Obiektem badań niemieckich naukowców była Hydra, z uwagi na jej specyficzną cechę. Organizm ten mianowicie, nie wykazuje oznak starzenia, z uwagi na sposób w jaki się rozmnaża. Pączkowanie umożliwia bowiem ciągłą proliferację, bez uszczerbku na witalności. U zwierząt wyższych natomiast, za produkcję nowych komórek odpowiadają komórki macierzyste. Niestety z czasem ich potencjał ulega osłabieniu. Starzejące się komóki nie wykazują proliferacji, tkanki nie są zdolne do regeneracji, dochodzi do stopniowego wyeksploatowania organizmu i jego śmierci. U stułbi takie niekorzystne zmiany nie mają miejsca. Badania prowadzone nad tkankami zwierząt takich, jak stułbia mogą dostarczyć ważnych danych, wskazujących na przyczynową rolę konkretnych genów. Informacje na ten temat są pożądane, gdyż mogłyby stanowić ważny krok w kierunku opóźnienia procesów starzenia zachodzących w organizmie ludzkim.

Dotąd nie dowiedziono, co bezpośrednio odpowiada za starzenie komórek macierzystych, ani jakie mechanizmy biochemiczne są wówczas angażowane. W tym kontekście, wykorzystano wyizolowane komórki macierzyste stułbi, do odpowiedzenia na pytanie jakie geny warunkują utrzymanie ich stałych podziałów. By uzyskać odpowiedź, dokonano sekwencjonowania genomu pobranych komórek. Badania nad organizmem Hydra doprowadziły do tzw. genu FoxO, opisanego wcześniej zarówno u zwierząt wyższych jak i ludzi. By lepiej uwidocznić jego rolę, stworzono dwa mutanty stułbi o różnych wariantach aktywności FoxO: nieaktywnym, wzmocnionym oraz wykorzystano organizm wykazujący normalną ekspresję genu. Okazało się, że organizmy Hydra pozbawione aktywności badanego genu, posiadały znacząco mniejsza ilość komórek macierzystych oraz wykazywały silne upośledzenie układu immunologicznego. A takie cechy uznawane są za charakterystyczne w organizmach starzejących się, również ludzkich. W dwóch pozostałych przypadkach wyniki były całkowicie przeciwne z opisanym. Eksperymenty te ujawniły bezpośrednią zależność procesów starzenia od genu FoxO. Niemiecki zespół naukowców podpierając się swoimi odkryciami, wysnuł koncepcję, która mówi o obecności aktywnego genu FoxO u ludzi dożywających stu lat. Jednak uwiarygodnienie takiej tezy, wymaga potwierdzenia badaniami, których wykonanie jest niemożliwe, gdyż dotyczyłoby manipulacji genetycznych u Homo sapiens. Dlatego badacze zapowiedzieli inne działania. Zaplanowano m.in. eksperymenty dotyczące wpływu czynników środowiskowych na aktywność genu FoxO.

Bez względu na dalszy rozwój badań nad „genem długowieczności”, niezaprzeczalnie, naukowcy posiadają wyjątkowo wartościową informację dotyczącą regulacji trwania ludzkiego życia. Stąd też nasuwają się pytania: Czy rzeczywiście kiedyś uda się zapanować nad posuwającymi się procesami starzenia? Jak mocno można „podkręcić” układ immunologiczny? Czy możliwe będzie ciągłe regenerowanie tkanek? Jaką długość życia całego organizmu są w stanie zapewnić komórki macierzyste, wykazujące proliferację? Czy nieśmiertelność jest możliwa? Jeśli tak, to do czego doprowadzi?...

Izabela Kołodziejczyk

źródło: sciencedaily.com