Zapoczątkowanie silnego wsparcia ze strony rządu jest jednym z najbardziej obiecujących posunięć w kierunku podbudowania potencjału naukowego tkwiącego w komórkach macierzystych. NIH (National Institues of Health) w środę autoryzowało pierwszych trzynaście linii komórkowych. W kolejce czeka kolejnych 20 – te aplikacje mają być zaakceptowane już dzisiaj.

Dodatkowe 76 linii komórkowych ma zostać poddanych ocenia w najbliższym czasie, a naukowcy planują poddać pod ocenę łącznie 254 rodzaje komórek macierzystych.

NIH autoryzowało dotychczas 31 grantów opiewających łącznie na 21 milionów dolarów. Granty te mają za zadanie wprowadzanie badań nad ludzkimi embrionalnymi komórkami macierzystymi w fazę dynamicznego rozwoju. Badania obejmują cały zakres obszarów, między innymi te, które badają możliwość zastosowania komórek macierzystych w chorobach układu nerwowego i krwionośnego.

Administracja poprzedniego prezydenta USA silnie ograniczyła tempo prac nad programem, głównie ze względu na obawy przed niszczeniem embrionów w celu pozyskiwania komórek. Naukowcy zostali ograniczeni do 21 linii komórkowych, które w większości są nieadekwatne i nieodpowiednie do badań ego rodzaju. Nowe regulacje mają ułatwić aplikowanie o możliwość użycia embrionalnych komórek macierzystych i przede wszystkim znieść dotychczasowe bariery biurokratyczne.

Komórki macierzyste są obecnie w centrum zainteresowania z dwóch powodów: udanej ich hodowli i różnicowania w warunkach laboratoryjnych oraz z powodu doniesień, że komórki macierzyste mogą różnicować się w różne typy komórek również niespokrewnionych linii. Oczywistym jest fakt, że wszystkie te badania mają na celu jak najszybsze wprowadzenie komórek macierzystych do terapii jak największej liczby schorzeń do tej pory uznawanych za nieuleczalne lub, które trudno się leczy przy wykorzystaniu obecnych środków. Aby komórkę móc nazwać komórką macierzystą powinna ona po pierwsze, być zdolna do samoodnawiania i po drugie, mieć potencjał różnicowania w przynajmniej jeden typ spośród 200 typów wyspecjalizowanych komórek ciała (Kőgler G, 2004). Komórki macierzyste różnicują się w wyspecjalizowane komórki mające oprócz morfologicznych i fenotypowych, także funkcjonalne właściwości komórek tkanki, w której się znajdują, jednocześnie nie powodując jej uszkodzenia. Komórki macierzyste różnią się między sobą potencjałem różnicowania (Preston SL, 2003). W wyniku kilku pierwszych podziałów zygoty powstają blastomery, które są komórkami totipotencjalnymi. Również zapłodniona komórka jajowa – zygota jest totipotencjalną komórką macierzystą. Komórki o takim potencjale mogą dać początek wszystkim wyspecjalizowanym komórkom całego organizmu oraz błonom płodowym i łożysku – wszystkim typom komórek niezbędnym z czasie normalnej embriogenezy. Następne podziały sprawiają, że komórki tracą swoją totipotencjalność. W dalszych etapach ontogenezy w organizmie znaleźć można komórki macierzyste już o znacznie mniejszym potencjale. Komórki pluripotencjalne różnicują się we wiele, ale nie we wszystkie typy komórek ciała wywodzące się ze wszystkich trzech listków zarodkowych. Taki potencjał przypisuje się komórkom macierzystym embrionalnym (komórkom węzła zarodkowego) (Cedar SH, 2007). Multipotencjalność jest cechą komórek macierzystych zasiedlających większość tkanek dojrzałego organizmu człowieka. Mają one zdolność różnicowania się w linie komórek specyficznych dla danej niszy. Dla przykładu, krwiotwórcze komórki macierzyste (HSC) mogą dać początek wszystkim komórkom hematopoezy, nerwowe komórki macierzyste (NSC) mogą różnicować się w neurony, astrocyty oraz oligodendrocyty. Najmniejszy potencjał posiadają komórki unipotencjalne, które mają zdolność różnicowania się w tylko jedną linię, np.: spermatogonia jąder, epidermalne komórki macierzyste. Pomiędzy stadium komórek macierzystych a ich w pełni dojrzałym potomstwem występuje zwykle kilka stadiów pośrednich o wzrastającym stopniu zróżnicowania o ograniczonej aktywności proliferacyjnej i określonej ścieżce różnicowania. Są one znane jako przejściowe, amplifikujące komórki. Prawdopodobnie podstawową funkcją tych przejściowych komórek jest zwiększenie liczebności populacji wyspecjalizowanych komórek produkowanych po jednym podziale komórki macierzystej (Preston SL, 2003).