Nieustający rozwój pandemii AIDS może być najprawdopodobniej kontrolowany jedynie przy użyciu szczepionki. Będzie się musiała ona charakteryzować bezpieczeństwem użycia, efektywnością, dostępnością pod względem finansowym oraz łatwością wprowadzenia, zwłaszcza w rozwijających się krajach, gdzie AIDS stanowi największy problem. Choć problemy w wyprodukowaniu tej szczepionki napotykają na swojej drodze problemy polityczne, ekonomiczne, socjalne i etniczne, to największą przeszkodą jest w tym momencie niski poziom podstawowej wiedzy na temat biologii zakażenia HIV oraz jego patogenezy. Z tych względów biologicznych, trzy zagadnienia wydają się być szczególnie ważne: (1) jak skonstruować immunogeny, które będą doprowadzały do rozwoju odpowiedzi humoralnej neutralizującej wirusa z ogromnej różnorodności izolatów, (2) czy cytotoksyczne limfocyty T uzyskane w ustroju po zadziałaniu szczepionki będą lepiej kontrolowały replikację wirusa i poprawiały eradykację schorzenia oraz (3) pytanie o to, czy odpowiedź uzyskana wskutek szczepienia będzie wystarczająca, by pozwolić uniknąć zakażenia w świetle ogromnej różnorodności genetycznej wirusa. Pytania te stawiają przed immunologami i biotechnologami bardzo ambitne wyzwanie opracowania technologii pozwalającej zaprojektować szczepionkę i scharakteryzować ją pod względem immunologicznym. To w jaki sposób problemy te zostaną rozwiązane i jak będzie wyglądała przyszła szczepionka przeciwko bardzo dynamicznie rozwijającemu się problemowi jakim jest AIDS, zależy teraz nie tylko od zaawansowanych, ale także najbardziej podstawowych badań dotyczących biologii wirusa HIV.


The Lancet Infectious Diseases 2004; 4:397-413