okazała się nieefektywna w dziedzinie usuwania pierwiastków promieniotwórczych ze skażonej gleby. Wprawdzie uprawy spożywcze również absorbują szkodliwe pierwiastki, takie jak cez 137 oraz stront 90, jednak powracają one z powrotem do gleby na skutek wyrzucania na skażone tereny słomy oraz innych odpadów rolnych.
Savinykh stwierdził, że ważną zaletą tego rozwiązania jest wyeliminowanie żywności z cyklu oczyszczania skażonego terenu i zastąpienie jej biopaliwami. Projekt wymaga zaangażowania technologii przetwarzania i magazynowania odpadów promieniotwórczych, które będą powstawały w procesie produkcji. Wówczas można oczekiwać, że cykliczne zbieranie biomasy absorbującej pierwiastki promieniotwórcze przyczyni się do trwałego usunięcia ich z ekosystemu.
Firma Greenfield Project Management Ltd planuje budowę biorafinerii wytwarzającej różne typy paliw w miejscowości Mozyr (Białoruś). Zakład mógłby produkować nawet 550 milionów litrów etanolu rocznie. W późniejszej fazie inwestycji planowane jest również uruchomienie produkcji biodiesla, biogazu oraz elektryczności. Początkowo zakład będzie stosował jednostki pochodzące z gruntów, które nie uległy radioaktywnemu skażeniu – głównie będą to buraki cukrowe oraz rośliny oleiste. Po fazie pozytywnie zakończonych testów związanych z bezpieczeństwem produkcji wszystkie linie produkcyjne rozpoczną wykorzystywanie skażonej biomasy.
Wyświetl większą mapę
Planowana lokalizacja biorafinerii
W czasie produkcji biopaliw zostanie zastosowany szereg technologii umożliwiających usunięcie wszystkich pierwiastków promieniotwórczych z końcowych produktów oraz wszelkich odpadów. Pozostałości radioaktywne mogą być następnie składowane w odpowiednio przystosowanych zakładach.
„Teren skażony radioaktywnie jest wręcz idealny pod uprawę roślin energetycznych” – stwierdził Savinykh. „Poprzez wykorzystanie tych gruntów nie będziemy wypływali w jakikolwiek sposób na istniejące rolnictwo oraz przemysł spożywczy”. Jako kolejne zalety tego rozwiązania, wymienił on wzrost zatrudnienia, stworzenie dodatkowego źródła dochodu dla gospodarki oraz nadzieję na rekultywację terenów zniszczonych w czasie katastrofy w 1986 roku.
W listopadzie bieżącego roku w Mińsku, stolicy Białorusi, odbędzie się seminarium, w czasie którego zostaną podane szczegóły dotyczące projektu. W spotkaniu będą uczestniczyły międzynarodowe organizacje, które obecnie zaangażowane są w działania związane z katastrofą w Czarnobylu – będą to między innymi WHO, IAEA, Bank Światowy oraz szereg organizacji Unii Europejskiej.
Katastrofa nuklearna w Czarnobylu (obecna Ukraina, w czasie awarii ZSRR) miała miejsce 26 kwietnia 1986. Doszło wtedy do awarii systemu chłodzenia reaktora, co doprowadziło do stopienia jego rdzenia. Konsekwencją awarii był wybuch wodoru, który spowodował zniszczenie obudowy reaktora i otaczającego go budynku, na skutek czego doszło do emisji do atmosfery i bezpośredniego otoczenia elektrowni materiałów radioaktywnych.
 Zniszczony blok elektrowni w Czarnobylu niedługo po katastrofie |  Obecnie zniszczony reaktor przykryty jest żelbetonowym sarkofagiem |
źródła: cleantechnica.com/Biofuel Review
KOMENTARZE