Jednakże tamoksyfen nie tylko wykazuje potencjalne działania niepożądane, takie jak zwiększone ryzyko nowotworu endometrium i zdarzeń zakrzepowo-zatorowych, ale u pacjentek może także rozwinąć się odporność na lek. Zamierzaliśmy zbadać, czy u kobiet po menopauzie z takim nowotworem piersi zmiana leku na anastrozol po 2-3 latach leczenia tamoksyfenem może być bardziej skuteczna niż kontynuowanie leczenia tamoksyfenem przez 5 lat.
Przeprowadzono metaanalizę trzech badań klinicznych - Austrian Breast and Colorectal Cancer Study Group (ABCSG 8), Arimidex-Nolvadex (ARNO 95), oraz Italian Tamoxifen Anastrozole (ITA), w którym kobietom po menopauzie z histologicznie potwierdzonym, wrażliwym na hormony nowotworem piersi we wczesnym stadium, zaczęto podawać do 1 mg/dzień anastrozolu (n=2009) po 2-3 latach leczenia tamoksyfenem, lub kontynuowano 20 lub 30 mg/dzień tamoksyfenu (n=1997). Rozpatrywaliśmy dane za pomocą analizy warstwowej modelu proporcjonalnego hazardu Coxa ze zmiennymi towarzyszącymi, jak wiek, wielkość guza, stan węzłów chłonnych, stopień złośliwości, operacja oraz chemioterapia.
Wyniki U pacjentek, którym zmieniono lek na anastrozol, stwierdzono mniej nawrotów choroby (92 vs 159) i mniejszą śmiertelność (66 vs 90) niż u pacjentek, które kontynuowały przyjmowanie tamoksyfenu, co prowadziło do znaczącej poprawy przeżycia wolnego od choroby (współczynnik hazardu 0,59 [95% CI 0,48-0,74]; p<0,0001), przeżycia wolnego od niekorzystnych zdarzeń (0,55 [0,42-0,71]; p<0,0001), przeżycia wolnego od wznowy odległej (0,61 [0,45-0,83]; p=0,002) oraz całkowitego przeżycia (0,71 [0,52-0,98]; p=0,04).
Interpretacja Wyniki wykazują, że korzyści kliniczne, jeżeli chodzi o przeżycie wolne od niekorzystnych zdarzeń, obserwowane w poszczególnych badaniach u tych pacjentek, które przeszły na anastrozol, przekładają się na korzyść całkowitego przeżycia. Wyniki te potwierdzają, że klinicyści powinni rozważyć u kobiet po menopauzie, które przyjmowały adiuwantowy tamoksyfen przez 2-3 lata, zmianę leku na anastrozol.
Źródło: Lancet Oncol 2006; 7,12: 991-96
KOMENTARZE