Rabdowirusy (RV) są  rodziną wirusów z rzędu Mononegavirales. Przedstawicielami są wirus wścieklizny (Rabies virus RABV), i wirus pęcherzykowatego zapalenia jamy ustnej (Vesicular stomatitis New Jersey virus, VSNJV) – ten drugi jest źródłem wiedzy o procesie replikacji tej grupy wirusów. Obecnie zarówno wirusy jak i cząstki wirusopochodne są coraz chętniej wykorzystywane są w terapii przeciwnowotworowej dla różnych typów nowotworów, w szczególności białaczki. Badania nad wirusami i ich udziale w leczeniu stałych nowotworów trwały już jakiś czas – efekty były bardzo obiecujące. Wykazywały one zdolność lizy komórek oraz wywoływały odpowiedź immunologicznej w kontakcie z komórką nowotworową. W przypadku nowotworów hepatopoetycznych, problemem było zagrożenie rozprzestrzeniania się żywych wirusów (z zachowaną zdolnością replikacyjną) i konieczność ich użycia w dużym, przewyższającym maksymalna dopuszczalna dawkę, stężeniu. Przezwyciężenie barier onkolitycznej wiroterapii nowotworów może przynieść podawanie dużych dawek niereplikujących RV. W tym celu opracowano metody produkcji unikalnych, niereplikujacych cząsteczek pochodzących od rabdowirusów (non-replicating rhabdovirius-derived particles, NRRPs).

Dr Conrad, hematolog prowadzący badania w szpitalu Ottawie i przygotowujący doktorat na w Zakładzie Medycyny Komórkowej i Molekularnej tłumaczy skupienie się na nowych cząsteczkach : „Nasze badania wskazywały, że wirusy ze zdolnością replikacji nie są całkowicie bezpieczne i nie przynoszą oczekiwanych efektów w terapii białaczki. Zdecydowaliśmy się podjąć próbę zbadania, czy możliwe jest stworzenie cząstek pochodzących od wirusów, pozbawionych zdolności replikacji, jednak zdolnych do niszczenia komórek rakowych. Byliśmy zadowoleni widząc, że ta część terapii była bardzo bezpieczna w dużych dawkach, i dobrze sprawdzała się w warunkach laboratoryjnych. Zamierzamy w najbliższej przyszłości przeprowadzić badania na pacjentach”

By przekształcić replikujące formy wirusów w unikalne cząstki, naukowcy posłużyli się specyficznymi metodami i światłem nadfioletowym. Wirusy pozbawia się zdolności replikacyjnej jednak zachowuje się ich zdolności do niszczenia komórek rakowych, indukowania odpowiedzi immunologicznej w odpowiedzi na raka. Powstałe cząstki są zdolne do niszczenia różnych form białaczki w warunkach laboratoryjnych – w tym próbek pobranych od pacjentów u których inne terapie zawiodły.

Nowa forma leczenia ma, jak dotychczas zbadano, niewielkie działania uboczne. Wirusy nie niszczą zdrowych komórek krwi. Ten nowatorski zabieg był skuteczny także w mysich modelach białaczki. 80 procent myszy którym zaaplikowano substancję leczniczą wykazało wydłużony czas przeżycia, a 60 procent zostało wyleczonych. Wszystkie myszy nieleczone zmarły w ciągu 20 dni.

W badaniach nad nowymi cząstkami dokładnie sprawdzono, oddziaływanie na zdrowe komórki. Normalne linie komórkowe okazały się odporne na NRRPs. W komórkach białaczkowych obserwowano klasyczny model apoptozy.

Terapia wydaje się obiecująca, posiada silny i długotrwały wpływ na białaczkę. Co  najważniejsze, nie posiada wyniszczających skutków ubocznych – jak inne obecnie stosowane terapie. Po przeprowadzeniu badan klinicznych i optymalizacji dawek, ma ona szansę stać się jednym z istotnych elementów leczenia niszczycielskiej choroby, jaką jest białaczka.