„Park technologiczny jest organizacją zarządzaną przez wykwalifikowanych specjalistów, której celem jest podniesienie dobrobytu społeczności, w której działa, poprzez promowanie kultury innowacji i konkurencji wśród przedsiębiorców i instytucji opartych na wiedzy” – taką definicję parku technologicznego można znaleźć w raporcie NIK. Pierwszym polskim parkiem technologicznym był Poznański Park Naukowo-Technologiczny, który powstał w 1995 r. Aktualnie mamy 54 takie ośrodki, których działalność, według ostatniej oceny NIK, w większości nie spełnia powyższej definicji. Parki nie przynoszą znaczących rezultatów dla gospodarki, mimo iż ich utworzenie pochłonęło ponad 800 mln zł, a kolejne 175 mln zł wydano na działalność w okresie objętym kontrolą.

Jakie są przyczyny takiej sytuacji? Dlaczego parki technologiczne nie spełniają swojej roli?

Zdaniem NIK parki technologiczne niepotrzebnie tworzy się w regionach o niskiej koncentracji przedsiębiorstw zaawansowanych technologicznie oraz w znacznym oddaleniu od uczelni posiadających osiągnięcia w transferze wyników badań naukowych do przemysłu. Z tego względu firm technologicznych w parkach, albo nie ma w ogóle, albo stanowią w nich niewielki odsetek. W efekcie wsparcie kierowane jest także do przedsiębiorców, którzy nie powinni z niego korzystać. Tym samym charakter prowadzonej działalności upodabnia parki technologiczne bardziej do parków przemysłowych.

Według NIK skuteczność działalności parków technologicznych uzależniona jest głownie od rodzaju i komplementarności usług świadczonych przez podmioty zarządzające. Wynika to z faktu, iż zapewniały one swoim lokatorom przede wszystkim dobrą infrastrukturę. Jedynie połowa skontrolowanych podmiotów zarządzających oferowała możliwość pozyskiwania środków na finansowanie innowacyjnych przedsięwzięć, także poprzez dostęp do funduszy podwyższonego ryzyka. Szczególnie niepokojącym zjawiskiem jest stosunkowo skromna pomoc w pozyskiwaniu nowych technologii i ich wdrażaniu do praktycznego wykorzystania, m.in. z powodu nieutworzenia centrów transferu technologii w połowie parków objętych kontrolą. Eksperci uważają również, że jednym z powodów może być też stosunkowo krótki okres działalności niektórych parków.

NIK zwraca uwagę, że jedynie 1/3 przedsiębiorców prowadzących w nich działalność to firmy technologiczne. W rezultacie w latach 2010 - 2012 jedynie co piąta firma (87 spośród 421) działająca w skontrolowanych parkach wdrożyła do praktycznego wykorzystania nowe rozwiązania technologiczne. Przy czym aż 85% wdrożeń miało miejsce w przedsiębiorstwach ulokowanych we Wrocławskim Parku Technologicznym!

Na czym polega skuteczność działań Wrocławskiego Parku Technologicznego w zakresie wdrażania nowych technologii ? To pytanie zadaliśmy wiceprezesowi WPT S.A Markowi Winkowskiemu

„Oceniając wyniki raportu NIK dotyczącego parków technologicznych w Polsce należy uwzględnić duże ich zróżnicowanie, zarówno pod względem czasu w jakim działają oraz potencjału środowiska jaki je otacza. Oba te czynniki w przypadku Wrocławskiego Parku Technologicznego są zdecydowanie korzystniejsze niż dla znacznej większości pozostałych parków. WPT S.A. powstał i jest jedną z trzech najstarszych tego typu instytucji w Polsce, a Wrocław to jeden z najsilniejszych ośrodków naukowo-gospodarczych w naszym kraju. Są to bardzo korzystne uwarunkowania „zewnętrzne”. Niewątpliwie pozytywna ocena WPT S.A. w raporcie NIK wynika również z aktywności samej spółki. Do najistotniejszych czynników będących źródłami „sukcesu” należy  zaliczyć jasną i spójną wizję jaka powstała w chwili utworzenia spółki oraz żelazną konsekwencję z jaką była realizowana. Park w swoich założeniach miał być miejscem gdzie wysokotechnologiczne firmy znajdą wyjątkowo korzystne warunki  do funkcjonowania. Podstawową ofertą dla firm high-tech jest udostępnienie im wysokiej klasy wyposażenia laboratoryjno – prototypowego dzięki czemu, bez istotnych nakładów inwestycyjnych mogą rozpoczynać działalność gospodarczą. Aparatura ta w znacznym stopniu dostosowywana jest do potrzeb już funkcjonujących na terenie WPT podmiotów lub uwzględnia potencjał komercjalizacyjny wrocławskich uczelni. Bardzo istotną cechą, wyróżniającą korzystnie Wrocławski Park Technologiczny jest już od chwili powstania koncepcji utworzenia parku, bezpośrednie zaangażowanie w funkcjonowanie spółki kluczowych postaci z życia naukowego Wrocławia. Nieprzerwanie od 1998 r. prof. Jan  Koch (były prorektor Politechniki Wrocławskiej i obecny kierownik Wrocławskiego Centrum Transferu Technologii) oraz prof. Tadeusz Trziszka (obecny prorektor Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu) są członkami  Rady Nadzorczej a 3-cią już kadencję w RN zasiada prof. Kalina Prasznic (była prorektor Uniwersytetu Wrocławskiego). W poprzednich kadencjach zasiadali w RN byli prorektorzy Uniwersytetu Wrocławskiego: prof.  Władysław Dynak i prof. Krzysztof Nawotka. Fundamentalny wpływ na funkcjonowanie parku od początku jego tworzenia odgrywał prof. Maciej Chorowski (były dziekan a obecny dyrektor Instytutu w Politechnice Wrocławskiej), który od 1998 był członkiem zarządu a w okresie 2002- 2012  jego prezesem. Tak silne powiązanie WPT ze środowiskiem naukowym reprezentującym nauki techniczne, przy dużej stabilności władz spółki pozwalało na podejmowanie trafnych decyzji sprzyjających realizacji zadań parku. Autorytet członków władz spółki istotnie ułatwiał kontakty z instytucjami krajowymi, jak i zagranicznymi.  Można też stwierdzić, że WPT S.A. cechowała stosunkowo duża stabilność władz spółki oraz autonomia w podejmowaniu działań. Istotnym czynnikiem sukcesu jest również wysoka kompetencja i pasja z jaką pracuje zespół tworzący kadrę Wrocławskiego Parku Technologicznego. Większość pracowników ma doświadczenie i wykształcenie techniczne (3 osoby legitymują się stopniem doktora nauk technicznych), a o pasji z jaką pracuje się w WPT niech świadczy fakt, że od 7 rano co najmniej do 19 –tej  znajdziemy tu przy pracy pasjonatów wdrażania nowych technologii.”