Prόbki osocza podczas Cyklu 1 pobrano przed podaniem leku oraz w trakcie każdej 8-godzinnej przerwy w podawaniu. W trakcie Cyklu 2 próbki pobrano przed podaniem leku oraz tuż po zakończeniu wlewu. W analizie prόbek wykorzystano czułą i specyficzną metodę chromatografii cieczowej połączonej ze spektrometrią mas. Średnie zaobserwowane maksimum stężenia (Cmax), 64,8-77,0 ng/ml, oraz średnie pole powierzchni pod czasową krzywą stężenia (AUC0-∞), 152-163 ng h/ml, były niezmienne w trakcie 3 dni dawkowania decytabiny. Czas potrzebny do osiągnięcia maksimum stężenia (Tmax) na ogół pokrywał się z końcem wlewu. Średnie wartości dla półtrwania końcowej fazy eliminacji (0,62-0,78 h), całkowitego oczyszczenia (125-132 l/h m2) oraz objętości dystrybucji w fazie stacjonarnej (62,7-89,2 l/m2) pozostawały niezmienione w trakcie każdego interwału 8-godzinnego (P>0,05). Wartości Cmax nie były znacząco różne w dniu 1, 2 i 3 w trakcie Cyklu 1 oraz 2 (P>0,05). Zasadnicza toksyczność decytabiny polegała na mielosupresji, którą zaobserwowano u wszystkich pacjentów. Dwa zgony, spowodowane sepsą, być może miały związek z podaniem decytabiny. Podsumowując, decytabina w dawce 15 mg/m2 podawana co 8 godzin przez 3 dni poskutkowała możliwą do przewidzenia oraz opanowania toksycznością u pacjentόw z MDS/AML. Powtarzanie dozowania nie poskutkowało systematyczną akumulacją leku.
Źrόdło: A.F. Cashen, A.K. Shah, L. Todt, N. Fisher, J. DiPersio, “Pharmacokinetics of decitabine administered as a 3-h infusion to patients with acute myeloid leukemia (AML) or myelodysplastic syndrome (MDS)”, Cancer Chemother. Pharmacol. 2008, 61, 759-766.
KOMENTARZE