Wszystko dzięki temu, że lecytyna wspomaga proces powstawania komórek nerwowych i tworzenia się nowych połączeń między nimi. To wpływa pozytywnie na procesy uczenia się i zapamiętywania. Dlatego wspomaganie lecytyną zalecane jest u ludzi w podeszłym wieku, kiedy to procesy powstawania nowych połączeń synaptycznych nie następują tak szybko jak u młodych.

Fosfatydylocholina hydrolizowana jest w układzie pokarmowym. Tam ulega rozłożeniu na czynniki łatwiejsze do przyswojenia przez organizm. W ten sposób fosfatydylocholina staje się donorem choliny  ̶  cząsteczki prekursorowej ważnego mediatora  ̶  acetylocholiny. Wspomaga to przekaźnictwo sygnałów i usprawnia pracę systemu nerwowego, oprócz samego tworzenia się nowych sieci neuronalnych.

Lecytyna pochodząca z soi ma właściwości obniżające poziom cholesterolu i triglicerydów. Dodatkowo wspomaga konwersję tych ostatnich w lipoproteiny wysokiej gęstości („dobry” cholesterol   ̶  HDL).

O skutkach niedoboru lecytyny opowiada prof. Czesław Wawrzeńczyk

Fosfatydylocholina (lecytyna) to ester gliceryny z kwasem fosforowym. Dwie grupy gliceryny mogą być zestryfikowane kwasami tłuszczowymi nasyconymi (najczęściej są to kwasy stearynowy i palmitynowy) ale również kwasami nienasyconymi (oleinowy, linolowy, linolenowy). Z reguły te kwasy nienasycone są wbudowane przy atomie C2 gliceryny. W pozycji 3 wbudowany jest ester kwasu fosforowego, który może być zestryfikowany dodatkowo choliną w fosfatydylocholinie, a w fosfatydyloserynie  ̶  seryną. Te cząsteczki są niezmiernie ważne, ponieważ współtworzą błony komórkowe. Związki lipidowe i wysycenie ich kwasów tłuszczowych warunkują płynność błon biologicznych i są obecne w każdej komórce.