Biotechnologia.pl
łączymy wszystkie strony biobiznesu
Skarby w kłączach ukryte, czyli o prozdrowotnych właściwościach imbiru lekarskiego
Właściwości imbiru są powszechnie doceniane nie tylko w sztuce kulinarnej, ale również w medycynie. Sproszkowane kłącze imbiru lekarskiego wchodzi w skład licznych preparatów przeciwzapalnych, przeciwgorączkowych czy uśmierzających ból. Różnokierunkowe działanie kłącza imbiru jest związane z obecnością szeregu substancji o złożonej budowie chemicznej, a poznanie mechanizmów odpowiedzialnych za terapeutyczny efekt otwiera przed naukowcami nowe możliwości skutecznego zastosowania.

Imbir lekarski (Zingiber officinale) jest wieloletnią rośliną uprawianą komercyjnie m.in. w Afryce, Chinach, Indiach, Australii i Indonezji. Nazwa rośliny nawiązuje do dzielnicy Gingi, znajdującej się w południowych Indiach, z której prawdopodobnie pochodzi imbir. Kłącze imbiru wchodzi w skład licznych preparatów, przeznaczonych zarówno do stosowania zewnętrznego, jak i wewnętrznego. Istnieje wiele doniesień naukowych na temat właściwości terapeutycznych nie tylko kłącza imbiru, ale również liści rośliny. Imbir w sztuce kulinarnej jest stosowany jako przyprawa, nadająca potrawom charakterystyczny ostry smak i aromat. Jest ceniony ze względu na właściwości rozgrzewające i pobudzające. Kłącza imbiru mogą być stosowane zarówno świeże, jak i suszone  zmielone na proszek. Są częstym dodatkiem do rozmaitych napojów – od herbat, po napoje alkoholowe.

Właściwości terapeutyczne imbiru są podyktowane zawartością substancji aktywnych o różnorodnej budowie chemicznej. Imbir zawiera m.in. seskwiterpeny (np.: α- zingiberen, β-seskwifelandren), monoterpeny (cyneol, geraniol, cytral, terpineol) oraz związki należące do grupy gingeroli czy shogaoli. Świeże kłącza imbiru zawierają dużą ilość gingeroli, m. in. (6)-gingerol oraz (10)-gingerol. Po wysuszeniu, skład kłącza ulega zmianie  zwiększa się zawartość shogaoli. Gingerole i shogaole zawarte w kłączu imbiru lekarskiego są odpowiedzialne za działanie uśmierzające ból. Imbir może być stosowany w celu złagodzenia dolegliwości bólowych związanych z miesiączkowaniem kobiet. Jego skuteczność jest uzależniona od czasu podania. Obecnie istnieją także perspektywy wykorzystania gingeroli wspomagająco w terapii raka okrężnicy, jednak wymienione zastosowanie wciąż jest w fazie badań.

Ze świeżych kłączy Zingiber officinale wytwarzany jest olej imbirowy. W Chinach olej z imbiru stosuje się zewnętrznie do nacierania okolic bolących stawów, a roztwory i plastry zawierające ekstrakt z imbiru, stosowane są na skórę, wywierając przeciwzapalny miejscowy efekt. Określone substancje zawarte w imbirze lekarskim charakteryzuje aktywność inhibitora cyklooksygenazy (COX) i lipooksygenazy (LOX). Aktywność ta skutkuje hamowaniem syntezy leukotrienów i prostaglandyn, co wywołuje efekt przeciwzapalny.

Imbir lekarski korzystnie wpływa na przewód pokarmowy, łagodząc niestrawność. Możliwość hamowania objawów dyspeptycznych związana jest z zawartością flawonoidów, które wykazują efekt spazmolityczny (rozkurczowy). Preparaty na bazie imbiru zmniejszają dokuczliwość nudności pooperacyjnych czy indukowanych ciążą. Olejek eteryczny pozyskiwany z Zingiber officinale wykazuje działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe oraz przeciwgrzybicze.

Pomimo wielu korzystnych właściwości i powszechnym przekonaniu o bezpieczeństwie stosowania, w niektórych sytuacjach po podaniu doustym preparatów na bazie imbiru mogą wystąpić działania niepożądane. Po spożyciu wyższej dawki u pacjentów zaobserwowano podrażnienia ust oraz objawy ze strony układu pokarmowego, np.: biegunkę czy zgagę. Ze względu na doniesienia o działaniu fibrynolitycznym imbiru, zaleca się ostrożność u pacjentów przyjmujących leki przeciwzakrzepowe, zawierające m.in. warfarynę.

Preparaty na bazie imbiru lekarskiego mają duży potencjał w terapii wielu schorzeń, takich jak zwyrodnienie stawów, niestrawność, infekcje bakteryjne, a nawet w terapii przeciwnowotworowej. W celu zwiększenia skuteczności i bezpieczeństwa terapii niezbędne jest prowadzenie badań nad określeniem prawidłowej dawki i częstotliwości podawania preparatów z kłącza imbiru lekarskiego u pacjentów, a także zweryfikowania ewentualnych doniesień, co do nowych zastosowań.

 

Źródła

Literatura:

  1. Mashhadi N. S., Ghiasvand R., Askari G., Hariri M., Darvishi L., Mofid M. R. (2013) Anti‑Oxidative and Anti‑Inflammatory Effects of Ginger in Health and Physical Activity: Review of Current Evidence. International Journal of Preventive Medicine. Vol. 4 (Supplement ), 36-42.
  2. Lawrence B. Taw, M.D., Malcolm B. Taw, M.D. (2013) Integrative medical therapy for dumping syndrome. Proceedings of UCLA Healthcare. Vol. 17.
  3. Jeena K, Liju V. B., Kuttan R. (2013) Antioxidant, anti-inflammatory and antinociceptive activities of essential oil from ginger.  Indian Journal of Physiology and Pharmacology 57(1) : 51–62.
  4. Therkleson T. Ginger as an external treatment for osteoarthritis (2010) Praxis Anthroposophische Medizin, Der Merkurstab, Heft 4, 344- 350.
  5. White B. (2007) Ginger: An Overview. American Family Physician. Vol. 75 (11), 1689- 1691.
  6. Rahnama P, Montazeri A, Huseini HF, Kianbakht S, Naseri M. (2012) Effect of Zingiber officinale R. rhizomes (ginger) on pain relief in primary dysmenorrhea: a placebo randomized trial. BMC Complementary and Alternative Medicine. 10, 12- 92.

 

KOMENTARZE
Newsletter