Odwrotna transkryptaza (RT) jest enzymem działającym w procesie replikacji materiału genetycznego wirusa HIV poprzez zamianę RNA na DNA i stanowi główny cel obecnych antyretrowirusowych leków. Enzym ten może być zdestabilizowany wieloma sposobami, poprzez upodatnienie go na degradację proteazą, która skutecznie go inaktywuje.

Leki antyretrowirusowe obecnie stanowią jedyną nadzieję na lepszą przyszłości dla milionów zakażonych osób, a wśród medykamentów inhibitory odwrotnej transkryptazy (RTI) stanowią najważniejszą grupę w walce przeciwko HIV. Jednak pomimo ponad 30 lat badań prowadzonych nad RT to nadal szczegóły dotyczące wytwarzania jej w wirusach pozostają nieznane. Na przykład wiadomym jest, że wirusowa proteaza wpływa na biosyntezę odwrotnej transkryptazy i wielu innych białek wirusa HIV. Aktywność proteazy musi więc być dobrze regulowana zanim nadmierne cięcia utrudnią przetrwanie wirusa. Ale jak ten proces jest regulowany, albo w którym dokładnie momencie proteaza staje się aktywna nie jest do końca jasne. Zrozumienie tych mechanizmów pomogłoby w projektowaniu leków antyretrowirusowych o nowym sposobie działania.


Odkrycie dr Luis Menéndez-Arias we współpracy z naukowcami z Centro Nacional de Microbiología (Instituto Carlos III, Majadahonda), Alabama University (EE.UU.) i Debrecen University (Hungary), udowadnia, iż niektóre mutacje w odwrotnej transkryptazie wzmagają w niej czułość na degradację proteazą, co redukuje zdolności zakaźne wirusa.
Jednakże stosowanie takich atenuowanych wirusów doprowadziło naukowców do pewnego wniosku- zauważono, że stosowanie przez pewien czas atenuowanych wirusów spowodowało wzrost zdolności zakaźnych. Pojawienie się mutacji w proteazie zredukowało jej proteolityczna aktywność i wzmocniło stabilność RT wirusa.

Te wyniki sugerują istnienie mechanizmu oporności na pewien rodzaj inhibitorów RT, które są obecnie w preklinicznej fazie rozwoju.

Źródło: www.sciencedaily.com, Universidad Autónoma de Madrid, via AlphaGalileo.